IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το πολιτικό σκηνικό στην Γερμανία ενόψει του 2024. Το πολιτικό τοπίο στη χώρα είναι πιο τεταμένο από ποτέ.   Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν τον Δεκέμβριο από την ανάληψη της εξουσίας από την τρικομματική κυβέρνηση στην Γερμανία, με την θητεία της να μπαίνει πλέον στο δεύτερο μισό της ενόψει και των βουλευτικών εκλογών του 2025. Το πολιτικό τοπίο στη χώρα είναι όμως πιο τεταμένο από ποτέ. Η δημοσκοπική κατάρρευση των κομμάτων της συγκυβέρνησης, η άνοδος της άκρας δεξιάς, μία οικονομική τρύπα ύψους 17 δισ. € στον προϋπολογισμό του 2024 και η αναγγελία δημιουργίας ενός νέου κόμματος ήταν μόνο μερικά από τα πράγματα που σημάδεψαν πολιτικό τοπίο στην χώρα το 2023 και θα συνθέσουν μαζί με τις ερχόμενες ευρωεκλογές το κάδρο ενόψει του 2024. Η αλήθεια είναι ότι όταν η νέα κυβέρνηση αποτελούμενη από τρία κόμματα –τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους- ορ κίστηκε τον Δεκέμβριο του 2021, στην γερμανική κοινωνία υπήρχε μία αμηχανία λόγω της αποχώρησης της Άνγκελα Μέ

  Κυβερνώντας την ιταλική "κινούμενη άμμο". Από την κυβέρνηση ευρείας βάσης του Μάριο Ντράγκι (που συνάσπιζε από το Δημοκρατικό Κόμμα και τους Πέντε Αστέρες μέχρι την Φόρτσα Ιτάλια και τη Λέγκα) σε μιαν αμιγώς δεξιά κυβέρνηση, υπό την ηγεσία μάλιστα της ακροδεξιάς. Και από τον "Νέστορα” πρωθυπουργό με τη μεγάλη τεχνοκρατική εμπειρία και τη διεθνή αποδοχή, στην 45χρονη Τζόρτζια Μελόνι με την ελάχιστη κυβερνητική προϋπηρεσία και τις μεταφασιστικές πολιτικές ρίζες. Οι "Αδελφοί της Ιταλίας” κατέκτησαν την πρώτη θέση στις ιταλικές βουλευτικές εκλογές με κυριότερο "προσόν” απλώς το ότι κρατήθηκαν εκτός της κυβέρνησης Ντράγκι (αντιδημοφιλούς μεταξύ άλλων και λόγω των σκληρότατων μέτρων της για την πανδημία) και έτσι κέρδισαν στον ενδοπαραταξιακό ανταγωνισμό με τη Λέγκα του ταπεινωμένου πλέον Σαλβίνι. Επωφελήθηκαν του γεγονότος ότι το εκλογικό σώμα της γείτονος συμπεριφέρεται ως "κινούμενη άμμος”, στρεφόμενο κάθε φορά σε καινοφανείς πολιτικές δυνάμεις, με την προσ

  «Η μέθοδος Μακρόν» Του Massimo Nava* Το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών προκάλεσε ένα κύμα αναλύσεων και σχολίων, των οποίων ο κοινός παρονομαστής είναι η έκπληξη για τον κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του αποτελέσματος και των δυνάμεων στο πολιτικό πεδίο. Λίγοι δείχνουν να θυμούνται ότι η μάχη του 2022 απλώς αναπαρήγαγε μια κατάσταση που είναι βαθιά ριζωμένη στην ιστορία της 5ης Δημοκρατίας. Το 2017, η Μαρίν Λεπέν είχε επίσης περάσει στον δεύτερο γύρο, όπως και ο πατέρας της δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα. Αυτή τη φορά ξεπέρασε το 40%. Μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι πρόκειται για μια σταθερή παρουσία; Ηδη το 2017, τα δύο μεγάλα κόμματα που πρωταγωνίστησαν στη ζωή της 5ης Δημοκρατίας είχαν αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο. Και το παιχνίδι παίχτηκε ανάμεσα στους ηγέτες δύο κινημάτων. Το ένα, με αρχηγό τη Μαρίν Λεπέν, είχε ασθενείς δομές και αναγκάστηκε να ζητήσει δάνειο από τη Ρωσία. Το άλλο, με αρχηγό τον Εμανουέλ Μακρόν, είχε ιδρυθεί μόλις έναν χρόνο πριν από τις εκλογές. Μια άλλη

