Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Δικαιωματισμός

Μετανάστευση και δικαιωματισμός: Οι δύο όψεις της εκμετάλλευσης.

Εικόνα
Μετανάστευση και δικαιωματισμός: Οι δύο όψεις της εκμετάλλευσης. Πόση σημασία έχει το γεγονός ότι 7.000 μετανάστες κατέκλυσαν ένα νησί 6.000 κατοίκων, την ιταλική Λαμπεντούζα, μέσα σε 36 ώρες; Πελώρια. Κι αυτό επειδή δείχνει την ισχύ και το εύρος των οργανωτικών δυνατοτήτων που διαθέτουν πλέον τα δίκτυα των διακινητών. Τα έργα και τις ημέρες τους στα μεξικανομερικανικά σύνορα, περιέγραψε πρόσφατα ο Ρόμπερτ Κέννεντυ ο Νεώτερος. Οι εγκέφαλοι των δικτύων στήνουν καραβάνια που διασχίζουν ολόκληρες ηπείρους, εν προκειμένω από την υποσαχάρια Αφρική ώς τη Μεσόγειο, φτιάχνουν στολίσκους κανονικούς με εκατοντάδες βάρκες, και συντονίζονται τόσο καλά ώστε να αιφνιδιάζουν εντελώς τις λιμενικές αρχές μιας μεγάλης χώρας όπως η Ιταλία. Η ταρίφα φτάνει τα 10.000 δολλάρια το κεφάλι, ποσό εξαιρετικά υψηλό, οι άνθρωποι κάποτε πουλούν ότι έχουν και δεν έχουν για να την πληρώσουν, ολόκληρη η οικογένειά τους επενδύει σ’ αυτό με την ελπίδα να τους ακολουθήσει αργότερα στη Γη της Επαγγελίας. (Ότι

Παραλογισμός, το ανώτατο στάδιο του δικαιωματισμού.

Εικόνα
Χαρακτηριστική αφίσα ακραίων παράλογων δικαιωματιστών    Παραλογισμός, το ανώτατο στάδιο του δικαιωματισμού. Η αμφισβήτηση των “ειδικών” εν όψει του δεύτερου πανδημικού κύματος γίνεται όχι για να ελεγχθούν, αλλά για να υποκατασταθεί η εξουσία τους από εκείνη των δημαγωγών. Χαρακτηριστική η έλλειψη εναλλακτικής πρότασης που χαρακτηρίζει την κριτική που εκφράζουν οι τελευταίοι, και των αντιφατικών απαντήσεων που προτάσσουν έναντι των επίσημων σχεδιασμών: Ενάντια στο λοκντάουν μεν, αλλά και ενάντια στην χρήση ατομικών μέτρων προστασίας (π.χ. μάσκες ή γάντια), παρόλο που τα δεύτερα χρησιμοποιούνται για την αποφυγή των… λοκντάουν. Το “μοντέλο της Σουηδίας”, ως πρότυπο (μη) διαχείρισης της απειλής στην δημόσια υγεία, την ίδια στιγμή που στην ιατρική έρευνα δεν είναι σίγουροι ακόμα εάν η ανοσία, ιδίως στους ασυμπτωματικούς, είναι μόνιμη ή προσωρινή. Ψιλά γράμματα για τους αμφισβητίες των περιοριστικών μέτρων. Εξάλλου στόχος τους είναι εν γένει η ιατρική επιστήμη για την δυ

Πολιτική ορθότητα ως Αστυνομία Σκέψης. Το κυνήγι των μαγισσών.

Εικόνα
Πολιτική ορθότητα ως Αστυνομία Σκέψης. Το κυνήγι των μαγισσών. Η κατάχρηση των μηχανισμών πολιτικής ορθότητας  και οι καμπάνιες για την «ακύρωση» διάσημων προσώπων. Το 1968 στο «Ψυχή στον πάγο» (στα ελληνικά από την Papyros Press, 1971) ο Ελντριτζ Κλίβερ, ηγετικό στέλεχος στους «Μαύρους Πάνθηρες», κατήγγειλε την ομοφυλοφιλία του μαύρου συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουιν και, σε ένα σημείο, παραδέχθηκε ότι θεωρούσε «επαναστατική πράξη» τον βιασμό λευκών γυναικών. Ηταν ακτιβιστής - έως εξτρεμιστής - και έκανε χρήση της υπέρτατης ελευθερίας που του έδινε η πρώτη Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος. Το βιβλίο έκτοτε πέρασε στη μυθολογία της αντικουλτούρας. Θα κυκλοφορούσε σήμερα κάτι παρόμοιο; Και πόσο γρήγορα θα έπαιρνε την πολυπόθητη σφραγίδα από κοινωνικά δίκτυα, ακτιβιστές και υπερασπιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης; Στην πραγματικότητα, οι πολιτισμικοί πόλεμοι στην εποχή μας ξεκινούν από αντίστροφη αφορμή. Την περασμένη εβδομάδα το Ιδρυμα Μπούκερ απομάκρυνε απ

Κοινωνίες που φυλλορροούν.

Εικόνα
OLGA_Z VIA GETTY IMAGES  Κοινωνίες που φυλλορροούν. Οι δημοκρατίες ήταν πάντοτε ανυπεράσπιστες απέναντι σ’ αυτή την εσωτερική τους ροπή προς την αποσύνθεση. Τι το κοινό έχουν οι φόβοι που εκφράζουν διανοουμένοι όπως ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν για τα μέτρα κατά της πανδημίας· οι αντιδράσεις κάμποσων κληρικών εδώ και έξω για τους περιορισμούς στη λατρεία· τα πάρτυ των νεαρών που επιδεικτικά αψηφούν τους περιορισμούς της κυκλοφορίας στη Βαυαρία, τη Νέα Υόρκη και αλλού· η κινδυνολογία κύκλων της αριστεράς κατά της κινητοποίησης του στρατού αν παραστεί ανάγκη· ο κώδωνας του κινδύνου που κρούουν εκκωφαντικά ένιοι συνταγματολογούντες· οι ενστάσεις όλων εκείνων που αποπειρώνται να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει λόγω του ιού; Όλα αυτά, άλλο λιγότερο κι άλλο περισσότερο, είναι εκφάνσεις της πιο διαδεδομένης ιδεολογίας του καιρού μας, του αντικοινωνικού εγωκεντρισμού ‒ μιας ιδεολογίας η οποία στην δημόσια σφαίρα παίρνει εναλλάξ την όψη του ατομι