IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι συνθήκες για μια νέα και ίσως χειρότερη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση έχουν ήδη δρομολογηθεί και είναι θέμα χρόνου η έναρξή της. Ποιες είναι οι «αποδείξεις».  Το ερώτημα δεν είναι αν θα εκδηλωθεί νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά ποια θα είναι η σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Θα πρόκειται για μια χώρα, για ένα γκρουπ επιχειρήσεων ή για νοικοκυριά; Το παγκόσμιο χρέος πάντως, από τα 110 τρισεκατομμύρια δολάρια του 2007, σήμερα βρίσκεται στα 178 τρισεκατομμύρια και στα τέλη του 2020 εκτιμάται ότι θα απέχει ελάχιστα από τα 200 τρισεκατομμύρια δολάρια. Και από αυτά, τα 70 τρισ. θα είναι κρατικό χρέος, τα 80 τρισ. επιχειρηματικά χρέη και τα 50 τρισεκατομμύρια θα οφείλονται από νοικοκυριά. Κατά συνέπεια, σε δύο χρόνια κάθε κάτοικος του πλανήτη, με το καλημέρα, θα οφείλει στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτική σύστημα περί τα 30.000 δολάρια ασχέτως της προσωπικής του εισοδηματικής κατάστασης. Αν όλα αυτά δεν αποτελούν ωρολογιακή βόμβα, τότε οι ειδικοί ας μας

Ο κόσμος το 2019 εξακολουθεί να υπολογίζει με την κληρονομιά της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Πληγές, φόβοι και αγωνίες, αφήνουν ελάχιστο χώρο ακόμη στην αισιοδοξία. Δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η ερώτηση σχετικά με το χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει: Είμαστε πιο ασφαλείς από ό, τι ήμασταν το 2008; « Οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών του κόσμου είναι επικίνδυνα απροετοίμαστοι για τις συνέπειες μιας σοβαρής επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας. Ειδικότερα, οι κυβερνήσεις θα δυσκολευτούν να χρησιμοποιήσουν δημοσιονομικά ή νομισματικά μέτρα για να αντισταθμίσουν τις συνέπειες της επόμενης ύφεσης, ενώ το σύστημα διασυνοριακών μηχανισμών στήριξης, όπως οι συμφωνίες ανταλλαγής συναλλάγματος μεταξύ κεντρικών τραπεζών,  έχει υπονομευθεί», προειδοποιε ί ο David Lipton, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ.  «Η επόμενη ύφεση είναι κάπου στον ορίζοντα και είμαστε λιγότερο προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσουμε από ό, τι θα έπρεπε να είμαστε και λιγό

Hitler visits Paris in June 1940 , after his army succeeds in conquering France.  (German Federal Archives) Crowds gather in 1939 to celebrate the 50th anniversary of the Eiffel Tower. Τις προηγούμενες μέρες οι δρόμοι των πόλεων γέμισαν καρναβάλια και στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα, από οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Γενικώς υπάρχει μια αδιαφορία για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ίσως ο μέσος όρος της ελληνικής διαίσθησης να είναι υψηλός και να διαμορφώνει την εντύπωση πως στο τέλος θα επιβιώσουμε. Αλλά η εικόνα δεν παύει να θυμίζει Τιτανικό. Υπάρχει ένα κείμενο του Τζορτζ Φρίντμαν, ενός από τους σημαντικότερους γεωπολιτικούς αναλυτές των ΗΠΑ, οι σκοπιμότητες του οποίου δεν είναι πάντα αγαθές. Αλλά οι συλλογισμοί του διακρίνονται από ορθολογισμό. Ο περί ου ο λόγος αναλυτής, λοιπόν, πιστεύει πως ο κόσμος στις ημέρες μας μοιάζει με τον κόσμο των χρόνων πριν από τον Β΄ ΠΠ. Διευκρινίζει, όμως, πως δεν θέλει σώνει και καλά να μας πει πως οδ

