IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το πραγματικό τίμημα της ελληνικής χρεοκοπίας του 1893 καταβλήθηκε μια γενιά (30 χρόνια) αργότερα: το 1922, με τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων από τις προαιώνιες εστίες τους. Πριν από την καταβολή αυτού του τεράστιου από κάθε πλευρά (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά) ιστορικού τιμήματος, το διάστημα 1893-1922 εμφανίζονται κάποιες αναλογίες με το σήμερα τις οποίες δεν είναι φρόνιμο να αγνοήσουμε. 1. (Και) τότε οι δανειστές εγκαταστάθηκαν επιτόπου, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών με τρόπο ώστε να ικανοποιηθούν κατά προτεραιότητα οι οικονομικές τους απαιτήσεις. Στα χέρια του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ) πέρασε κάθε έσοδο του Ελληνικού Δημοσίου. Τότε ο ΔΟΕ μάζευε από τα τελωνεία και τα έσοδα από τα ελληνικά μονοπώλια (αλάτι, σπίρτα, τράπουλες κ.λπ.). Σήμερα το θεσμικό τέθριππο μαζεύει ξεπουλώντας παραλίες, κτήρια, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.λπ. Τότε ο ΔΟΕ έμεινε στην Αθήνα για 81 χρόνια. Σήμερα

  http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63594327 Πώς βίωσαν οι πολίτες τις γιορτές μετά τη «στάση πληρωμών» και τη χιονοστιβάδα φτώχειας και πείνας, τον σκληρό Δεκέμβριο του 1893. Τέτοιες μέρες είναι κανόνας ν’ αναζητούνται παλιές χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Τα παλιά είναι συνήθως… πάντα καλύτερα Χριστούγεννα! Ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές. Οσο πιο μακριά βρίσκονται από το παρόν, τόσο παραδεισιακές διαστάσεις παίρνουν! Σαν να υπήρχαν χρόνια που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, νικούσε η αγάπη και βασίλευε παντού η ειρήνη! Σ’ αντίθεση με την τάση επιστροφής τις μέρες μας στους… παλιούς, καλούς καιρούς, ας γυρίσουμε πίσω στον Δεκέμβριο του 1893. Τη χρονιά, τον μήνα και τις γιορτές, που σημαδεύει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Τυπικά, η χρεοκοπία εξαγγέλθηκε την πρώτη Δεκεμβρίου (13 με το νέο ημερολόγιο) με την κατάθεση νομοσχεδίου. Μέσα σε 10 ημέρες, αυτό και άλλα 2 νομοσχέδια είχαν γίνει νόμοι του κράτους (9-10 Δεκεμβρίου). Στις 28 Δ