IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Οι περισσότεροι που αρχίζουν να επισκέπτονται τους διαδικτυακούς τόπους επικοινωνίας αποκτούν κυριολεκτικά εμμονή με αυτήν την ασυνήθιστη μορφή κοινωνικής συναναστροφής   Σχεδόν καθημερινά δημοσιεύονται νέες επιστημονικές έρευνες που μας αποκαλύπτουν τις συχνά αρνητικές επιπτώσεις που έχει στον ανθρώπινο εγκέφαλο και στην ψυχοσωματική μας υγεία η υπερβολική χρήση του Διαδικτύου. Αν αυτές οι έρευνες είναι σωστές, τότε η υπερβολική πλοήγηση στο Διαδίκτυο όχι μόνο βλάπτει τη σωματική υγεία, αλλά και ισοπεδώνει την ανθρώπινη σκέψη, μετατρέποντας τους χρήστες-πλοηγούς σε άβουλους «αποκωδικοποιητές» και εξαρτημένους «καταναλωτές» ψηφιακών πληροφοριών. Δεδομένων μάλιστα των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονται, τα συμπεράσματα αυτών των ερευνών άλλοτε αμφισβητούνται και άλλοτε υποτιμώνται ως υπερβολικά... τεχνοφοβικά. Μολονότι ο κυβερνοχώρος και ο παγκόσμιος ιστός μάς παρέχουν μια φαινομενικά απεριόριστη δυνατότητα επικοινωνίας, αποθήκευσης ...

Ένα εκπληκτικό πείραμα που μας δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν γνωρίζει όρια όταν τον αφήνουν Η One Laptop Per Child “ ανήκει στον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του ΜΙΤ, Νicholas Negroponte και η αποστολή της είναι να ενδυναμώσει τα φτωχότερα παιδιά του κόσμου μέσα από την εκπαίδευση. Στόχος της είναι να παρέχει σε κάθε παιδί ένα στιβαρό, χαμηλού κόστους, χαμηλής ισχύος, συνδεδεμένο laptop. Για το σκοπό αυτό, έχουν σχεδιάσει το υλικό, το περιεχόμενο και το λογισμικό για τη συνεργάσιμη, χαρούμενη, και αυτο-εξουσία μάθηση. Με την πρόσβαση σε αυτό το είδος του εργαλείου, τα παιδιά μπορούν να ασχολούνται με την εκπαίδευσή τους, να μάθουν, να μοιράζονται και να δημιουργούν από κοινού, χωρίς καν τη βοήθεια ή υπόδειξη κάποιου δασκάλου. Συνδέονται μεταξύ τους, για τον κόσμο αυτό και για ένα λαμπρότερο μέλλον. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι της OLPC έκαναν έ να τρομερά ενδιαφέρον πείραμα το 2012: Έψαξαν να βρουν τη χώρα με το μεγαλύτερο αναλφαβητισμό, (είναι δυστυχώς η Αιθιοπί...

(...) Μας βλέπουν  και μας ακούνε ανά πάσα στιγμή. Ακόμη κι η τελεία που θα μπει στο τέλος αυτής της φράσης αυτού του κειμένου θα καταγραφεί. Δεν ξέρω σε τι θα τους φανεί χρήσιμη κάποτε. Ίσως είναι το τεκμήριο ενός στυγερού μου εγκλήματος κατά του κράτους, ίσως το σημείο στίξης που απλώς θα με κάνει post mortem διάσημο, όπως έκανε διάσημο τον Σαραμάγκου η γενική απέχθεια στις τελείες και στα άλλα σημεία στίξης. Ίσως είναι η τελεία που πρέπει να βάλουμε στην ανοχή και στην αμεριμνησία μας απέναντι σ’ όσους μας βλέπουν, μας ακούνε, μας καταγράφουν, μας φακελώνουν και μας καταστρέφουν.  Την ώρα που πληκτρολογώ αυτά τα γράμματα, αυτές τις φράσεις, όσο κοντοστέκομαι στις λέξεις, σβήνω τη μια και ψάχνω άλλη, ένας γιγαντιαίος σέρβερ που δεν ξέρω πού ακριβώς βρίσκεται -υποθέτω κάπου στη Silicon Valley- καταγράφει κι αποθηκεύει κάθε δισταγμό και κάθε αποφασιστική μου κίνηση. Εφόσον το laptop μου είναι συνεχώς online και κάθε λίγο ανατρέχω στις μηχανές αναζήτησ...