IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το τοπίο στην Ευρωζώνη αλλάζει παρά την προσπάθεια της γερμανικής πλευράς να πείσει τους εταίρους της αλλά και τον εαυτό της ότι περιορίζεται στην ταχύτητα προσαρμογής της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, σε αυτό που το Βερολίνο προσδιορίζει ως ευρωπαϊκή κανονικότητα την ώρα που είναι μπροστά μας το χρονοδιάγραμμα αποδόμησής του . Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της Αθήνας με τους εταίρους και πιστωτές της, όποια ερμηνεία δοθεί στη συνέχεια από κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ό,τι και να ειπωθεί και να γραφτεί στο Βερολίνο, η συμβιβαστική φόρμουλα θα είναι ό,τι είναι οι δημοσκοπήσεις, η φωτογραφία των συσχετισμών μιας συγκεκριμένης στιγμής. Το τοπίο στην Ευρωζώνη αλλάζει παρά την προσπάθεια της γερμανικής πλευράς να πείσει τους εταίρους της αλλά και τον εαυτό της ότι περιορίζεται στην ταχύτητα προσαρμογής της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, σε αυτό που το Βερολίνο προσδιορίζει ως ευρωπαϊκή κανονικότητα την ώρα που είναι μπροστά μας το χρονοδιάγραμμα αποδόμησής του.

Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ   Οι εξελίξεις τρέχουν με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι η ικανότητα προσαρμογής του Βερολίνου με διαχειρίσιμο εσωτερικό και ευρωπαϊκό κόστος H συμφωνία της Αθήνας με τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, δηλαδή με το Βερολίνο, θυμίζει περισσότερο αυτό που λέγεται για τις δημοσκοπήσεις, ότι είναι η φωτογραφία μιας στιγμής παρά η αποτύπωση συσχετισμών που επιβεβαιώνουν την παντοδυναμία της Γερμανίας. Σε τέσσερις μήνες, όταν θα τερματίζεται η διάρκεια της συμφωνίας της Αθήνας με την Ευρωζώνη, θα είμαστε μετά το σοκ των εκλογών στη Βρετανία, όπου αν και χώρα εκτός Ευρωζώνης το μήνυμα της διόγκωσης του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φάρατζ θα έχει στείλει ούριο άνεμο στα πανιά του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν που διεκδικεί πρωτιά αλλά και στο Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και στη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι στην Ιταλία, μπροστά σε ένα ετερόκλητο αλλά ηχηρό μήνυμα ότι, αν η Γερμανία επιμείνει να διεξάγει πόλεμο φθοράς κατά όσων ζη

(...) Δίχως αμφιβολία η κρίση έχει αγγίξει τη Σκανδιναβία, η αφομοίωση των ξένων έχει γίνει δυσκολότερη και ο ισλαμικός φονταμενταλισμός - ισλαμοφασισμός καθιστά το πρόβλημα αδιέξοδη μετωπική σύγκρουση. Ομως, αν στη Γαλλία το πρόβλημα είναι η αναξιοπιστία ενός θρησκευτικά ουδέτερου κράτους να δώσει περιεχόμενο στις έννοιες ελευθερία - ισότητα - αδελφοσύνη, στη Σκανδιναβία καταγράφεται η σύγκρουση δύο ακραίων επιθετικών περιχαρακώσεων στην ταυτότητα.  Swedish-Nationalists    http://www.businessinsider.com/swedish-culture-minister-accused-of-racist-cake-cutting-2012-4 Εκ πρώτης όψεως η τρομοκρατική επίθεση στην Κοπεγχάγη παραπέμπει στη σφαγή της 7/1 στο Παρίσι, στο «Charlie Hebdo» και το εβραϊκό παντοπωλείο. Μία πιο προσεκτική ματιά, όμως, αναδεικνύει ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στη Γαλλία και τις σκανδιναβικές χώρες. Στη Γαλλία το κυρίαρχο στοιχείο είναι η αδυναμία του κοσμικού κράτους να λύσει το πρόβλημα της κοινωνικής περιθωριοποίησης, με την αφομοίωση των μ

