IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  via Associated Press Βουλή 30 Ιανουαρίου 2022 Το κράτος και το «φονικό» ένστικτο της φύσης. Δεν είναι επιχείρημα το «εμείς είχαμε μηδέν θύματα» και η πρόταση μομφής δεν εξαγνίζει την αντιπολίτευση από την υποχρέωση να προβάλει προτάσεις. «Η  καταστροφή είναι πάντα το πιο ισχυρό ένστικτο στη φύση»   Κάπως έτσι ο Βρετανός χιουμορίστας Max Beerbohm (1872-1956) διακωμωδούσε σοβαρολογώντας τα καταστροφικά ένστικτα της φύσης . Η θέση του αυτή επιβεβαιώνεται περίτρανα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης, αφού οι καταστροφές που προκαλούνται από το «θυμό» της φύσης είναι τρομερές. Βέβαια κανείς δεν θα μπορούσε να ρίξει το ανάθεμα στη φύση και να την κατηγορήσει για το σκληρό της πρόσωπο.  Ωστόσο αυτό το «καταστροφικό ένστικτο» της φύσης αναδεικνύει και την αδυναμία του ανθρώπου να το αντιμετωπίσει. Η αποτρεπτική δύναμη του ανθρώπου οργανωμένου σε κοινωνίες – κράτος είναι αμελητέα μπροστά στις βίαιες εκδηλώσεις της φύσης. Οι σεισμοί, οι πυρκαγιές, οι τυφώνες και οι βροχές είναι οι πι

  Ένας νηφάλιος αντίλογος  στους «αρνητές» των  αξιολογήσεων… Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας όπου εργάστηκα για το μεγαλύτερο χρονικά μέρος της καριέρας μου ως καθηγητής και με αρκετές θητείες ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων βρέθηκα συχνά αντιμέτωπος με «αρνητές» κάθε προσπάθειας εισαγωγής κριτηρίων και συστημάτων αξιολόγησης ατόμων και Δομώ ν. Για να το πω με απλά λόγια, ήμουν πάντα στην περιορισμένου αριθμητικού μεγέθους ομάδα που υποστήριζε την ανάγκη εφαρμογής αξιολόγησης του έργου μας και αντιμέτωπος με αρκετές κατά πολύ μεγαλύτερες αριθμητικά ομάδες «αρνητών». Τα επιχειρήματα ήταν και παραμένουν σχεδόν τα ίδια ενώ τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Ένα βασικό επιχείρημα των «αρνητών» ήταν και παραμένει εκφρασμένο στο, προδήλως λογικό αλλά και πασιφανώς «πονηρό» ερώτημα: «Ποιος, πως και με ποια κριτήρια θα επιλέξει τους Αξιολογητές;»   Με την κατάθεση του ερωτήματος αρχίζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα η «καχυποψία» που τρέφεται και στρέφεται στα

  Η εναντίωση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση είναι στην πραγματικότητα μια αξιολόγηση από μόνη της, με οικτρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 'Eνα σουρεαλιστικό πείραμα Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν οι μαθητές των εκπαιδευτικών που διαδηλώνουν κατά της αξιολόγησης αποφάσιζαν να οργανωθούν και να απόσχουν μαζικά από τις εξετάσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνουν: προβλήματα στην κοινωνία, στο σπίτι, στο σχολείο. Πώς να δώσεις εξετάσεις υπό δίκαιους όρους όταν ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, όταν προέρχεσαι από μια διαλυμένη οικογένεια ή όταν το μάθημα στο σχολείο δεν σε προετοιμάζει επαρκώς; Οι μαθητές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν κάτι εναντίον των διαγωνισμάτων γενικώς, αλλά διαφωνούν με τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά διεξάγονται, που είναι κατά κύριο λόγο δυσλειτουργικές κι ευτελίζουν τη διαδικασία της μάθησης. Επομένως, ναι στις εξετάσεις, αλλά μόνο όταν οι καταστάσεις επιτρέψουν να γίνουν σωστά. Με λίγα λόγια, όποτε το κρίνουν σκόπιμο οι ίδιοι οι μαθητές, δηλαδή μπ

 Να πώς ξοδεύονται, φορολογούμενε, τα λεφτά σου! Το παρακάτω δημόσιο έγγραφο πρέπει να το διαβάσει κάθε Έλληνας. Υπάρχει, βεβαίως, ένα σημαντικό πρόβλημα: δεν διαβάζεται! Δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης – βάζω και στοίχημα – που να έχει τον χρόνο και την ψυχική αντοχή στα όρια του μαζοχισμού, για να διερευνήσει ένα σήριαλ ανευθυνότητας 8 ετών των δημόσιων φορέων: Περιφέρειας Αττικής, Αρχαιολογικής Yπηρεσίας, Δήμου Σαρωνικού, ΕΥΔΑΠ, που αποτυπώνεται σε μια ογκωδέστατη αλληλογραφία μεταξύ τους και με τον ανάδοχο ενός σημαντικού έργου, τον οποίον, αφού του ανέθεσαν το έργο, δεν τον άφηναν να το προχωρήσει. Δείχνει όμως ανάγλυφα τι σημαίνει failed state, κράτος που είναι αδύνατον να λειτουργήσει κι ο Θεός ο ίδιος να γίνει πρωθυπουργός, όσο διατηρείται το θεσμικό μπάχαλο, η διάχυση αρμοδιοτήτων, οι “συνυπεύθυνοι” φορείς και κυρίως η πλήρης ατιμωρησία όταν ένας δημόσιος φορέας αντί να απαντήσει σε 10 μέρες απαντάει σε 10 μήνες ή ποτέ κι αντί να ολοκληρώσει ένα έργο σε 5 μήνες, περνάν 5 χρόνια