IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Οι ισχυροί που παραβιάζουν τους νόμους, που καταστρατηγούν τους κανόνες, που πλούτισαν και πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας και του μέλλοντος της χώρας, έμειναν, επίσης, όπως πάντα, ατιμώρητοι. Και όχι μόνο έμειναν ατιμώρητοι, αλλά και σήμερα παριστάνουν τους εισαγγελείς της χώρας(...) Χωρίς ούτε μια λέξη αυτοκριτικής μάς κάνουν δημόσια μαθήματα εξόδου από την κρίση με περιεχόμενο μια και μοναδική φράση: η πολιτεία οφείλει να στηρίζει τα συμφέροντα και την ατιμωρησία των αφεντικών τους.   Στη χώρα της ατιμωρησίας Πολλοί αναγνώστες ρωτάνε το λόγο για τον οποίο ουδείς τιμωρείται σε αυτό τον τόπο. Οι απαντήσεις πολλές και σύνθετες. Σήμερα θα ήθελα να παρουσιάσω μία από αυτές: την ιστορική παράδοση καθώς και την πολιτική-ηθική ατμόσφαιρα που δημιουργεί αυτή στη χώρα σήμερα. Ο εμφύλιος στον 20ό αιώνα μας κληροδότησε έναν άκρως αρνητικό παράγοντα: στο σχηματισμό των κυρίαρχων ελίτ συμμετείχαν συνεργάτες της τριπλής κατοχής, ιδιαίτερα των Γερμανών. Πολλοί εξόσων

ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ Αιγαίο: Επικίνδυνες εκκρεμότητ ες  Στη σκιά των τουρκικών αντιδράσεων για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ ταξιδεύει ο Γιώργος Παπανδρέου στις 6 Ιανουαρίου στο Ερζερούμ της Τουρκίας, όπου θα μιλήσει σε συνέδριο διπλωματών, παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν. Αθήνα και Λευκωσία χαρακτηρίζουν τη συμφωνία θετική, με σταθεροποιητικά αποτελέσματα για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και εκτιμούν ότι αυτή ανοίγει το δρόμο για την εκμετάλλευση των σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, υπογραμμίζουν ότι η στρατηγική αυτή συμφωνία τονίζει την αυθυπαρξία και την πολιτική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και δημιουργεί ένα ανάχωμα στη συμπεριφορά της Αγκυρας, που αμέσως αμφισβήτησε τη νομιμότητά της, υποστηρίζοντας ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν εκπροσωπεί όλο το νησί. Στο πλαίσιο αυτό αναμένουν την κλιμάκωση των αντιδράσε

Τα ΜΜΕ παράγοντας της κρίσης Ο τρόπος με τον οποίο τα γαλλικά ΜΜΕ κάλυψαν το 2003 τις μεγάλες κινητοποιήσεις κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του τότε υπουργού Εργασίας, Φ. Φιγιόν, υπενθύμισε ότι « τα μέσα ενημέρωσης (που συχνά ανήκουν σε μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους) δεν είναι απλοί θεατές, αλλά συμμετέχουν στις κοινωνικές συγκρούσεις », όπως αναφέρουν οι G. Balbastre και Ρ. Rimbert στο άρθρο τους « Το μαντρόσκυλο της εξουσίας ». Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης σ' ολόκληρη την Ευρώπη (κατά κύριο λόγο golden boys με εξαιρετικά προνόμια) συμφωνούσαν εδώ και πολλά χρόνια στην αναγκαιότητα μιας φιλελεύθερης μεταρρύθμισης των δομών του κοινωνικού κράτους. Ποια ήταν τα σημεία σύγκλισης; Η αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι « αναπόφευκτ η», η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών «απαραίτητη », η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης « επιβεβλημένη » και πάει λέγοντας: μείωση των κοινωνικών δαπανών, απορύθμιση της αγοράς

Ο Γκιουλ αύριο στο Ντιγιάρμπακιρ Αυξημένες προσδοκίες δημιουργεί η διήμερη επίσκεψη ΑΓΚΥΡΑ. Αυξημένες χαρακτηρίζει ο τουρκικός Τύπος τις προσδοκίες που δημιουργεί η αυριανή διήμερη επίσκεψη του προέδρου της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ στην κατά πλειονότητα κουρδική πόλη Ντιγιάρμπακιρ στη νοτιοανατολική Τουρκία. Τις προσδοκίες αυτές αποπειράθηκε να διαψεύσει χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξής του ο κ. Γκιουλ, επισημαίνοντας ότι η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη πολύ πριν από την έναρξη της πρόσφατης συζήτησης γύρω από την κουρδική γλώσσα και τη χρήση της κουρδικής σημαίας. « Η επίσκεψη αυτή δεν διαφέρει από άλλες που πραγματοποίησα σε άλλες επαρχίες της Τουρκίας », είπε ο κ. Γκιουλ. Στο Ντιγιάρμπακιρ, όμως, ο Τούρκος πρόεδρος θεωρείται ο κατάλληλος άνθρωπος για την αποκλιμάκωση της έντασης που προκλήθηκε από τις συζητήσεις γύρω από το ενδεχόμενο αυτονομίας. Την περασμένη εβδομάδα, η αριστερή κουρδική οργάνωση DTK κατέθεσε πρόταση με στόχο το Αυτόνομο Δημοκρατικό Κουρδιστάν , βα

ΚΥΡ Στο ''ΒΗΜΑ''

