IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Αυτός είναι ένας πολύ παραστατικός χάρτης που δείχνει πως η Αρμενία διακόπτει την συνέχεια της Τουρκίας με τον τουρκόφωνο κόσμο. Για όσους δεν έχουν αντιληφθεί την σημασία της πτώσης του Καραμπάχ. (Pantelis Savvidis,facebook-3/10/2023) ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ πίσω από το Ναγκόρνο Καραμπάχ;  Από OBLAST της ΕΣΣΔ, (παν)τουρκικός “ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ”.   Το τέλος του Ναγκόρνο Καραμπάχ, ο κυνισμός των Διεθνών Σχέσεων και το μέλλον της περιοχής! Η ανακοίνωση της αυτοδιάλυσης της αυτοανακηρυχθείσας «Δημοκρατίας του «Αρτσάχ» των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ και η διάλυση όλων των θεσμών της από την 1η Ιανουαρίου 2024 ως απόρροια της συνθηκολόγησης τους μετά την 24ωρη στρατιωτική επιχείρηση των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν την 19 Σεπτεμβρίου, σηματοδοτεί το τέλος του μακροχρόνιου αυτού διεθνούς ζητήματος ασφαλείας. Η «κατάληξη» αυτή υπογραμμίζει τον κυνισμό των διεθνών σχέσεων, όπου τα συμφέροντα είναι αυτά που τις καθορίζουν με το -μοναδικό-νόμισμα που περνάει, την Ισχύ! ------------------------

 Η Τουρκία Δούρειος Ίππος της Ευρασίας στη Δύση. Η Κίνα και η Ρωσία δεν έχουν πρόβλημα με μια Τουρκία που κάνει σλάλομ. Είναι δουλειά της Ελλάδας και της Κύπρου να τα ξεκαθαρίσει στους εταίρους της . Ο καταυλισμός των Κούρδων πολιτικών προσφύγων στο Λαύριο έκλεισε (η Τουρκία είχε προβεί σε αλλεπάλληλες καταγγελίες σχετικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια) και οι ένοικοί του μεταφέρθηκαν σε άλλες δομές. Όλοι απέδωσαν την εξέλιξη αυτή, στις προπαρασκευαστικές ενέργειες ενόψει της συνάντησης στο Βίλνιους της Λιθουανίας, όπου, οι ΗΠΑ επιθυμούν να γίνει και από την Ελλάδα ″μασάζ” στην Τουρκία, μήπως και αυτή αποδεχθεί την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ . Κακώς, κάκιστα. H συμμαχία μας με τους Κούρδους είναι στρατηγική (αφορά στην προοπτική εκδημοκρατισμού της Τουρκίας ), ενώ η βελτίωση του κλίματος με το καθεστώς της, εντελώς συγκυριακή. Η Ελλάδα, λοιπόν, πρέπει να αναβαθμίσει τις σχέσεις της με τους Κούρδους, και όχι να τους χρησιμοποιεί για τις τακτικές της μανούβρες. Και πρέπει να το κ

  Erdoğan-Aliyev Πως ο "μικρός Ερντογάν" του Καυκάσου τρέφει τον αλυτρωτισμό. Για τον Εμανουέλ Μακρόν στρώθηκε στην Ουάσιγκτον το κόκκινο χαλί. Την ίδια ώρα, ωστόσο, μια μικρή μακρινή χώρα σνόμπαρε επιδεικτικά τις φιλοδοξίες του Γάλλου προέδρου να παίξει μεσολαβητικό ρόλο σε μία από τις κρισιμότερες διεθνείς κρίσεις των ημερών. Η προγραμματισμένη για τις 7 Δεκεμβρίου συνάντηση στο Παρίσι ανάμεσα στους ηγέτες της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν και του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίγιεφ, παρουσία του Εμανουέλ Μακρόν και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ ακυρώθηκε, λόγω αντιρρήσεων του ισχυρού άνδρα του Μπακού. Ο Αλίγιεφ θεωρεί, επικαλούμενος και πρόσφατο ψήφισμα της Γαλλικής Γερουσίας καταδικαστικό της "αζερικής επιθετικότητας εναντίον της Αρμενίας, ότι ο ένοικος των Ηλυσίων δεν είναι αρκούντως ουδέτερος, ώστε να μεσολαβήσει στην δύσκολη διαπραγμάτευση σχετικά με τα παρεπόμενα του "πολέμου των 44 ημερών”, ο οποίος έδωσε στο Αζερμπαϊτζάν το 2020 την ευκαιρία να α

Γιατί οι ΗΠΑ θα ανεχθούν και μία ευρασιανική Τουρκία.  Στην Ελλάδα κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια η άποψη ότι η Ελλάδα εξελίσσεται σε στρατηγικό σύμμαχο της Ουάσιγκτον, ενώ η Τουρκία απομακρύνεται συνεχώς από τη Δύση, μετατρεπόμενη σε ευρασιανική Τουρκία. Εκκινώντας από αυτό αδυνατούν να ερμηνεύσουν το γιατί οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις στην Ελλάδα σε θέματα κρίσιμα για την άμυνα της, όπως π.χ. είναι η απομάκρυνση βαρέων όπλων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, για χάρη της Τουρκίας. Και φυσικά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν και άλλες φιλοτουρκικές κινήσεις των Αμερικανών. Για να ενισχύσουν την άποψή τους όσοι θεωρούν δεδομένη την ελληνοαμερικανή στρατηγική συμμαχία, επικαλούνται τις ολοένα και περισσότερες φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ που καλούν για εξοβελισμό της Τουρκίας από τη Δύση, ενώ παραλλήλως ομιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πιστό σύμμαχο Ελλάδα. Αν μάλιστα, απομακρυνθούν τα πυρηνικά όπλα από το Ιντσιρλίκ και με δεδομένη την αναβάθμιση της βάσης στη Σούδα, τότε –κατά την άποψή τ

