IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η«Εκκλησιαστικός πόλεμος» στα Βαλκάνια.  Την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020 ο οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έλαβε στην έδρα του, στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, μια επίσημη επιστολή από τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, με την οποία τον προέτρεπε να παραχωρήσει στην Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας του την αυτοκεφαλία ή εκκλησιαστική ανεξαρτησία, και να τερματίσει έτσι την παλιά της διαμάχη με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Παράμοια επιστολή απέστειλε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και ο Πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας, Στέβο Πενταρόβσκι, ζητώντας του το ίδιο. Αυτές οι επιστολές αποτελούν τη συνέχεια των προσπαθειών του Ζάεφ ώστε να κλείσει αυτό το ευαίσθητο εκκλησιαστικό ζήτημα και να “κανονικοποιήσει” τη χώρα του και την εκκλησία της, η οποία για την ώρα θεωρείται “σχισματική”. Οι επιστολές ανέφεραν πως οι Ορθόδοξοι στη Βόρεια Μακεδονία αξίζουν την ανεξαρτησία της Εκκλησίας τους, αφού την ονειρεύονται επί έναν αιώνα, και αναμένουν να αναγνωριστεί το αυτοκέφαλο καθεστώ

  Πώς οι Πρέσπες έδωσαν χώρο στο Βουλγαρικό εθνικισμό.  Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο Ν. Κοτζιάς προκειμένου να επιτύχουν συμφωνία με τα Σκόπια επέλεξαν να κάνουν την μείζονα παραχώρηση της αναγνώρισης «μακεδονικής» γλώσσας και «μακεδονικής» ταυτότητας (που αποτελούσε και την ουσία της διαφοράς για το ονοματολογικό), πρακτικά άνοιγαν ένα ακόμη μέτωπο για την συντήρηση των παλιών εθνικισμών στα Βαλκάνια. Η μη αναγνώριση της γλώσσας και της ταυτότητας ως «βορειομακεδονικής» καθώς οι Πρέσπες πρακτικά αποδέχτηκαν την πάγια επιδίωξη των Σκοπίων για διπλή ονομασία, προκάλεσε τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στην Σόφια που πάντοτε έβλεπαν την γειτονική χώρα τους ως κατασκεύασμα του Τίτο προκειμένου να περιοριστεί η Βουλγαρική επιρροή στα Βαλκάνια αλλά και για επέκταση της γιουγκοσλαβικής επιρροής στην Ελλάδα. Η Βουλγαρία αν και από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξάρτητη «Μακεδονία» ουδέποτε αναγνώρισε την γλώσσα ως «μακεδονική» θεωρώντας ότι πρόκειται για διάλεκτο της Βουλγαρικής κ

 Η στρατηγική αξία του αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας - Σκοπίων.  Τους τελευταίους μήνες έχουμε συνδέσει τις εξελίξεις στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας που αφορούν το φυσικό αέριο, με μεγάλα έργα, όπως ο αγωγός Trans Adriatic Pipeline (TAP) ή ο σχεδιαζόμενος East Med Pipeline. Εκτός όμως από mega projects όπως αυτά, υφίστανται και κάποια έργα τα οποία παρά το -σχετικά- μικρό μέγεθος τους δύναται να φέρουν ψηλά φορτία πολιτικής ισχύος στη χώρα μας, και ως εκ τούτου παρουσιάζουν ιδιαίτερο στρατηγικό ενδιαφέρον. Ένα από αυτά είναι και ο σχεδιαζόμενος αγωγός φυσικού αερίου Ελλάδας – Σκοπίων. Τον αγωγό που θα φέρνει φυσικό αέριο από την Ελλάδα στα Σκόπια έχει προτείνει από τις αρχές του 2016 ο Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) ο οποίος και υπέγραψε σχετικό Μνημόνιο Κατανόησης στα τέλη της ίδιας χρονιάς με την κρατική Εταιρεία Αξιοποίησης Ενεργειακών Πόρων των Σκοπίων (MER). Παρά όμως τα σημαντικά πλεονεκτήματα που παρουσιάζει ο συγκεκριμένος αγωγός για