Strand Wallstreet ''...σε οικονομικό επίπεδο, βρίσκεται σε εξέλιξη μία «Μάχη του Ειρηνικού», με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Αυστραλία...αυτή η νέα «Μάχη του Ειρηνικού» θα έχει όλο και μεγαλύτερες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, καθώς και στις γεωπολιτικές της προεκτάσεις.'' Το καίριο ερώτημα που προκύπτει από τη σημερινή διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση είναι αυτό της υφής των αλλαγών που ήδη έχουν δρομολογηθεί και των τρόπων αντιμετώπισής τους. Διαπρεπείς και επώνυμοι οικονομολόγοι, όπως ο Αμερικανός Νουριέλ Ρουμπίνι, ο Γάλλος Ζακ Αταλί, ο ινδικής καταγωγής Αμάρτια Σεν και ο Ιταλός Μάριο Μόντι, πρώην πρωθυπουργός της χώρας του, αναγνωρίζουν χωρίς περιστροφές ότι η διεθνής οικονομία γενικά και η Δύση ειδικότερα έχουν βυθιστεί πολύ βαθιά στο μεγαλύτερο πιστωτικο-επιχειρηματικό κύκλο που έχει να παρουσιάσει η παγκόσμια οικονομική ιστορία. Και αν στο παρελθόν πολλοί κύκλοι είχαν παγκόσμια εμβέλεια, αυτός ο τελευταίος τους αφήνε

Σε μια πρόσφατη προφητεία του ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί έκανε λόγο για την επερχόμενη «καταιγίδα» στην παγκόσμια οικονομία το 2013, καθώς στην Ευρώπη η κρίση χρέους επιδεινώνεται, στις ΗΠΑ οι αυξήσεις φόρων και οι περικοπές δαπανών εντείνουν την ύφεση, στην Κίνα ο φόβος μίας «ανώμαλης προσγείωσης» ελλοχεύει, όπως άλλωστε και ο φόβος για περαιτέρω επιβράδυνση στις αναδυόμενες αγορές. Στο χρησμό αυτό πρόσθεσε και το «γεωπολιτικό κίνδυνο»… μία στρατιωτική σύγκρουση με το Ιράν, ίσως. Το σύστημα μοιάζει να μαζεύει πολλή εντροπία. Χθες το σαμποτάζ στον αγωγό Κιρκούκ-Τσεϊχάν, σήμερα οι φόβοι του Μάρτιν Σουλτς για «κοινωνική έκρηξη στην Ευρώπη», λίγες μόλις μέρες μετά την τρομοκρατική ενέργεια κατά Ισραηλινών τουριστών στη Βουλγαρία που αποδόθηκε από το Τελ Αβίβ στη Χεζμπολάχ. Ο πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε πως «δεν μπορούμε να αφήσουμε το Ισραήλ απροστάτευτο». Στο μεταξύ, οι στόλοι συρρέουν στην ανατολική Μεσόγειο! Οι Τούρκοι κάνουν -χωρίς άδεια- ασκήσεις στο «Ο

   Πώς θα θεραπεύσουμε την οικονομία Η οικονομική κρίση, που άρχισε το 2007, βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και το ερώτημα, που βασανίζει τους πάντες είναι προφανές: Γιατί; Οσο δεν καταφέρνουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις αιτίες της κρίσης, δεν θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε μια αποτελεσματική στρατηγική ανάκαμψης. Μας είπαν ότι πρόκειται για μία χρηματοπιστωτική κρίση και έτσι οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού εστίασαν την προσοχή τους στις τράπεζες. Τα προγράμματα τόνωσης της οικονομίας προωθήθηκαν ως ένα προσωρινό «καταπραϋντικό», που ήταν αναγκαίο για να γεμίσει το κενό έως ότου ο τραπεζικός τομέας ανακάμψει και αρχίσει πάλι να χορηγεί δάνεια στον ιδιωτικό τομέα. Ενώ όμως η τραπεζική κερδοφορία και τα υψηλά μπόνους έχουν επιστρέψει, οι χορηγήσεις δανείων δεν έχουν ανακάμψει. Και αυτό παρά τη διατήρηση των επιτοκίων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι ο δανεισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, εξαιτίας της έλλειψης φερέγγυων