IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το παράπονο του αλόγου. Το άρθρο αυτό γράφτηκε στη Μνήμη των τεσσάρων αλόγων που σφαγιάστηκαν στο Χελιμόδι Σαμαρίνας, του Νομού Γρεβενών. ‘’Το άλογο αυτό και εγώ Είμεθα πλάσμα εν και αδιαίρετο’’ Ανδρέας Εμπειρίκος, ‘’Η μνήμη των αναμνήσεων’’ στο έργο ‘’Αι Γενεαί Πάσαι ή η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες. Α΄, 23 (1984) * ″Ο Λόγος είναι άλογο και τρέχει μέρα νύχτα’’. Ο λόγος για το κακό μαντάτο που κάλπασε μαζί με την αφηνιασμένη Κανέλα και λάβωσε όχι μόνο την ανυπότακτη Σαμαρίνα αλλά και όλους εμάς στο Νότο. Στο άκουσμα της Σαμαρίνας, η σκέψη πετάει στα ψηλά,το αετοχώρι των Γρεβενών (υψόμετρο 1500 μέτρα) και στο Δημοτικό τραγούδι ‘’και φλάμπουρο της κλεφτουριάς ψηλά στη Σταμαρίνα.’’ (βλ. Χ. Π. Συμεωνίδη, Σαμαρίνα, Μακεδονικά, Σύγγραμμα Περιοδικόν της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Τόμος Έβδομος (1966-1967),σελ.200-209. Εν Θεσσαλονίκη 1967). Η πρώτη μνεία στο τοπωνύμιο υπάρχει σε χάρτες του 1560 και 1689 ως Santa Maria de Praitoria . ( βλ. Γεωγραφικούς χάρτες 16ος-18ος αιώνα

 Δεν είμαι ρομπότ.   O πόνος της απώλειας είναι χειρότερος  από τη φυσική του αναπηρία. Ξυπνάει, περίπου όπως κάθε μέρα. Με το βόμβο του κινητού σαν μέλισσα που δεν τσιμπάει αλλά τριγυρίζει με άγνωστες διαθέσεις γύρο από το κεφάλι του. Περιμένει να σταματήσει και γυρνάει πλευρό. Ο ήλιος τρυπάει τα παντζούρια με λεπτές φωτεινές λόγχες που ανεβαίνουν στο κρεβάτι·ξαπλώνουν δίπλα του. Τις αγκαλιάζει αλλά τραβιούνται. Το φως αλλάζει θέσεις. Τα τζιτζίκια στα πεύκα έχουν αρχίσει το κάντο χενεράλ! Μια ακόμη ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Δεν θέλει να κουνηθεί· αρνείται τη μέρα, το χρόνο, τη ζέστη. Κοιτάζει μόνο χέρια και πόδια όπως εξέχουν από το υπόλοιπο σώμα. Είναι ολόιδια με χθες· το αριστερό πόδι μπανταρισμένο ως ψηλά πάνω από το γόνατο. Και το πρόσωπο μακρύ, ελαφρώς ωχρό, αξύριστο, με κόμπους ιδρώτα και μια μποέμικη εγκατάλειψη που είναι τόσο φορεμένη. Το τηλέφωνο βουίζει. Περιμένει να σταματήσει και γυρνάει πλευρό. Ο ήλιος τρυπάει τα παντζούρια με λεπτές λόγχες που καρφώνονται στ

Ο αριθμός των αδέσποτων σκυλιών στην ελληνική ύπαιθρο υπολογίζεται ανάμεσα στις 60.000 με 70.000. Το 35% εξ’ αυτών είναι κυνηγόσκυλα. Φωτ: Shutterstock Τα εγκαταλελειμμένα κυνηγόσκυλα των ελληνικών βουνών. Κυνηγοί και κτηνοτρόφοι εγκαταλείπουν κυνηγόσκυλα, δημιουργώντας ντόμινο προβλημάτων στη φύση. Εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων αλλά και ο διδάκτωρ Ζωολογίας Θεόδωρος Κομηνός μιλούν στην «Κ».   Κυνηγόσκυλα που γέρασαν και δεν «αποδίδουν» πια – σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους, κυνηγόσκυλα μικρότερα σε ηλικία που δεν πιάνουν τις κατάλληλες επιδόσεις και άλλα που αρρώστησαν, εγκαταλείπονται από τους κυνηγούς στα ελληνικά βουνά κι αφήνονται στην τύχη τους. Αυτό καταγγέλλουν φιλοζωικές οργανώσεις, οι οποίες τις τελευταίες ημέρες βάζουν το θέμα στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Πιο πρόσφατη ανακοίνωση αυτή της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας για το περιβάλλον, τα ζώα, το κυνήγι -Νέμεσις». Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η οργάνωση κάνει λόγο για ένα φαινόμενο καθημερινό σε όλη την ελληνική περιφέ

