Νοέμβριος 2008 (7 )

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008
Άμυνα εθνική-Εξοπλισμοί
1.Ιστορίες παράνοιας με τα ...εξοπλιστικά(;) προγράμματα.
1.1. Β.Νέδου-Υποβρύχια που γέρνουν και αναβάθμιση 900 εκατομμυρίων.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_16/11/2008_292458
1.2. Β.Νέδου-Προβληματικά τα νέα Απάτσι.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100041_16/11/2008_292459
1.3. Β.Νέδου-Ολοι θέλουν να μας πουλήσουν τις φρεγάτες τους .
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100043_16/11/2008_292457
1.4. Β.Νέδου-Ιστορίες παράνοιας με τα εξοπλιστικά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_16/11/2008_292460

Πρόσωπα
1.Χρ.Γιανναράς-Εγχώριος Ομπάμα, πώς να προκύψει;
(Δεκαετίες καθηλωμένοι στην αφή του πάτου, ένας Ομπάμα για μας δεν είναι θεσμικά δυνατό να προκύψει)
2.Ευγ. Αρανίτσης-Το επώνυμο του πατέρα.
(Οι άνθρωποι, ευτυχώς, διατυμπανίζουν τις αρετές των γονιών τους με τρόπο αρκετά αδέξιο ώστε ο ακροατής των εγκωμίων να ακούει, σ' αυτά, μιαν αλήθεια πολύ λιγότερο ρόδινη απ' ό,τι η εξωραϊσμένη της πρόσοψη....Αναπόφευκτα, το να είσαι παιδί κάποιου σημαίνει περίπου αυτό: την απεριόριστη επιείκεια για το ριζικό μειονέκτημα ενός γονέα πέριξ του οποίου υψώνεις καλλωπιστικά υποστυλώματα ειδικά επειδή το άγαλμα γέρνει. Το μάρμαρο παρουσιάζει ρωγμές που σου φαίνονται τρομακτικές· στην πραγματικότητα δεν έχεις την παραμικρή διάθεση να τις βλέπεις. )

Χρηματοπιστωτική Κρίση-Διεθνής
1. Ν.Μουζέλης-Ο κόσμος μετά την κρίση.
(Μετά τη σημερινή κρίση, τι είδους κόσμος -κοινωνικοοικονομικός, πολιτικός και πολιτισμικός- θα αναδυθεί τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα; Προσπάθειες προσδιορισμού πιθανών εναλλακτικών σεναρίων.)
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15512&m=B20&aa=1
2. J.M.COLOMBANI -Οι ελπίδες που γεννά το G20 .
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15512&m=A42&aa=1
3. Χ.ΠΟΥΤΕΤΣΗ -Ελλάδα:Αν δεν έλθουν οι βρετανοί τουρίστες...
(Οικονομική ύφεση.<<Τσουνάμι>>στον τουρισμό μας;)
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15512&m=D12&aa=1
4.Τ. ΤΣΑΚΙΡΗ- Η κρίση οδηγεί σε δελεαστικές προσφορές τους εμπόρους αυτοκινήτων. (Αυτοκινητοβιομηχανία, ένα από τα μεγαλύτερα «θύματα» της οικονομικής κρίσης )
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15512&m=D30&aa=1
5.Ι. Δ. ΚΟΥΚΙΑΔΗΣ -Η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού.
( Ομολογία των αδιεξόδων του νεοφιλελευθερισμού από τους ίδιους τους εκπροσώπους του διεθνούς οικονομικού κατεστημένου.Τέλος στις αφέλειες του τέλους της Ιστορίας...)
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15512&m=D13&aa=3
6.Πώς «γονάτισαν» οι κολοσσοί του Ντιτρόιτ.
General Motors, Ford και Chrysler αναζητούν επειγόντως κρατικό «σωσίβιο».
7.SERGE HALIMI-Και το ακατόρθωτο είναι πλέον πιθανό(LE MONDE diplomatique).
(Τελικά, όλα ήταν δυνατά. Η μαζική κρατική παρέμβαση στον χρηματοπιστωτικό κατήφορο. Η λησμονιά των περιορισμών του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας. Η υποχώρηση των κεντρικών τραπεζών μπροστά στην απειλή μιας νέας έξαρσης. Η δαιμονοποίηση των φορολογικών παραδείσων. Ολα ήταν δυνατά, γιατί πάνω απ' όλα έπρεπε να σωθούν οι τράπεζες του κόσμου.... Οι «γιατροί» που υποδύονται τους αγανακτισμένους από τις ασυνέπειες του νεοφιλελευθερισμού είναι οι ίδιοι που του δίνουν τα αφροδισιακά -δημοσιονομικά, ρυθμιστικά, φορολογικά, ιδεολογικά- που χρειάζεται για να δραστηριοποιείται ακούραστα. Θα έπρεπε να κριθούν ανίκανοι, ξέρουν όμως ότι ένας ολόκληρος στρατός από πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης θα ενεργοποιηθεί για να τους ξεπλύνει....Ετσι λοιπόν, ο Γκόρντον Μπράουν, πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, του οποίου πρώτο μέλημα ήταν να χαρίσει «ανεξαρτησία» στην Τράπεζα της Αγγλίας, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που προεδρεύει σε μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή παθιασμένη με τον «ανταγωνισμό», ο Νικολά Σαρκοζί, αρχιεργάτης της «φορολογικής ασπίδας», της εργασίας την Κυριακή, της ιδιωτικοποίησης των ταχυδρομείων, προσπαθούν, απ' ό,τι φαίνεται, να «επανιδρύσουν τον καπιταλισμό»...Το θράσος τους προκύπτει από μια παράξενη απουσία. Πού είναι η αριστερά; Η επίσημη, εκείνη που συνόδευσε τον φιλελευθερισμό στην κούρσα του, που απορύθμισε το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατά την προεδρία του Δημοκρατικού Ουίλιαμ Κλίντον, που κατάργησε την τιμαριθμική προσαρμογή των μισθών επί Φρανσουά Μιτεράν, πριν ιδιωτικοποιήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις επί Λιονέλ Ζοσπέν και Ντομινίκ Στρος-Καν, που ελαχιστοποίησε το επίδομα ανεργίας επί Γκέρχαρντ Σρέντερ.Αυτή η αριστερά δεν έχει, προφανώς, καμία άλλη πολιτική φιλοδοξία παρά να γυρίσει όσο γίνεται πιο γρήγορα σελίδα στην «κρίση» για την οποία είναι συνυπεύθυνη.Εστω, αλλά η άλλη αριστερά; Μπορεί σε μια τέτοια στιγμή απλώς να ξεσκονίζει ελάχιστα φιλόδοξα σχέδια, χρήσιμα μεν αλλά τόσο δειλά, για τον φόρο Τόμπιν, για την αύξηση του κατώτατου μισθού, για νέα συμφωνία «νέο Μπρέτον Γουντς», για αιολικά πάρκα...)