IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς διευρύνεται το διατλαντικό ρήγμα. Το λογότυπο της γερμανικής προεδρίας στην Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2020 μοιάζει κάπως σαν βγαλμένο από το συνταγολόγιο του Ντόναλντ Τραμπ/ "Gemeinsam. Europa wieder stark machen": Μαζί – Κάνουμε την Ευρώπη ισχυρή ξανά. Όμως, αυτό το "μαζί” σίγουρα δεν περιλαμβάνει τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ, ούτε ακολουθεί τις δικές του αντιλήψεις για τη διεθνή αρχιτεκτονική. Οι διαδοχικές κρίσεις που έφερε η πανδημία του κορονοϊού και το κύμα διαδηλώσεων στις ΗΠΑ μετά το φόνο του Τζορτζ Φλόιντ κάνουν την απόσταση ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού να μοιάζει το τελευταίο διάστημα μεγαλύτερη.  Το ότι οι δηλώσεις του Ύπατου Εκπροσώπου της Ε.Ε. για τα τεκταινόμενα αυτές τις ημέρες στις αμερικανικές πόλεις στέκονται περισσότερο στο ζήτημα της "κατάχρησης εξουσίας” (όταν λ.χ. οι αντίστοιχες τοποθετήσεις του Λονδίνου επικεντρώνουν στην καταγγελία των λεηλασιών) είναι ένας συμβολικός δείκτης αυτής της απόστασης. Άλλες φωνές εί

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1) Τα κινέζικα διλήμματα του Κυριάκου. (2)  Κινέζικες επενδύσεις στην Ευρώπη διχάζουν την ΕΕ. (3)  ΗΠΑ και Γερμανία-Γαλλία δεν θέλουν κινέζικες επενδύσεις στην Ελλάδα.   Frankfurter Rundschau: Πειραιάς, το κεφάλι του κινεζικού δράκου στην Ευρώπη. «Tο κεφάλι του κινεζικού δράκου στην Ευρώπη» επιγράφεται άρθρο του Γκερντ Χέλερ στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau, στο οποίο γίνεται αναφορά στις κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα, που προορίζεται «να λειτουργήσει ως κόμβος για τον νέο δρόμο του μεταξιού (One Belt, One Road)», ως κεντρική πύλη για να κατακτήσει τις αγορές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και «να κερδίσει πολιτική επιρροή», όπως σημειώνει. «Ο Πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ (Xi Jinping) θα επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της Cosco στον Πειραιά τη Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου, το απόγευμα επειδή ο Πειραιάς είναι το λιμάνι του», γράφει ο Γερμανός αρθρογράφος, ο οποίος υποστηρίζει πως «οι Κινέζοι αναλυτές χαρακτηρίζουν τον Πειραι

Γερμανική παράλυση - Γαλλική αντεπίθεση. Από τη μια, οι σπασμωδικές προσπάθειες Γερμανών ιθυνόντων να ακουστούν στο διεθνές προσκήνιο, με το βλέμμα όμως πρωτίστως στραμμένο στην εσωτερική τους πολιτική σκηνή. Και από την άλλη η πολύ πιο φιλόδοξη προσπάθεια του Εμανουέλ Μακρόν να αναδειχθεί σε ένα είδος "προέδρου της Ευρώπης”. Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ πρότεινε πρόσφατα την ανάπτυξη διεθνούς δύναμης (με συμμετοχή και Γερμανών στρατιωτών) στην "ασφαλή ζώνη” που επιθυμεί η Άγκυρα στην βορειοανατολική Συρία. Η πρότασή της προκάλεσε νευρικότητα στους ατλαντικούς συμμάχους, αποκρούσθηκε από τη Μόσχα που αναρωτήθηκε ποιο θα ήταν το διεθνές πλαίσιο νομιμοποίησης αυτής της αποστολής και σχεδόν χλευάσθηκε από τον Σοσιαλδημοκράτη συνάδελφό της Χέικο Μάας, τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας. Όπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για μία πρόταση που η υπουργός Άμυνας δεν είχε συνεννοηθεί με την Άγκελα Μέρκελ, την

70 χρόνια Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Κίνας, όπως οι Κινέζοι αποκαλούν το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μετά τον εμφύλιο πόλεμο με τη νίκη των κομμουνιστών επί των εθνικιστών του Κουομιντάγκ. Η εξαγγελία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τον Μάο την 1η Οκτωβρίου 1949, από τον εξώστη της Πύλης της Ουράνιας Γαλήνης, έθετε τέλος σε μια μακροχρόνια περίοδο προνομίων των ξένων, εμφυλίων συρράξεων και του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Ιαπώνων εισβολέων. Τις τελευταίες δεκαετίες, χάρη στις μεταρρυθμίσεις και τη ραγδαία οικονομική της ανάπτυξη, η Κίνα κατέστη παγκόσμια οικονομική και πολιτική δύναμη και καθοριστικός παράγοντας της διεθνούς γεωπολιτικής ισορροπίας. Η σοσιαλιστική αλλαγή προϋπέθετε τον μετασχηματισμό της Ουράνιας Αυτοκρατορίας σε Λαϊκή Δημοκρατία και τη μετατροπή των κατοίκων της από υπηκόους του Γιου του Ουρανού σε πολίτες ενός εθνικού κράτους. Ανάλογα, τα τελευ