IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν επιδοθεί σε ένα θεαματικό ράλι στο χρηματιστήριο φέτος. Οι μετοχές δύο εκ των τεσσάρων μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας –της Πειραιώς και της Εθνικής Τράπεζας- έχουν υπερδιπλασιαστεί. Η πιθανότητα αλλαγής της κυβέρνησης έχει δώσει ώθηση στην τελευταία αυτή ανοδική κίνηση, αλλά η αισιοδοξία των επενδυτών ίσως είναι πρόωρη. Βασικά, ελάχιστα άλλαξαν από πέρυσι. Τότε, οι επενδυτές ανησυχούσαν ότι οι ρυθμιστικές αρχές θα υποχρέωναν τις τράπεζες, που είχαν τεράστια επισφαλή δάνεια, να αντλήσουν κεφάλαια. Η μερική ανάκαμψη των τραπεζικών μετοχών έκτοτε δεν είναι μια ένδειξη ότι έχουν γίνει οι απαιτούμενες διορθωτικές ενέργειες. Η πρόοδος στη μείωση των επισφαλών δανείων παραμένει οδυνηρά αργή. Στα τέλη του περασμένου έτους οι ελληνικές αρχές παρουσίασαν δύο σχέδια ώστε ο κλάδος να επιταχύνει τις πωλήσεις. Και τα δύο έχουν στο κέντρο τους το να επιστρέψουν οι τράπεζες σε σταθερό έδαφος, αλλά κανένα δεν έχει λάβει τις "ευλογίες" της Ευρωπαϊκής Έ

Ελπίζουμε να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες τα τεράστια εγκλήματα εις βάρος τους μετά το 2009, με αποκορύφωνα την τραπεζική ληστεία – το δολοφονικό Swap στην Πορτογαλία, με ανόητο θύμα την κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων. «Το  σκάνδαλο των σκανδάλων , το ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών έναντι μερικών μόλις Σεντ ανά μετοχή, είναι μοναδικό στην παγκόσμια οικονομική ιστορία –  οπότε θεωρούνται δεδομένες οι μαζικές αγωγές των μετόχων τους . Πόσο μάλλον αφού η περιουσία τους κυριολεκτικά υπεξαιρέθηκε, με έναν απίστευτα εγκληματικό τρόπο, ενώ τους απαγορεύθηκε η συμμετοχή στις αυξήσεις κεφαλαίου – όπως επίσης στο δημόσιο,  με αποτέλεσμα να μεταφερθεί το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων στα χέρια των ξένων τοκογλύφων , με οδυνηρές συνέπειες.    Οι συλλογικές αγωγές πιθανολογείται πως θα κατατεθούν  εναντίον των διοικήσεων των τραπεζών, του ΤΧΣ, καθώς επίσης της Τρόικας ή/και της ΕΚΤ  – η οποία τους παρέσυρε στην αγορά μετοχών, αξιολογώντας τις τράπεζες ως φερέγ

Η επιμονή των δανειστών σε μια λαθεμένη πρακτική υπέκρυπτε δύο πράγματα: το πρώτο ήταν ο έντονος εκνευρισμός από άλλους παίκτες για το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε προλάβει και είχε πιάσει πολλά κρίσιμα πόστα στην περιοχή. Το δεύτερο ότι η Ελλάδα έπρεπε να «κοντύνει», να επιστρέψει στα μικρά μεγέθη των προηγούμενων δεκαετιών Η δυναμική επέκταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν το ισχυρό προγεφύρωμα για την επέκταση και εδραίωση των ελληνικών επιχειρήσεων στην περιοχή. Ολα έγιναν με μεγάλη ταχύτητα, γεγονός που δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης σε άλλους παίκτες. Η χώρα μας απέκτησε πολιτική ισχύ στην περιοχή και τον φθόνο των ανταγωνιστών της. Ολα αυτά συνέβησαν χτες! Σήμερα η κατάσταση εξελίσσεται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Το κουβάρι τυλίγεται και πάλι και επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, εγκαταλείποντας τις κτήσεις του παρελθόντος. Το προγεφύρωμα, η παρουσία των ελληνικών τραπεζών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, καταρρέει και οι φί

(...) Ο νέος Διοικητής της ΤτΕ σπεύδει να υπερασπιστεί το προνόμιο της Τράπεζας επικαλούμενος ως «λάτρης της νομιμότητας» ότι στην ουσία το μνημόνιο του 1927 ισχύει και σήμερα ως διεθνής υποχρέωση της χώρας. Για να έχει τη δυνατότητα να δαπανήσει η ΤτΕ μερικά επιπλέον εκατ. ευρώ, που θα μείωναν αλλιώς το φορολογικό βάρος κάποιων πολιτών. Την ίδια ώρα όμως ως υπουργός παρέβη το νόμο σε βάρος εκατομμυρίων πολιτών –παρανομία που έχει πλέον κατοχυρωθεί με τη βούλα της δικαιοσύνης σε ανώτατο και τελεσίδικο βαθμό- αποσπώντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ με φόρο σε περιουσία που δεν υπήρχε. Για τον ίδιο ακριβώς φόρο δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θυμίζοντας την αθάνατη τη ρήση του Όργουελ ότι όλα τα «ζώα» είναι ίσα, αλλά μερικά (η προνομιούχος ΤτΕ) είναι περισσότερο ίσα από τα υπόλοιπα (απλοί πολίτες)... (...) Στις 26 Φεβρουαρίου 1898 με ελληνικό νόμο έγινε εγχώριος θεσμός η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή, η «τρόικα» της εποχής που ακολούθησε το «επτωχεύσαμεν» και τον πόλεμο του 189

Οι τράπεζες και η «βαλκανική παγίδα» Την αλόγιστη πολιτική των «καλών καιρών» δεν επιτρέπεται να διαδεχτεί η πολιτική της εγκατάλειψης των βαλκανικών λαών Μέχρι τις τελευταίες εβδομάδες του 2008, η πιστωτική επέκταση στις βαλκανικές χώρες έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που έφταναν έως 70% και 80%. Το μεγάλο μέρος από αυτά τα δάνεια ήταν σε ξένο συνάλλαγμα (ευρώ, ελβετικό φράγκο κ.λπ.). Κι αυτό γιατί οι γειτονικές οικονομίες πάσχουν από μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών και στηρίζονταν για την κάλυψή τους στην εισροή ξένων κεφαλαίων. Αυτά τα ελλείμματα είχαν φτάσει σε τόσο επικίνδυνο σημείο, ώστε να προκαλούν έντονο εκνευρισμό στις διεθνείς αγορές, ήδη στα τέλη της άνοιξης 2008. Οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες (κυρίως η Eurobank, δευτερευόντως η Πειραιώς), πέρυσι το καλοκαίρι έγιναν αποδέκτες αυτού του εκνευρισμού των ξένων θεσμικών επενδυτών. Οι ξένοι μέτοχοί τους εξέφρασαν την ανησυχία τους στις ελληνικές τράπεζες, ότι η επιθετική επεκτατική πολιτική που ακολουθούσαν τις εξέθετε