   H ζωή και ο θάνατος ενός τετράποδου και καλόκαρδου φίλου. 'Ηταν θορυβώδης. Λαίμαργος και αγαπησιάρης. Ο Οττο διέψευδε πάντα τις κακές προγνώσεις. Εκτός από την τελευταία φορά. Τον είχαμε ξανακλάψει τον Οττο. Ηταν Σεπτέμβριος του ’17. Το κεφάλι του είχε στρίψει δεξιά και είχε σηκωμένο το αντίστοιχο πόδι. Αυχενικό, μας είπε ο γιατρός αρχικά, αλλά αφού τον εξέτασε στα μάτια, σήκωσε τα δικά του και είπε «δεν ανταποκρίνεται στην εξέταση με τον φακό, λογικά υπάρχει κάτι στον εγκέφαλο». Ετσι, τσεκουράτα. Επί τόπου κλείσαμε ραντεβού για μαγνητική στον εγκέφαλο και τον αυχένα στο Νοσοκομείο Ζώων στο Πικέρμι, πανάκριβες εξετάσεις που είχαν και σχετικό ρίσκο: η μέθη ήταν επικίνδυνη για ένα ζώο 9 ετών. Για να περάσει η ώρα, θυμάμαι είχαμε πάει με τον Λευτέρη σε μια ταβέρνα στη Ραφήνα, όπου πίναμε τσίπουρο και όσο πίναμε, τόσο βουρκώναμε στη σκέψη αυτού που ήμασταν βέβαιοι ότι θα δείξει η μαγνητική. Τελικά ήδη από την ίδια μέρα, ο Οττο ήταν ξανά στα (τέσσερα) πόδια του και με το κεφάλι ψηλά.

  Φρανς ντε Βάαλ στην «Κ»: «Γιατί δεν είμαστε ανώτεροι από τα ζώα». O Φρανς ντε Βάαλ , πρωτευοντολόγος - ηθολόγος, μιλάει στην «Κ» για τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των ειδών.   Eνσυναίσθηση, συνεργασία, δικαιοσύνη, αμοιβαιότητα, με μια λέξη: ηθική. Νομίζετε ότι όλα αυτά είναι αποκλειστικά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους; Οχι βέβαια. Σε αντίθεση με όσα μας έχουν διδάξει η φιλοσοφία και η θρησκεία, η βιολογία δίνει την απάντηση: μοιραζόμαστε την πλειονότητα των «ανθρωπίνων» ικανοτήτων με τα ζώα και ο Ολλανδός Φρανς ντε Βάαλ το αποδεικνύει με την έρευνά του και τα βιβλία του εδώ και πολλές δεκαετίες. Θεωρείται ο κορυφαίος πρωτευοντολόγος στον κόσμο. Μελετάει κυρίως τις κοινωνίες των χιμπατζήδων, μπονόμπο, καπουτσίνων. Eίναι εκείνος που καθιέρωσε τους όρους alpha male και alpha female. Γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1948, σπούδασε Ζωολογία και Ηθολογία και από το 1981 ζει στις ΗΠΑ. Είναι καθηγητής στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Emory και διευθυντής του Living Links Cen

 Κακοποίηση ζώων: Το γαϊδουράκι της Ζίτσας  και οι γκρίζες ζώνες στην εφαρμογή του νόμου. 'Οταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αποσύρεται, οι  παραβάτες  αξιοποιούν  τα  παραθυράκια  στη νομοθεσία και τα ζώα παραμένουν ανυπεράσπιστα. Ο σκύλος που υπέστη ακρωτηριασμό των όρχεών του με τανάλια από τον κηδεμόνα του στα Χανιά «επειδή ήθελε συνέχεια παιχνίδια». Ενας άλλος σκύλος, που κακοποιήθηκε στη Νίκαια από δύο άνδρες: ο ένας τον μαχαίρωνε με σουγιά και ο άλλος τον χτυπούσε στο κεφάλι με μεταλλική ράβδο. Oι σκελετωμένες από την ασιτία αγελάδες στο Ζερβοχώρι Θεσπρωτίας. Η σχεδόν καθημερινή εξόντωση γατών με φόλες. Και τώρα το γαϊδουράκι της Ζίτσας : ένα ακόμη περιστατικό σε μια μακρά λίστα κακοποιήσεων ζώων στη χώρα μας. Οπως δείχνουν τα στοιχεία, οκτώ στις δέκα κακοποιήσεις αφορούν ζώα δεσποζόμενα : οι κηδεμόνες τους τα θεωρούν αντικείμενα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν. Ο νέος νόμος υποτίθεται ότι δεν αφήνει τους βασανιστές να πέσουν στα μαλακά. Στην πρα

   Άλογα και γαϊδουράκια στην Ελλάδα: Ανύπαρκτη προστασία για τους ακούραστους εργάτες. Ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών, Θανάσης Χελιώτης, μιλά στην «Κ» για τα άλογα και τα γαϊδούρια που το καλοκαίρι εργάζονται αδιάκοπα από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα. Σέρνουν άμαξες, ανεβοκατεβαίνουν σκαλιά με φορτίο και αναβάτες στη ράχη τους, χρησιμοποιούνται για εργασίες στο δάσος. Την ίδια στιγμή όμως, η νομοθεσία που τα προστατεύει είναι ελλιπής ενώ και η εικόνα που έχουμε για τον αριθμό τους και τις συνθήκες εργασίας τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ο λόγος για τα άλογα και τα γαϊδουράκια «εργασίας» (όπως αποκαλούνται) τα οποία στη χώρα μας μπορεί κανείς να τα δει σε πολλά τουριστικά σημεία- στα νησιά των Κυκλάδων και του Αργοσαρωνικού (Σαντορίνη, Ύδρα, Αίγινα κ.τ.λ) αλλά και στην επαρχία να κάνουν εργασίες για τους ιδιοκτήτες τους. Τι γνωρίζουμε όμως για τις συνθήκες όπου διαβιούν και εργάζονται; Πριν από λίγες ημέρες, θλίψη και αποτροπιασμό προκάλεσε η εικόνα ενός αλόγου πο