ΣΚΙΤΣΟ του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Ολα  δείχνουν ότι βαδίζουμε σε κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία με ρυθμίσεις και εγγυήσεις που θα σφραγίζουν μια ντε φάκτο διχοτόμηση της χώρας. Πριν από ενάμιση  χρόνο στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η ΕΕ των 28 έθεσε στο Κίεβο το δίλημμα ή με τις Βρυξέλλες ή με τη Μόσχα σε μια προσπάθεια να εμποδίσει τον Γιανουκόβιτς να δέσει τη χώρα με μη αντιστρέψιμο τρόπο στην Ευρασιατική Ενωση του Πούτιν δίπλα στη Λευκορωσία και στο Καζακστάν. Ενάμιση  χρόνο μετά η Μόσχα με υψηλό διπλωματικό και οικονομικό κόστος έχει αποσπάσει ό,τι ήθελε από την Ουκρανία, την Κριμαία και τις δύο ανατολικές επαρχίες που είναι η βιομηχανική καρδιά της χώρας. Τι μένει  για τη Δύση, την ΕΕ και πιο συγκεκριμένα τη Γερμανία; Μια ακρωτηριασμένη και χρεοκοπημένη χώρα, χαίνουσα πληγή, την οποία το ΔΝΤ αδυνατεί να στηρίξει μακροπρόθεσμα. Η Ουκρανία  του Κιέβου αν δεν στηριχθεί από ένα πακέτο ευρωπαϊκής διάσωσης ύψους δεκάδων δισ. ευρώ, θα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα που θα εξάγει λαθ

Η εσωστρέφεια των εκλογών πριν και μετά τις 25/1 δεν μας επέτρεψε να αφομοιώσουμε πλήρως τη μεγάλη ανατροπή που συνιστά η απόφαση της ΕΚΤ στις 22/1 να προχωρήσει στην ποσοτική χαλάρωση . Σχεδόν ταυτόχρονα με την εξαγγελία Ντράγκι λύθηκε αθόρυβα και διακριτικά και το ψυχόδραμα των παραβατικών προϋπολογισμών Γαλλίας - Ιταλίας για το 2015, καθώς η προσμέτρηση ρήτρας ανάπτυξης τους καθιστά αυτόματα κανονικούς. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω αθροιστικά; Οτι το Βερολίνο, πέραν της ανοχής στο τύπωμα χρήματος, κατανοεί και το αυτονόητο, ότι η ρευστότητα της ΕΚΤ δεν θα οδηγήσει στην ανάπτυξη αν δεν χαλαρώσει η λιτότητα. Ετσι προκύπτει το δίπτυχο σεβασμός των συνθηκών (pacta sunt servanda), που εξυπηρετεί τους Μέρκελ - Γκάμπριελ στο εσωτερικό ακροατήριο, και ταυτόχρονα de facto αποδοχή είτε διορθωτικής ρήτρας, είτε διασταλτικής ερμηνείας και παρερμηνείας, που δεν εξυπηρετεί μόνον τον Νότο συν τη Γαλλία, αλλά είναι και ο μόνος τρόπος το πακέτο Ντράγκι να αποτρέψει τον εγκλωβισμό της Ευ

Μια καταγραφή των γεγονότων στην Ευρωζώνη προχθές Τετάρτη πιστοποιεί ότι η Γερμανία από τη μια μεριά και η συντριπτική πλειοψηφία των εταίρων της από την άλλη ζουν σε παράλληλα σύμπαντα. Στο Στρασβούργο, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, ο επικεφαλής της Επιτροπής, Γιούνκερ, παρουσίαζε το πρόγραμμα των 300 δισ. για τη στήριξη της ανάπτυξης. Μετά το βέτο του Βερολίνου για την άντληση του μεγαλύτερου μέρους αυτού του ποσού από τις εγγυήσεις του μηχανισμού στήριξης ESM, ο Γιούνκερ ξεκινά με εγγυήσεις 21 δισ. από τον προϋπολογισμό και την Τράπεζα Επενδύσεων με την προσδοκία η μόχλευση να αποδώσει το ποσό των 315 δισ. Περιμένοντας λοιπόν την εμπιστοσύνη του ιδιωτικού τομέα, μπορούμε να θαυμάσουμε τη συνύπαρξη μιας ζητούμενης υπέρ ανάπτυξης ρευστότητας με τη γερμανική δημοσιονομική πειθαρχία! Την ίδια στιγμή, μετά τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΕΚΤ, Κονστάντσιο, όλοι περιμένουν την ποσοτική επέκταση -τύπωμα χρήματος- για τους πρώτους μήνες του 2015 και, για να μην ξεχνιόμα

