IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θετική στον κορωνοϊό η… ελληνική τηλεόραση! Ειδικοί επιστήμονες αλλά και όλοι μας, οι απλοί καθημερινοί πολίτες, προβληματιζόμαστε για το πώς θα είναι η συμπεριφορά μας, η …εξ επαφής ζωή μας, την «επόμενη μέρα», όταν ο εφιάλτης και το δέος της πανδημίας θα είναι μια κακιά ανάμνηση. Θα είμαστε «καλύτεροι», «χειρότεροι» ή απλώς… «ίδιοι»; Με την ανθρώπινη συμπεριφορά, με τις αντιδράσεις μας, βεβαιότητες και ασφαλείς προβλέψεις δεν υπάρχουν. Ο άνθρωπος ξεχνάει γρήγορα, τα βασικά του ένστικτα κυριαρχούν και επιστρέφουν μόλις περάσει η αιτία που τα παραμέρισε ή τα απάλυνε. Η φύση του ανθρώπου, αυτό το αμάλγαμα αντιφάσεων, συγκρούσεων, αναιτιολόγητων δι αφορετικών συμπεριφορών ακόμη και σε ταυτόσημα ερεθίσματα, παραμένει αναλλοίωτη ανά τους αιώνες, μια συνεχής παράφρων μεταβλητή που ευθύνεται για τα θαύματα του ανθρώπινου είδους αλλά και για τα αδιανόητα εγκλήματά του… Και η φρίκη του κορωνοϊού, είναι η «επόμενη μέρα» της μέχρι τότε «κανονικότητάς» μας. Πόσο αυτό άλλαξε ουσι

(...) Η ελληνική τηλεόραση, σε μεγάλο βαθμό, έχει συμβάλει στον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας μας. Είναι ακόμα μία όψη της κρίσης. (...) Σε καμία κανονική χώρα του κόσμου δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε χθες στην υπέροχη Ελλάδα. Σε καμία κανονική χώρα του κόσμου δεν θα δινόταν βήμα σε έναν στυγνό δολοφόνο για να περιγράψει, από τη φυλακή όπου κρατείται, τη φρίκη - την εκδοχή του, δηλαδή, για τον βιασμό και την αποτρόπαιη δολοφονία μιας ανυπεράσπιστης γυναίκας, την οποία ο ίδιος ομολόγησε ότι έκαψε ζωντανή. Εγινε και αυτό, λοιπόν, στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, τηλεοπτικού προσώπου διακεκριμένου επί χρόνια στην τέχνη της αδιακρισίας. Τι είπε ο άνθρωπος που έχει ομολογήσει τη δολοφονία; Οτι δεν είναι βιαστής, ότι περίπου όλα ήταν ένα ερωτικό καβγαδάκι, ότι απλώς «είχε θολώσει επειδή ήταν σουρωμένος». Ομολόγησε ότι αφού έβαλε φωτιά στη γυναίκα, δεν γύρισε πίσω να κοιτάξει, μάλιστα λίγο μετά κοιμήθηκε ήσυχος σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Και έκλεισε με μια

Το δημοσιογραφικό ιερατείo Το καθεστώς των ΜΜΕ είναι μια δικτατορία της ψευτιάς και της αμάθειας: Μια συνήθεια του αίσχους. Μια «μηχανή» που σε καθιστά «κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις». Όπως κάθε δικτατορική «μηχανή», έτσι και η «μηχανή» των ΜΜΕ, ιδιαίτερα των καναλιών, δεν είναι απλώς στείρα, αλλά μισεί θανάσιμα κάθε τι που κινείται μέσα στην κοινωνία. Είναι ικανή μόνο για «νεκροταφεία της σκέψης». Δε μπορεί να παράγει τίποτε άλλο από ρουφιάνους και μυστικές αστυνομίες της ζωής μας. ΣΗΜΕΡΑ, βλέπουμε ότι αυτό το μακάβριο καθεστώς των ΜΜΕ ανυψώνει σε υπέρτατη αρετή, όχι μόνο το ψέμα, αλλά και το χαφιεδισμό. Είναι μακάβριο να ακούς τα νέα αδίστακτα φυντάνια αυτού του καθεστώτος να εμφανίζουν θορυβωδώς την ανηθικότητα ως «ηθική», τον χαφιεδισμό (τις παρακολουθήσεις, τις κρυφές κάμερες, τα καρφώματα και τις καταγραφές των προσωπικών συνομιλιών) ως αρετή και γενναία πράξη. Για όλα αυτά τα λαρύγγια των φασιστικών κοπράνων

Οταν τα τρακτέρ δένουν στο λιμάνι Υποβλητικές ήταν οι εικόνες από το λιμάνι του Πειραιά στην «Πρώτη γραμμή» (ΝΕΤ). Λυκαυγές, βαθύ μπλε-μοβ ο ουρανός και οι Κρητικοί αγρότες αποβιβάζονταν από το φέρι. Η κάμερα, στημένη κοντά στον καταπέλτη, τραβούσε από χαμηλά τα ογκώδη τρακτέρ με τις μαύρες και τις ελληνικές σημαίες. Μεγάλοι κλάδοι ελαίας (για την ακρίβεια, μικρά ελαιόδεντρα) στις καρότσες των ημιφορτηγών. Η μεγάλη απόβαση, λοιπόν. Από νωρίς στο λιμάνι και ο Δημήτρης Καμπουράκης, ένα πρόσωπο που για τους αγρότες πρέπει να είναι πιο γνώριμο απ’ ό,τι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Σαν ψάρι μέσα στο νερό τριγυρίζει ο δημοσιογράφος ανάμεσα στους εξαντλημένους, άυπνους και οργισμένους αγρότες. Μαντεύει τις διαθέσεις τους, την απογοήτευσή τους από την απαγόρευση της μηχανοκίνητης πορείας και, απευθυνόμενος στον κ. Οικονομέα, που βρίσκεται στο στούντιο του Μega, προειδοποιεί «Γιώργο, θα ’χουμε ιστορίες» (08.05 π.μ.). Σε ένα σημείο, που δεν το πιάνουν οι κάμερες, πέφτουν τα πρώτα χημικά. Ασπ