Αστυνομικοί και ακροδεξιοί διαδηλωτές στην Chemnitz, στην ανατολική Γερμανία,  τον Σεπτέμβριο του 2018. Kevin Voigt / Xinhua / eyevine/ Redux  Η κατάρρευση του γερμανικού πολιτικού κέντρου. Οι ρητορικές παραχωρήσεις από μόνες τους  δεν θα σταματήσουν την δυναμική των λαϊκιστών . Το ερώτημα σήμερα στην Γερμανία είναι τι θα αντικαταστήσει την κεντρώα συναίνεση που κυριάρχησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ρατσιστικές και αντισημιτικές απόψεις είναι αρκετά διαδεδομένες στον γερμανικό πληθυσμό οπότε θα μπορούσε να προκύψει μια νέα συμφωνία γύρω από τον εθνικισμό, όπως συνέβη στην Ουγγαρία, για παράδειγμα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι νομοτελειακό. Στα τέλη του καλοκαιριού του 2015, όταν φάνηκε ότι η ροή των προσφύγων προς την Ευρώπη ίσως να μην μειωνόταν ποτέ, η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, πραγματοποίησε μια συνέντευξη Τύπου. Είχε μόλις επισκεφτεί ένα κέντρο προσφύγων κοντά στην Δρέσδη, όταν άρθρωσε αυτό που σίγουρα θεωρούσε ότι ήταν μια ανέμελη φρά

Παραλυτικά διχασμένη η Ισπανία.   Η "ρουτίνα” των κυβερνήσεων μειοψηφίας και των αλλεπάλληλων προσφυγών στην κάλπη δεν μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Και έσπασε με τον πιο ανησυχητικό τρόπο: την εκτόξευση της ισπανικής ακροδεξιάς στην τρίτη θέση του κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού. Οι βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, οι δεύτερες εντός του 2019 και οι τέταρτες μέσα σε τέσσερα χρόνια, υπήρξαν το παράτολμο στοίχημα του απερχόμενου Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ να διαπραγματευτεί την παραμονή του στην εξουσία από πλεονεκτικότερη θέση έναντι των αριστερών Unidas Podemos και χωρίς την ανάγκη κοινοβουλευτικής στήριξης από τους Καταλανούς αυτονομιστές. Το πείραμα απέτυχε κατά το ότι ούτε η νέα σύνθεση του κοινοβουλίου των 350 εδρών εξασφαλίζει προφανή κυβερνητική πλειοψηφία, ούτε οι διαιρέσεις της χώρας, που έφερε στην επιφάνεια το καταλανικό ζήτημα, επουλώνονται, ενώ η πανευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα της Ισπανίας να μην διαθέτει κοινοβουλευτική ακροδεξιά

Χάνεται ο έλεγχος στη Σουηδία. - Από τις αρχές του 2019 έως τα τέλη του Ιουλίου, έγιναν 120 βομβιστικές επιθέσεις στη Σουηδία, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας. - Μόνο στην Ουψάλα, μια γραφική πανεπιστημιακή πόλη στη Σουηδία, όπου το 80% των νεαρών κοριτσιών δεν αισθάνεται ασφάλεια στο κέντρο της πόλης, τέσσερις βιασμοί ή απόπειρες βιασμών έλαβαν χώρα στις αρχές Αυγούστου σε διάστημα τεσσάρων ημερών. -« Σταματήστε τους βιασμούς –απογοητεύετε τις γυναίκες… Το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια ευκαιρία να κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους και τις πλατείες χωρίς να ανησυχούν ότι θα εκτεθούν σε κάποια εγκληματική ενέργεια, αποτελεί σοβαρό περιορισμό της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των γυναικών». — Josefin Malmqvist, μέλος του κοινοβουλίου με το Κόμμα των Μετριοπαθών. Aftonbladet, 24 Αυγούστου 2019. Στην πόλη Λαντσκρόνα της νότιας Σουηδίας ―μια πόλη 35.000 περίπου κατοίκων― από τον Δεκέμβριο του 2018, σημειώθηκαν επτά εκρήξεις ή βομβιστικέ

Ιταλία: Ο πολιτικός χάρτης της χώρας αλλάζει χρώμα.  Μέσα σε μόλις δύο χρόνια η συμμαχία της ιταλικής Δεξιάς υπό την ηγεσία της Λέγκας έχει καταλήξει, από το να διοικεί αρχικά τρεις Περιφέρειες (Λιγουρία, Λομβαρδία και Βένετο), να έχει πλέον υπό τον έλεγχό της δώδεκα. Το παραδοσιακό προπύργιο της Αριστεράς, η Ούμπρια, είναι η τελευταία επιτυχία της συμμαχίας με πρωθηγέτη της τον Ματέο Σαλβίνι, αποδεικνύοντας ότι δεν επλήγη στο παραμικρό από την εκπαραθύρωσή του από την εξουσία μετά τον σχηματισμό της κεντροαριστερής κυβέρνησης Δημοκρατικού Κόμματος-Κινήματος 5 Αστέρων (PD/ M5S). Πλέον, ο χάρτης της Ιταλίας έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα και η διαίρεσή του είναι εμφανής. Ωστόσο, όπως τονίζει σε χθεσινή έκθεσή του το Ινστιτούτο Cattaneo , δεν πρόκειται απλώς για μία αλλαγή του εκλογικού αποτελέσματος. Εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί στις νέες πλειοψηφίες είναι η ριζική μεταστροφή του εκλογικού Σώματος, με χρονικό όριο τη νίκη της Κεντροδεξιάς στη Σικελία το 2017 και την &q