IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Καταιγισμός σημαδιακών πολιτικών εξελίξεων που μπορούν να αλλάξουν την ιστορία, μεταμόρφωση του πολιτικού τοπίου, χιονοστιβάδα γεγονότων που εγκυμονούν τους μεγαλύτερους κινδύνους, αλλά ταυτόχρονα και άλλων διαμετρικά αντίθετων, ο φετινός ισπανικός χειμώνας φοβίζει καθώς υπόσχεται μια συνέχεια που μοιάζει να έρχεται από το πιο τραγικό παρελθόν! Δυο είναι τα (αλληλένδετα) γεγονότα που σφραγίζουν την ακραία επικινδυνότητα αυτού του ισπανικού χειμώνα: στο όνομα της επιστροφής στη “χρυσή εποχή” της δικτατορίας του Φράνκο και των εκτελεστικών της αποσπασμάτων!Και πριν απ’όλα, αυτό το νέο κόμμα από τα παλιά, το Vox που προκάλεσε σοκ με το εκλογικό του αποτέλεσμα στις πρόσφατες εκλογές της Ανδαλουσίας, αλλά που προκαλεί τώρα ακόμα μεγαλύτερο σοκ με τα ποσοστά σε εθνικό επίπεδο που του δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ποιά ποσοστά; Αρκετά για να βρίσκεται πια σε απόσταση αναπνοής από το Podemos και να μεταβάλλεται σε απόλυτο ρυθμιστή των αυριανών κυβερνητικών ισορροπιών στη Μαδρίτη.

Οι πολιτικές εξελίξεις προκάλεσαν διχασμό ανάμεσα στους πολίτες στην Καταλονία. EPA/ALBERTO ESTEVEZ Δεν είναι καιρός για αποσχίσεις και για αυτονομιστές. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι. Το 90% των κρατών του πλανήτη έχουν εθνικές μειονότητες. Οι Καταλανοί και οι Κούρδοι, ο κάθε λαός για διαφορετικούς λόγους αλλά κάτω από τον ίδιο παρονομαστή ο οποίος διέπει τις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις, έπρεπε να το γνωρίζουν. Ο μέγας και πρώτος θεωρητικός του ρεαλισμού, Θουκυδίδης , διασάλπισε πριν από δυόμισι σχεδόν χιλιάδες χρόνια ότι, μεταξύ πόλεων δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά το συμφέρον. Ούτε δίκαιο ούτε ανθρώπινα δικαιώματα ούτε αυτοδιάθεση ούτε ελεύθερη βούληση των λαών. Το δίκαιο, είναι η ισχύς. Και η ισχύς βρίσκεται στην άκρη του τουφεκιού.  Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υπομένει ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του. Δηλαδή, πρωτίστως, η στρατιωτική αδυναμία. Ο Μέγας Πρώσος Βασιλεύς είχε  αποφανθεί ωμά: «Διπλωματία χωρίς όπλα ε

Η εδαφική ακεραιότητα και η πολιτική ενότητα της Ισπανίας υπό την κυβέρνηση της Μαδρίτης είναι ένα ζήτημα. Οι χειρισμοί του Μαριάνο Ραχόι στο καταλανικό πρόβλημα είναι ένα άλλο. Πρώτη φορά μετά δεκαετίες, στο εσωτερικό χώρας, μάλιστα της πέμπτης μεγαλύτερης στην Ε.Ε., έρχεται στην επιφάνεια ένα αποσχιστικό κίνημα, το οποίο παρότι έχει ιστορία αρκετών αιώνων, αποσταθεροποιεί μια μεγάλη χώρα, ανοίγοντας στον δυτικό κόσμο μέτωπα που θεωρούνταν κλεισμένα. Στην περίπτωση της Καταλωνίας, η φυγή του Κάρλες Πουτζντεμόν και οι γραφικότητες της κεντροδεξιάς, πολύ γενικής, αποσχιστικής άποψης, την οποία εκφράζει το κόμμα του (PDeCAT), θα αποδειχθούν μάλλον ήπιες μπροστά σε όσα πιθανόν συμβούν αν στις εκλογές της 21ης Δεκεμβρίου επικρατήσουν οι πιο σκληροί αυτονομιστές. Εκείνο που δεν παρατηρήθηκε από τους ξένους παρατηρητές και ανταποκριτές τις τελευταίες ημέρες είναι ότι στις υπέρ της αυτονομίας διαδηλώσεις στη Βαρκελώνη πληθαίνουν οι διαδηλωτές που κρατούν τη σενιέρα (την καταλανι

  Η Μαδρίτη πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει να δημιουργήσει την αντίληψη ότι η εξ ορισμού απάντησή της σε μια δημοκρατική έκφραση που δεν της αρέσει (αντισυνταγματική ή μη) είναι να ανασταλεί η τοπική κυβέρνηση, να αγνοηθεί η δημόσια βούληση και να επιβληθεί πιο απομακρυσμένη εξουσία. Υποστηρικτές της ενότητας συμμετέχουν σε διαδήλωση στο κέντρο της Βαρκελώνης, τον Οκτώβριο του 2017. JON NAZCA / REUTERS Μετά από μια μυστική, μερικώς μποϊκοταρισμένη ψηφοφορία την Παρασκευή, το Καταλανικό Κοινοβούλιο κήρυξε την ανεξαρτησία από την Ισπανία [1]. Λόγω της δικής του συντριπτικής ψήφου, ως απάντηση η ισπανική κυβέρνηση ασκεί τώρα άμεση κυριαρχία στην Καταλονία [2] και θα θέσει σε αναστολή τις δυνάμεις ασφαλείας της Καταλονίας, διακόπτοντας τους θεσμούς αυτοδιοίκησης της περιοχής για πρώτη φορά την ιστορία της χώρας ως δημοκρατία. Η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Ada Colau, μπορεί να έχει δώσει την πιο ενδεδειγμένη περίληψη [3] των εξελίξεων της Παρασκευής, λέγοντας ότι η Μαδρίτη έχει