H Aραβική Aνοιξη που έγινε Aραβικός Xειμώνας. Aν δούμε τις εξελίξεις της δραματικής τελευταίας τριετίας στον Aραβομουσουλμανικό Kόσμο υπό το πρίσμα της θρησκευτικής και κοινοτικής αιματηρής εμφύλιας σύγκρουσης Σουνιτών και Σιιτών -Aλαουιτών στη Συρία, που επεκτείνεται στο Iράκ και κινδυνεύει να συμπαρασύρει και το Λίβανο, έχουμε όντως μια αίσθηση οπισθοδρόμησης, αν όχι παλινδρόμησης. H ανατροπή σάπιων και τυραννικών καθεστώτων του Mπεναλί στην Tυνησία, του Mουμπάρακ στην Aίγυπτο και του Kαντάφι στη Λιβύη έφερε το χάος και τη βία αντί του εκδημοκρατισμού και της σταθερότητας, με αποτέλεσμα πολλοί στη Δύση να θεωρούν λάθος την εγκατάλειψη από την Oυάσιγκτον έστω και την τελευταία στιγμή των αυταρχικών κοσμικών καθεστώτων. Aκόμη και στην Tουρκία η καθαρή αντιπαράθεση κεμαλικού κατεστημένου - πολιτικού Iσλάμ με διακύβευμα τον πλήρη εκδημοκρατισμό ανήκει σε ένα μακρινό παρελθόν, με τα σημερινά κόμματα και μηχανισμούς εξουσίας να μην μπορούν να εκφράσουν ένα δυναμικό κομμάτι της

Μια από τις πιο εύστοχες αποφάσεις του Ασαντ ήταν να αποσύρει πριν από περίπου δύο χρόνια τις δυνάμεις του από τη βορειοανατολική Συρία και να δημιουργήσει ένα δεύτερο -μετά το Βόριο Ιράκ- Ντε Φάκτο Ανεξάρτητο Κουρδιστάν. Σήμερα οι Κούρδοι της Συρίας κατατροπώνουν τους ακραίους τζιχαντιστές στον Βορρά, αποκόπτουν την απευθείας παροχή βοήθειας μέσω Τουρκίας στους αντικαθεστωτικούς και παρεμβάλλονται ανάμεσα στους σουνίτες της Συρίας και του Ιράκ. Με δυο λόγια οι Κούρδοι της Συρίας έχουν αναδειχθεί στο ισχυρό χαρτί της Δαμασκού, της Τεχεράνης αλλά και της σιιτικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη. Το Κουρδιστάν της Συρίας έχει βραχυκυκλώσει την Αγκυρα εντός και εκτός συνόρων. Εντός συνόρων επηρεάζει προς πιο σκληρή γραμμή το ΡΚΚ, που κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι μειοδοτεί, και εκτός δυσκολεύει εκ των πραγμάτων τη συνεργασία της κυβέρνησης της Κουρδικής Οντότητας του Βορείου Ιράκ στο Αρμπίλ, καθώς ο πρωθυπουργός Μπαρζανί έχει επενδύσει στη στενή διμερή συνεργασία με την Τουρκία γι

Στο μέλλον η στάση των Ρεπουμπλικανών που έφερε τις ΗΠΑ στα πρόθυρα της χρεοκοπίας θα διδάσκεται ως παράδειγμα καταστροφικής τακτικής επιλογής, ως βραχυπρόθεσμος υπολογισμός χωρίς μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ηδη το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι βαθιά διχασμένο, καθώς η πλειοψηφία των μελών του Κογκρέσου -Βουλή και Γερουσία- δυσφορεί για τη μειοψηφία που προτάσσει τη διασφάλιση στήριξης από την Ακροδεξιά του Tea Party στο ευρύτερο κομματικό συμφέρον. Η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών στις ΗΠΑ θεωρεί βέβαιο ότι οι Δημοκρατικοί θα διατηρήσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία στις ενδιάμεσες εκλογές του 2014, ενώ έχει αρχίσει να κλονίζεται και η βεβαιότητα ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα διατηρήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων. Αν ο Ομπάμα οδηγήσει τους Δημοκρατικούς σε έλεγχο του Κογκρέσου του χρόνου, τότε η προοπτική νίκης ενός υποψηφίου του κόμματος για τον Λευκό Οίκο το 2016 θα γίνει μια πλειοψηφική παράσταση νίκης, η οποία με τη σειρά της θα επηρεάσει τους π

