IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Γιατί η αειφόρος ανάπτυξη συνιστά άρνηση του φιλελευθερισμού. Ο όρος “αειφόρος ανάπτυξη” προέκυψε από τη μετάφραση του αγγλικού όρου sustainable development. Ο όρος έγινε ουσιαστικά συστατικό στοιχείο της οικονομικής θεωρίας από τη Διεθνή Συνάντηση για το Περιβάλλον του Ρίο ντε Τζανέιρο, το 1992. Στην καθημερινή, αν όχι και στην τρέχουσα δημοσιογραφική γλώσσα, ο όρος χρησιμοποιείται με την έννοια μιας ανάπτυξης με ευαισθησία στο φυσικό περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, οι αντικειμενικές ανάγκες που οδήγησαν στη συνάντηση του Ρίο, ο προβληματισμός που καταγράφτηκε, οι αποφάσεις που ελήφθησαν, η συνέχεια που έκτοτε έχει δοθεί και τα βασικά κείμενα της ΕΕ τα σχετικά με το θέμα, μας αναγκάζουν να παραδεχθούμε ότι η αειφόρος ανάπτυξη αποκαλύπτεται και εδραιώνεται: Ως η άρνηση των βάθρων φιλελευθερισμού ως οικονομικής θεωρίας των ηθικών, πολιτισμικών και πολιτικών αξιών, επί των οποίων στηρίχθηκε και τις οποίες υπηρέτησε. Ως αναγκαία και αναπόδραστη στρατηγική σχέσεων ανθρώ

 Antony Burlaud – Η εποποιία του υλισμού.  Αν πιστέψουμε τον ίδιο, ο Ρωμαίος Λουκρήτιος , ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ., δεν είχε άλλο σκοπό, γράφοντας το De natura rerum , παρά να αποδώσει σε στίχους την κάπως στεγνή ελληνική σοφία του Έλληνα Επίκουρου: το ποιητικό μέλι θα εξευγένιζε το πικρό φιλοσοφικό ποτήρι. Πράγματι, βρίσκουμε, διατρέχοντας τους 7 400 στίχους, τις περισσότερες από τις σημαντικές θέσεις της επικουρικής παράδοσης. Ωστόσο το άφθονο, ζωντανό, πολύχρωμο κείμενο ξεφεύγει κατά πολύ από το διδακτικό αυτό πλαίσιο. Οι ήχοι ξεσπούν, οι εικόνες ταράζουν· το ποίημα ζει τη δική του ζωή, εξερευνά νέες τονικότητες. Το De natura rerum είναι ταυτόχρονα μία φιλοσοφική πραγματεία και ένα επικό θέαμα. Μεταφρασμένο σε πρόζα ή σε στίχους, το πυροτέχνημα αυτό διατηρεί και σήμερα μια εκπληκτική δύναμη. Αλλά ο ισχυρός ποιητικός μηχανισμός του Λουκρήτιου νοείται ως πολεμική μηχανή, υπενθυμίζοντας και απεικονίζοντας μερικές ενοχλητικές αλήθειες: ο κόσμος (δεν) είναι (

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1) Καρχαρίας: Ο αιώνιος «βασιλιάς της θάλασσας» (2) Με ολική εξαφάνιση απειλούνται οι πολικές αρκούδες   Η άπληστη λαιμαργία μας  καταστρέφει τον πλανήτη. Σε κάθε ψαριά τόνου, βάρους χιλίων τόνων, περίπου 175 κητοειδή –κυρίως δελφίνια– εγκλωβίζονται στα δίχτυα των αλιευτικών πλοίων. Περισσότεροι από 100 εκατομμύρια καρχαρίες και σελάχια αλιεύονται κάθε χρόνο στις θάλασσες του κόσμου. Ογδόντα χιλιάδες δελφίνια του Ινδικού ωκεανού εκτιμάται ότι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από τα δίχτυα των αλιευτικών σκαφών τόνου. Οι θάλασσες μακελεύονται στο όνομα της ανθρώπινης όρεξης. Μα, καταναλώνουμε όσα σκοτώνουμε; Πάνω από 100 εκατομμύρια καρχαρίες και σελάχια αλιεύονται κάθε χρόνο στις θάλασσες του κόσμου. Η υπεραλίευση των καρχαριών καθοδηγείται από την ακόρεστη λαιμαργία των ανθρώπων για σούπα από πτερύγιο καρχαρία. Υπολογίσθηκε ότι για κάθε πιάτο σούπας καρχαρία χρησιμοποιούνται 31,26 γραμμάρια πτερυγίου, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει η WWF στη

  COVID-19, το σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος.  Η ασθένεια του COVID-19 είναι μια παγκόσμια τραγωδία. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν πεθάνει, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης λυγίζουν και το μέλλον είναι αβέβαιο για εκατομμύρια ανθρώπους των οποίων τα προς το ζην καταρρέουν. Είναι απολύτως σωστό ότι το επίκεντρο σήμερα είναι να σώσουμε ζωές εδώ και τώρα. Στο ίδιο πνεύμα ώστε να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να διαφυλάξουμε την ευημερία των ανθρώπων, δεν πρέπει να ικανοποιηθούμε με τον περιορισμό της οξείας κρίσης. Πρέπει επίσης να κοιτάξουμε μπροστά για το τι μπορούμε να μάθουμε από αυτήν την κρίση για να αποτρέψουμε μελλοντικούς κινδύνους. Το COVID-19 είναι μια υπενθύμιση για το πόσο ευάλωτες είναι και οι σύγχρονες, τεχνολογικά προηγμένες κοινωνίες μας. Το μεγαλύτερο μάθημα είναι ότι το COVID-19 είναι κάτι περισσότερο από μια ασθένεια. Είναι ένα σύμπτωμα της ασθένειας του πλανήτη μας. Η δυσλειτουργική σχέση της ανθρωπότητας με τη φύση προκάλεσε αυτήν την ευρύτερη ασθ