 Σχεδόν ένας μήνας έχει περάσει από τις ισπανικές εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου και όλα δείχνουν ότι το Ισπανικό Κράτος έχει μπει για τα καλά σε μια εντελώς νέα περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Μια περίοδο που σημαδεύεται από δυο ιδρυτικά γεγονότα με συνέπειες που επηρεάζουν πολύ πέρα από τα ισπανικά σύνορα: Την πολιτική κρίση στη Μαδρίτη, που προβλέπεται να είναι παρατεταμένη, αλλά και τη ραγδαία αποδυνάμωση της ήδη καταπονημένης «εθνικής συνοχής» του που κάνει να αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυναμικές όχι μόνο στην Καταλονία, αλλά και στη Γαλικία και –προφανώς- στη Χώρα των Βάσκων!  Φυσικά, εν αρχή όλης αυτής της κοσμοϊστορικής αλλαγής ην η ισπανική κοινωνία και τα ριζοσπαστικά κινήματά της που έφεραν κυριολεκτικά τα πάνω κάτω στα τελευταία 5 χρόνια. Τρανή απόδειξη… τα αποτελέσματα των εκλογών της 20ης Δεκεμβρίου, που  είδαν τα δυο νεοφιλελεύθερα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία να πέφτουν από το 80%-85% των ψήφων που συγκέντρωναν παραδοσιακά στο ισχνό 50,73% τώρα.

Το περιφερειακό κοινοβούλιο της Καταλονίας έκανε δεκτή σήμερα μια διακήρυξη για την έναρξη της επίσημης διαδικασίας απόσχισης της περιοχής από την Ισπανία. Η Καταλονία πλέον σχεδιάζει να αυτονομηθεί το 2017.  Το ψήφισμα υπέρ της απόσχισης, ουσιαστικά εγκαινιάζει τον λεγόμενο «οδικό χάρτη προς την ανεξαρτησία» και υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία του περιφερειακού κοινοβουλίου.  Το ψήφισμα προτάθηκε από τα καταλανικά κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας που κέρδισαν τις τοπικές εκλογές του Σεπτέμβρη. Πρόκειται για το καταλανικό κόμμα Junts pel Si (Μαζί για το ναι) και το Popular Unity Candidacy (CUP).  Το ψήφισμα κατατέθηκε τον Οκτώβρη στην καταλανική Βουλή. Προβλέπει τη νομοθέτηση ανεξάρτητου συστήματος ασφάλισης και ταμειακού συστήματος εντός 30 ημερών και μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «η δημοκρατική εντολή με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών της 27ης Σεπτέμβρη είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου καταλανικού κράτους».  Επιπλέον κηρύσσει την διαδικα

Θα μπορούσε να είναι βιβλική γενεαλογία: “η οικονομική κρίση εγέννησε την πολιτική κρίση, η πολιτική κρίση εγέννησε την εθνική κρίση” . Ή θα μπορούσε, πιο λακωνικά, να είναι κινέζικη παροιμία: “είναι πιο αργά από όσο νομίζεις”... Γεγονός πάντως είναι ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία στρέφουν ολοένα και πιο έντονα το ενδιαφέρον τους σε ό,τι το γερμανικό περιοδικό Spiegel ονόμασε “ώρα των εγωιστών” και το Reuters ως “ενίσχυση του αυτονομισμού από τα Πυρηναία μέχρι τα Highlands”. Οι λαβές που δίνει η ειδησεογραφία είναι σαφείς: Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο Στο Βέλγιο, οι δημοτικές εκλογές της Κυριακής έφεραν πρώτο στο λιμάνι της Αμβέρσας τον Bart De Wever του φλαμανδικού αυτονομιστικού κόμματος NV-A, ο οποίος θέτει τελεσίγραφο στον (αναδειχθέντα μετά από πολύμηνο αδιέξοδο) Βέλγο πρωθυπουργό Elio di Rupο να ξεκινήσει πριν από τις εκλογές του 2014 τη διαδικασία αναθεώρησης του συντάγματος, με στόχο τη δημιουργία μιας χαλαρής

ESPAÑA EN CRISIS... Κοινωνική αναστάτωση και αυτονομιστικός πυρετός στον μεγάλo αδύνατο κρίκο Με ένα μελοδραματικό βίντεο, ο Ερυθρός Σταυρός ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη πανεθνική καμπάνια, αναζητώντας χορηγούς για τη διάσωση των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Στον τηλεοπτικό δέκτη, μια πάμπτωχη οικογένεια -πατέρας, κόρη και γιος- μοιράζονται μια ομελέτα από ένα και μόνο αβγό. Η διάθεσή τους αλλάζει όταν το ψυγείο τους γεμίζει τρόφιμα, που τους προσφέρει το χαμογελαστό συνεργείο του Ερυθρού Σταυρού.  Αιθιοπία;  Νταρφούρ;  Σιέρα Λεόνε;  Οχι.  Οσο αλλόκοτο κι αν ακούγεται, πρόκειται για την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, την Ισπανία - άλλο ένα μέχρι πρότινος οικονομικό «θαύμα», που εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Την ώρα που οι προβολείς της δημοσιότητας εστιάζονταν στην Αθήνα, λόγω της επίσκεψης της Αγκελα Μέρκελ, έκθεση του ΔΝΤ αναδείκνυε την Ισπανία ως τον μεγάλο, αδύνατο κρίκο της Ευρωζώνης. Με τους τραπεζικούς κολοσσούς «στο κόκκινο»