EE ΣΕ ΚΡΙΣΗ: ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΚΕΥΝΣΙΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟ, ΤΡΕΜΕΙ ΤΗ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Μου θυμίζετε έναν χαρακτήρα του Μπουνιουέλ, είπα στον Βάσκο ευρωβουλευτή που καθόταν απέναντί μου στο τραπέζι, πριν μερικούς μήνες, εντυπωσιασμένος ευχάριστα από τη γνησιότητα της αστικής αξιοπρέπειας που απέπνεε ή, ίσως, ποιος ξέρει, γιατί ένοιωθα ότι ο χαρακτήρας του επεβίωνε του αξιώματός του. Και, όντως, μου θύμιζε ένα πρόσωπο στην « Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας ». Του άρεσε του συνομιλητή μου που ήξερα τον Μπουνιουέλ, άρχισε να μιλάει για τους μεγάλους του ισπανικού κινηματογράφου, τούπα κι εγώ ότι με συγκινεί τώρα λιγότερο η στράτευση «με το ζόρι » του μεγάλου σουρεαλιστή, ίσως απαραίτητη στον καιρό της, απότι, ας πούμε, το ταλέντο ενός Οφίλς. Βοηθούσε βλέπετε και το καλό κρασί, φαινόταν ευχαριστημένος πούφευγε λίγο από την απίστευτη ανοητολογία και κοινοτυπία των σημερινών Ευρωπαίων πολιτικών, για να κουβεντιάσει πράγματα κάποιας αξίας. Φεύγοντας με κύτταξε με μια ήρεμη μελαγχολία, ίσως για

Η «ειδική σχέση» Βρετανίας και ΗΠΑ Επανεξετάζει το Λονδίνο τη σχέση του με την Ουάσιγκτον Το Αφγανιστάν τούς... έπεσε βαρύ   Αντί για τις διπλωματικές γονυκλισίες των προκατόχων του απέναντι στην Ουάσιγκτον, ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο νέος βρετανός πρωθυπουργός, υπόσχεται να αποκαταστήσει μια «ακλόνητη» σχέση που δεν θα είναι «δουλική». Ενα επισφαλές στοίχημα, καθώς αποσυντίθενται τα «προφανή» που ισχυροποιούσαν μια συμμαχία σφυρηλατημένη στη φωτιά της Ιστορίας .  Στον Ουίνστον Τσόρτσιλ αποδίδεται η πατρότητα της έκφρασης « ειδική σχέση », την οποία περιέλαβε στον λόγο του της 5ης Μαρτίου 1946, στο Φούλτον του Μισούρι. Στην ίδια ομιλία επικαλέστηκε πρώτη φορά το «σιδηρούν παραπέτασμα » που διαιρούσε την Ευρώπη. Και άλλοι πριν από αυτόν εξύμνησαν αυτή τη χαρακτηριστική διμερή σχέση, ισχυροποιημένη μέσα από τις μάχες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Ηδη από το 1917, ο Αρθουρ Μπάλφουρ , υπουργός Εξωτερικών της εποχής, επιστρέφοντας από περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, διακήρυσσε

 Το σιωπηλό 2010  Το ανελέητο 2011 Το 2011 -που ήδη αποκτά τα χαρακτηριστικά του ανελέητου- θα ανοίξει την αυλαία του με μια νέα « συνάντηση κορυφής » για τα ελληνοτουρκικά θέματα, στο Ερζερούμ της Τουρκίας, μεταξύ των δύο πρωθυπουργών. Τα αποτελέσματα της συνάντησης αυτής εκτιμάται ότι δεν θα « φανερωθούν » πριν από τον Ιούλιο του 2011, αλλά είναι το επιστέγασμα μια ουσιαστικής, πλην αφανούς και σιωπηλής, διαπραγμάτευσης που έχει γίνει όλο το 2010. Η ΧΡΟΝΙΑ που φεύγει μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «το σιωπηλό έτος » για την ελληνική εξωτερική πολιτική, με μεγάλες ανατροπές όμως, που θα εδραιωθούν ίσως τα επόμενα έτη. Η μεγαλύτερη ανατροπή σκηνικού έγινε, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. ΤΟ ουσιαστικότερο σημείο δεν είναι η προσπάθεια που κατέβαλαν οι δύο πρωθυπουργοί να δείξουν ότι μπορούν να συνομιλούν και να συνεργάζονται -αυτό άλλωστε αποτελεί μέρος της δουλειάς τους. Η ουσία είναι οι συνεχείς, συστηματικές και πάντα αδιαφ

 (...) Η ίδια η ιστορία, με την αδιάκοπη ροή της, φαίνεται σαν να έχει ξαφνικά παγώσει. Αυτή η διαιώνιση του παρόντος συνοδεύεται από μιαν ερημοποίηση του μέλλοντος. Και ωστόσο συνεχίζουμε να βιαζόμαστε. Αυτός είναι ο παραλογισμός του καιρού μας, το πιο μεγάλο του παράδοξο. Δεν υπάρχει πλέον ένας μελλοντικός σκοπός και ωστόσο συνεχίζουμε να τρέχουμε. Προς τα πού;  Σε τι χρησιμεύει αυτή η βιασύνη, η παραφορτωμένη με παρόν; (...) Ποιος μας έκλεψε τον χρόνο; Το ακόλουθο κείμενο είναι απόσπασμα συνέντευξης του ιταλού μελετητή Ντιέγκο Φουζάρο, ο οποίος μίλησε για το βιβλίο του « Esserre senza tempo» («Bompiani», 2010) στον διαδικτυακό τόπο Lanterne Rosse. - Τον χρόνο τον ζούμε είτε το θέλουμε είτε όχι. Ωστόσο, εσείς λέτε ότι ο χρόνος κατά κάποιον τρόπο μας έχει κλαπεί, μας έχει αφαιρεθεί. Από ποιον, από τι; - Μεταξύ των πολλών ορισμών που μπορούμε να δώσουμε στην παρούσα ιστορική φάση, υπάρχει ένας ο οποίος ίσως καλύτερα από τους άλλους συλλαμβάνει το πνεύμα της: το