ΕΝΑΣ ΑΥΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΝΙΔΙ Το «Καλημέρα σας» δεν είναι απλώς ένα πρωινάδικο. Δεν είναι απλώς μια καθημερινή ενημερωτική εκπομπή. Είναι ένα θεατρικό έργο με μόνο έναν κεντρικό πρωταγωνιστή. Ποιον; Μα, φυσικά, τον παρουσιαστή του. Καλημέρα σας. Βρίσκομαι στο στούντιο του Γιώργου Αυτιά, στον ALPHA. Οπωσδήποτε, θα μπορούσα να είχα ξυπνήσει κάπως καλύτερα, αλλά το θέμα είναι σοβαρό. Η απαγωγή του εφοπλιστή Π. Παναγόπουλου. Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης ένα τέτοιο γεγονός θα πέρναγε στα δελτία ειδήσεων για δέκα λεπτά και τέλος. Εδώ, όμως, περνάει πάνω από μισή ώρα, ενώ οι πρωινές εκπομπές αφιερώνουν ολόκληρα δίωρα! Αυτά είναι τα ελληνικά πρωινά: ένας συνταξιούχος που κάθεται και βλέπει τον Αυτιά και το δεκαμελές του πάνελ επί δύο ώρες να συζητάνε από ποια μεριά της Βάρης-Κορωπίου πέρασαν οι δράστες, αν ήταν μεσημέρι ή πρωί, αν είναι ποινικοί ή τρομοκράτες, αν έβρεχε ή έκανε κρύο, τι φάρμακα παίρνει ο παθών και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεξιά του Αυτιά (που στέκεται πάντα όρθιο

Η αποθέωση της γελοιότητας << ΕΚΕΙ όπου η ανοησία και η γελοιότητα αποθεώθηκαν ήταν στις ψυχαγωγικές εκπομπές. Με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου να πολυλογεί και μη λέει τίποτε, ή μάλλον να λέει ένα σωρό αρλούμπες του τύπου «Εγώ θεωρώ ότι ανοίξαμε μια πόρτα με αυτά που έγιναν... Ας προσπαθήσουμε να μην ξεχάσουμε τον Αλέξη... Και θα δείτε στη συνέχεια πόσο εμείς εδώ θα το τηρήσουμε,γιατί είμαστε τίμιοι στις υποσχέσεις μας!». Με την Τατιάνα Στεφανίδου να υποδύεται άθλια την πονεμένη ελληνίδα μάνα, σχολιάζοντας, ενώ προέβαλλε στιγμιότυπα όπου τα ΜΑΤ έδερναν έναν νεαρό: «Δεν μπορώ!Δεν μπορώ!Δεν μπορώ να τα βλέπω αυτά!Τι του κάνουν τώρα;Σωματικό έλεγχο; Ααααα! Τι του κάνουν;». Με τη Δρούζα να την ανταγωνίζεται στον πόνο και να καλεί στο «Μπορώ» της (ως ειδικό;) έναν καταδρομέα που είχε γίνει γνωστός από τη συμμετοχή του στο τηλεπαιχνίδι «Survivor». Με τη Χριστίνα Λαμπίρη να αναστενάζει βαριά ξανά και ξανά δείχνοντας την κηδεία του δολοφονημένου παιδιού μέσα από μια εκπομπή που λέγεται

Δημοσιογράφοι σε κωμικούς ρόλους; Τα πατρογονικά καταλήστεψαν σεντούκια μας κι εμείς οι αφελείς τ' αφτιά μας τεντωμένα στα τραγούδια τους Π.Ι. Φύσσας, Λάρνακες Τα πρόσφατα τραγικά και θλιβερά γεγονότα και φαινόμενα ανέδειξαν χρόνιες παθογένειες της ελληνικής Πολιτείας και κοινωνίας, που εκφράζονται με γενικούς αφορισμούς (π.χ. για όλα φταίνε οι άλλοι, όλοι οι θεσμοί είναι διαβρωμένοι, η γενιά του Πολυτεχνείου «πουλήθηκε» κ.ο.κ.). Ανέδειξαν όμως και τις (εγγενείς;) ανεπάρκειες, αδυναμίες, αστοχίες της ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας. Αφού υπέστημεν τους δημοσιογράφους-σεισμολόγους, τους δημοσιογράφους-επιδημιολόγους, τους δημοσιογράφους-ιεροκήρυκες, τους δημοσιογράφους-προφήτες, την τελευταία βδομάδα δεχτήκαμε μαζική επίθεση από δημοσιογράφους-κοινωνιολογίζοντες. ΕΠΕΙΔΗ ώς ένα σημείο είχαμε συνηθίσει και αποκτήσει σχετική ανοσία, ξεπερνούσαμε τα σχόλια περί ταξικού αγώνα των κουκουλοφόρων, περί κοινωνικού αποκλεισμού των πλιατσικολόγων και περί «ανακούφισης» των πληγέντων κ