Πλήρης αιφνιδιασμός για εταίρους και αντιπάλους, διπλωμάτες και αναλυτές, ειδήμονες και μη: Πριν καν κλείσουν δύο μήνες από την παρέμβαση Ομπάμα που απειλούσε τη Δαμασκό με πυραυλικές επιθέσεις για τη χρήση χημικών όπλων, το τοπίο στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι αγνώριστο: Προσέγγιση - διάλογος ΗΠΑ-Ρωσίας που οδηγεί όχι μόνον σε συμβιβασμό για τη Συρία που διασώζει το καθεστώς Ασαντ αλλά και επιταχύνει τον διάλογο εφ' όλης της ύλης της Ουάσιγκτον με το Ιράν του νεοεκλεγέντος προέδρου Ρουχανί. Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας δεν θα περιορισθεί στη Συρία και εξίσου σαφές ότι ο διάλογος της Ουάσιγκτον με το Ιράν δεν θα περιορισθεί στον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος της χώρας αλλά στοχεύει στη συνολική εξομάλυνση. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι ο διάλογος ΗΠΑ-Ρωσίας έχει μια σταθερή βάση κοινών ζωτικών συμφερόντων των δύο χωρών στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, την αποτροπή περαιτέρω διασποράς των πυρηνικών όπλων αλλά και την καταπολέμησ

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Πρώτο κόμμα με ποσοστό 24% στις ευρωεκλογές της άνοιξης, σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, μια προειδοποίηση που μόνο έκπληξη δεν αποτελεί. Η Δεξιά του Σαρκοζί δεν έχει συνέλθει ακόμη από την ήττα της άνοιξης του 2012, ενώ ο Ολάντ και το Σοσιαλιστικό Κόμμα προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη οργή και απαξίωση της πολιτικής, καθώς εξαπάτησαν την εκλογική τους βάση, υποσχόμενοι τερματισμό της δημοσιονομικής λιτότητας και επιστροφή στην ανάπτυξη. Ακόμη χειρότερα αν ο Σαρκοζί είχε υποταγεί συντεταγμένα στη Μέρκελ και διατηρούσε την ψευδαίσθηση του ήσσονος εταίρου στον Γαλλογερμανικό Αξονα, ο Ολάντ λάμπει με τη σιωπή του και οδηγεί τη Γαλλία σε πολύ χειρότερη μοίρα. Ολα δείχνουν ότι στο Βερολίνο αντιμετωπίζουν πλέον το «Μεγάλο Εθνος», όπως γράφει ειρωνικά ο γερμανικός Τύπος, σαν μια χώρα του Νότου εξίσου προβληματική και αφερέγγυα με την Ιταλία του Λέτα και την Ισπανία του Ραχόι. Για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του '

1. Στη σκιά της μετεκλογικής επικαιρότητας στη Γερμανία και των αναταράξεων με επίκεντρο τον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, εκτυλίσσεται μια ιστορικής σημασίας ανατροπή η πορεία ΗΠΑ-Ιράν προς την πλήρη εξομάλυνση και στη συνέχεια στενή συνεργασία. Η ανατροπή υπαγορεύεται από τον ωμό ρεαλισμό: Η Τεχεράνη έχει λυγίσει από τις επιπτώσεις των κυρώσεων οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν όχι στις προσεκτικές μεταρρυθμίσεις που υπόσχεται ο νεοεκλεγείς Ρουχανί αλλά σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική ανάφλεξη και πολιτική αποσταθεροποίηση. Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε κάθε μορφή του σουνιτικού Ισλάμ είτε αυτή είναι η μετριοπαθής εκδοχή του Ερντογάν στην Τουρκία και του Μόρσι στην Αίγυπτο, είτε η υπερσυντηρητική των μοναρχικών καθεστώτων της Αραβικής Χερσονήσου. Το μήνυμα προς την Τεχεράνη είναι σαφές ότι πλέον η παρουσία της στους περιφερειακούς συσχετισμούς είναι υπό όρους και προϋποθέσεις θετική για την Ουάσιγκτον ακριβώς όπως η Κίνα του Μάο εξισο