  Η σημασία των αποφάσεων της τριμερούς Πούτιν-Ερντογάν-Ραϊσί. Στο ιδιαίτερα επιδραστικό βιβλίο του "Η Μεγάλη Σκακιέρα”, ο άλλοτε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι σημείωνε ότι "δυνητικά, το πιο επικίνδυνο [για τις ΗΠΑ] σενάριο θα ήταν μια μεγάλη συμμαχία της Κίνας, της Ρωσίας και ενδεχομένως του Ιράν, μια "αντι-ηγεμονική" συμμαχία που θα είχε ως βάση όχι την ιδεολογία αλλά συμπληρωματικές αιτίες δυσφορίας". Το κατά Μπρεζίνσκι "επικίνδυνο σενάριο" βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως καταδεικνύουν αλλεπάλληλα γεγονότα στον χώρο της Ευρασίας τις παρελθούσες εβδομάδες, με τελευταία την πολύωρη Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας χθες Τρίτη στην Τεχεράνη. Ήταν η πρώτη φορά που η Ισλαμική Δημοκρατία φιλοξενούσε συνάντηση κορυφής της λεγόμενης "Διαδικασίας της Αστάνα", ήτοι της τριμερούς πρωτοβουλίας για τη ρύθμιση του συριακού ζητήματος. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που οι τρεις ηγέτες πραγματοποιούσαν κοινή σύνοδο

 ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και το πρόβλημα Τουρκία: Πολύ ευρύτερο του Ερντογάν – Μήπως ήρθε η ώρα να… Μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα του αρχηγού της τουρκικής αντιπολίτευσης, εγείρει εύλογα  ερωτήματα για τη στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς το πολιτικό σύστημα αγωνίζεται να πείσει την υφήλιο ότι το πρόβλημα με τις σχέσεις της χώρας με τη Δύση είναι λάθος να προσωποποιείται στον Ερντογάν. Είναι ευρύτερο και βαθύτερο. Πλέον δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Όλα δείχνουν πως όσο και να στρουθοκαμηλίζουν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, αναπόφευκτα πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η είδηση προέρχεται από τον θανάσιμο αντίπαλο του Ερντογάν, τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Ένα πολιτικό πρόσωπο που όχι μόνο δεν είναι ισλαμιστής, αλλά Αλεβίτης . Η ανάρτησή του όμως στο Twitter είναι αποκαλυπτική της πραγματικότητας. Ότι συγκολλητική ουσία στη εσωτερικά διχασμένη σύγχρονη Τουρκία είναι

Η αδιάλλακτη προσαρμογή Ερντογάν ενόψει 2023   Είναι πρόδηλο πως, καθώς ο αστάθμητος παράγων της πανδημίας επιδείνωσε περαιτέρω, την ήδη επιβαρυμένη τουρκική οικονομία, το καθεστώς Ερντογάν εισήλθε στη μέγγενη του περίφημου "Χάσματος του Lipmann" εξαιτίας της ταυτόχρονης στρατηγικής υπερ-επέκτασης (strategic over-extension) και της κλιμακούμενης οικονομικής δυσπραγίας. Το "Χάσμα του Lipmann" κατά τον Σάμιουελ Χάντιγκτον, λαμβάνει χώρα όταν ένα κράτος αδυνατεί να εξισορροπήσει μεταξύ της συνισταμένης της εθνικής ισχύος (Overall National Power) και των δεσμεύσεων (Commitments) που έχει αναλάβει στο πλαίσιο της Εξωτερικής Πολιτικής, με αποτέλεσμα την αυξανόμενη πολιτική δυσαρέσκεια στο εσωτερικό πεδίο και κατ’ επέκταση τη δυνητική από-νομιμοποίηση της εξωτερικής πολιτικής του. Αποτελεί συνεπώς μείζον ερώτημα, κατά πόσον η υφιστάμενη τουρκική ηγεσία δύναται να διατηρήσει (μεσοπρόθεσμα) τόσο την πρωτοβουλία και τα πρωτεία στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, όσο και άθικτες

  Ο στρατηγικός ρόλος της Τουρκίας στην σινοαμερικανική πλανητική αντιπαράθεση είναι ο λόγος της ατιμωρησίας της. Γράφει ο Γάλλος Στρατηγός ε.α. Jean-Bernard Pinatel,  αντιπρόεδρος του ιστοτόπου Geopragma . Σήμερα, κανένας σοβαρός αναλυτής δεν αμφισβητεί ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε πλήρη ισλαμική και πανοθωμανική παρεκτροπή. Το απέδειξε για άλλη μια φορά με μια χειρονομία ακραίας συμβολικής βίας, όπως υπογράμμισε ο Raphaël Glucksmann, αφήνοντας την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία δεχόταν στην Άγκυρα, σε αμηχανία, «να τριγυρίσει» όρθια ενώ ο ίδιος καθόταν. Το βίντεο αυτής της στιγμής, που έχει περιοδεύσει στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, ενσαρκώνει αυτή τη προσβολή στην γυναίκα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την απόφασή του να αποχωρήσει από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών. Είναι συνεπώς θεμιτό να αναρωτηθούμε γιατί η Τουρκία προσέχεται τόσο πολύ από τους Ευρωπαίους Ατλαντιστές που ευθυγραμμίζονται με την Ουάσιγκτον, παρά