Το χρηματιστήριο των φτωχών και η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης.
Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Από την αρχή της κρίσης η οποία ξεκίνησε με τη φούσκα (πτώση των τιμών) των ακινήτων και τα στεγαστικά δάνεια υψηλού επιχειρηματικού ρίσκου στις Η.Π.Α. το 2008[1], την απορρύθμιση και το ανεπαρκή έλεγχο της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, ακολούθησε η κατάρρευση της Lehman Brothers και η μετάδοση της κρίσης στην Ευρωπαϊκή και στη συνέχεια στην Ελληνική οικονομία. Η λύση που επέλεξαν οι οικονομικές ελίτ, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν να φορτώσουν το κόστος της κρίσης προς τα κάτω, δηλαδή στα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα, για δύο κυρίως λόγους: α) διότι εκείνοι που συμμετέχουν στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής δεν θα έπλητταν ποτέ τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, β) είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι οι απώλειες για τους πολλούς αποτελούν τα κέρδη για τους λίγους, άρα κάποιοι θα έβγαιναν χαμένοι. Υπήρξε επομένως μια σημαντική συρρίκνωση της μεσαίας τάξης στο βαθμό που να μιλάμε για καταστροφή. Στην ελληνική πραγματικότητα η επιλ