IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Στην εποχή του εσωστρεφούς εθνικού λαϊκισμού, η διεθνής αλληλεγγύη σε   θέματα   αξιών   φαίνεται  ξεπερασμένη,  και   είναι   ευκολότερο  να αποφευχθεί όταν αυτή η επιλογή προσφέρει ένα φτηνό λούστρο ενάρετης πολυπολιτισμικότητας. Και έτσι η Γαλλία μένει ως επί το πλείστον μόνη της. Αφίσα με την φωτογραφία του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, στην Δυτική Όχθη, τον Οκτώβριο του 2020. Mussa Qawasma / Reuters  Ο πρόεδρος της Γαλλίας στέκεται στις αξίες αλλά σκοντάφτει στην πράξη. Ο Emmanuel Macron αντιμετωπίζει την ισλαμική βία, τα κίτρινα γιλέκα  και την COVID-19.   Η Γαλλία εξέλεξε τον Emmanuel Macron πρόεδρο το 2017 ως ένα συμβολικό εμπόδιο ενάντια στην αυξανόμενη παγκόσμια παλίρροια του αντιφιλελεύθερου λαϊκισμού. Τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς το χάος που προκάλεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, οδεύει προς ένα είδος κρεσέντο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εσωτερικές εντάσεις στην Γαλλία απειλούν να καθορίσουν την ηγεσία και την κληρονομιά του Μακρόν. Η πανδημία του κορωνοϊού

  Η Γαλλία τα βάζει με τον ισλαμισμό Περισσότερα από 70 τεμένη βρίσκονται στο στόχαστρο των γαλλικών αρχών με την υποψία της αναμόχλευσης παθών ή ακόμα και της τρομοκρατικής δράσης. Ελέγχους και λουκέτα ανακοινώνει ο υπ. Εσωτερικών Νταρμανέν.   Όταν στη Γαλλία διεξάγεται δημόσια συζήτηση για τους κινδύνους από το αποκαλούμενο «πολιτικό Ισλάμ» γίνεται συχνά λόγος για «ισλαμιστικές τάσεις απόσχισης». Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε στις αρχές του χρόνου από τον γάλλο πολιτικό επιστήμονα Μπερνάρ Ρουζιέ, ο οποίος στο μπεστσέλερ «Εδάφη που έχουν κατακτηθεί από τον ισλαμισμό» κάνει λόγο για προπαγάνδα ισλαμιστών ιμάμηδων και γαλλικές συνοικίες υπό τον έλεγχο ισλαμιστών. Τη περασμένη άνοιξη ο πρόεδρος Μακρόν έθεσε ως προτεραιότητα τη καταπολέμηση ακραίων ιδεολόγων. Στις αρχές Οκτωβρίου αφιέρωσε αποκλειστικά στο ζήτημα αυτό ομιλία, στην οποία παραδέχθηκε ότι «στη Γαλλία υπάρχει ένα ακραίο Ισλάμ», το οποίο «σχετικοποιεί τη βία και υποσκάπτει τις αξίες της γαλλικής δημοκρατίας». Στην ομιλία του ο

Παρουσιάζουμε εδώ μεταφρασμένα τέσσερα κείμενα από τις εφημερίδες "Le Monde", "L'Humanité" και "Libération", με θεματική σχετική με τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και διάφορες διαστάσεις τους, όχι μόνο επικαιρικές, αλλά και με κάποιο ιστορικό βάθος. 1. Πληρώνουμε τις ανακολουθίες της γαλλικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή Να είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το ανέφικτο, διακήρυσσαν στους παρισινούς δρόμους οι ουτοπιστές του Μάη του 1968. Το να είμαστε ρεαλιστές σήμερα σημαίνει να απαιτούμε από αυτούς που κυβερνούν να φτάσουν μέχρι τις ρίζες αυτού του κακού, το οποίο στις 13 Νοεμβρίου σκότωσε τουλάχιστον 129 ανθρώπους στη γαλλική πρωτεύουσα. Είναι πολλαπλές οι ρίζες και δεν πρόκειται να τις απαριθμήσουμε εδώ. Δεν θα επικαλεστούμε την εγκατάλειψη των προαστίων, ούτε το σχολείο, ούτε την ενδογαμική αναπαραγωγή των γαλλικών ελίτ, ανίκανων να διαβάσουν την πολυπλοκότητα του κόσμου. Σταθμίζουμε την πολλαπλότητα των αιτιών για την εξάπλωση τ

Η απομόνωση του εξτρεμισμού απαιτεί μάχες σε πολλά μέτωπα... Τ ην Παρασκευή έβλεπα τρεις μουσουλμάνες  κοπέλες στο μετρό στις Βρυξέλλες, πιθανότατα φοιτήτριες. Μαντηλωμένες και οι τρεις, διατρανώνοντας τη θρησκεία τους. Κανείς από τους επιβάτες δεν είχε πρόβλημα με αυτό, αν και για κανέναν άλλον επιβάτη δεν μπορούσες να μαντέψεις από την εξωτερική εμφάνισή του σε ποια θρησκεία ανήκει. Οι κοπέλες μιλούσαν ανάμεικτα αραβικά και γαλλικά, έλεγαν κάτι προφανώς πολύ αστείο και γελούσαν δυνατά. Σκέφτηκα ότι ελάχιστες φορές έχω δει σε μουσουλμανικές χώρες γυναίκες να συμπεριφέρονται με τόση αυτοπεποίθηση σε δημόσια θέα, μπροστά σε άγνωστους ανθρώπους. Διότι οι τρεις κοπέλες που έβλεπα ήταν τελείως ακομπλεξάριστες. Ήταν προφανές ότι απολάμβαναν  την ξεκαρδιστική κουβέντα τους, την ελευθερία τους, τα νιάτα τους. Ένιιωθαν άνετα και είχαν αίσθημα απόλυτης ασφάλειας, παρά τη διάχυτη καχυποψία για τους μουσουλμάνους αυτές τις μέρες, μόλις μια εβδομάδα μετά το μακελειό στη γειτο

The Other France Are the suburbs of Paris incubators of terrorism? ''The New Yorker'', By George Packer  Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα [...] Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης [...] Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την κτηνωδία του άλλου [...] Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη [...] Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου [...] Ο Κώστας Βεργόπουλος , καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τα πρόσφατα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήμα