IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η καταπληκτική φωτογράφιση της μαύρης τρύπας έγινε πραγματικότητα χάρη στη συνδυασμένη λειτουργία ραδιοτηλεσκοπίων σε οκτώ διαφορετικές περιοχές της Γης. Είχαν συνδεθεί συμβολομετρικά μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι ένα τηλεσκόπιο με το μέγεθος του πλανήτη μας. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 2019. Στα τέλη του περασμένου χρόνου, όπως και κάθε χρόνο, μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Science η διεθνής επιστημονική κοινότητα ανακηρύσσει τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη του έτους. Ετσι κι εφέτος, το επιστημονικό αυτό περιοδικό ανακήρυξε ως μεγαλύτερη ανακάλυψη του 2019 τη φωτογράφιση της «σκιάς» μιας μαύρης τρύπας στον πυρήνα του γιγάντιου ελλειπτικού γαλαξία Μ87. Μερικές ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση της φωτογραφίας είχαμε επίσης μιαν ακόμη σημαντική ανακάλυψη, η οποία όμως ανακοινώθηκε μόλις προ ημερών, οπότε δεν μπορεί να περιληφθεί στις ανακαλύψεις του 2019. Η ανακάλυψη αυτή αφορούσε τον εντοπισμό μιας εκπομπής βαρυτικών κυμάτων από τη σύγκρουση δύο άστρων νετρονί

 Η φωτογραφία που μας θύμισε  πόσο ασήμαντοι είμαστε. Η φωτογραφία της μαύρης τρύπας ίσως είναι η αρχή για να ξετυλίξουμε το κουβάρι των μυστηρίων του σύμπαντος. Την πρώτη φορά που άκουσα ή διάβασα για μαύρες τρύπες, ήταν σε μία βιβλιοέκδοση για την αστρονομία και τον χωροχρόνο. Ήμουν κάπου στα 12 και θυμάμαι πως η συλλογή είχε πολλές φωτογραφίες, κείμενα γραμμένα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να τα καταλαβαίνουν και οι πιο αδαείς με το θέμα, αλλά το κομμάτι που αναφερόταν στις μαύρες τρύπες θύμιζε περισσότερο μυθιστορηματική αφήγηση παρά επεξήγηση με βάση τους κανόνες της φυσικής. Γιατί; Γιατί δεν υπήρχαν στο μαύρο αυτό χάος. Στα 90s γνωρίζαμε τόσα λίγα πράγματα για τις μαύρες τρύπες, που αρκούμασταν στο να διαβάζουμε πως δεν τους ξεφεύγει ούτε το φως. Και ήταν το μόνο που γνωρίζαμε.  Πολύ νωρίτερα, το πέπλο του μυστηρίου τους το είχε βοηθήσει η επιστημονική φαντασία. Από την Οδύσσεια του Διαστήματος που οι παραγωγοί είχαν σίγουρα προβληματιστεί στο πως θα την περιγρά

PASIEKA VIA GETTY IMAGES Μια μελανή οπή ή μια μαύρη τρύπα (αγγλικά: black hole) είναι κατά τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ένα θεωρητικό σημείο του χωρο-χρόνου όπου η δύναμη της βαρύτητας είναι τόσο μεγάλη που ούτε το φως μπορεί να ξεφύγει προς τα έξω. Με άλλα λόγια, γύρω από μια μαύρη τρύπα ο χώρος και ο χρόνος παραμορφώνονται όλο και εντονότερα λόγω της τεράστιας βαρύτητας από την τεράστια μάζα της, δηλαδή η παρουσία μιας μεγάλης μάζας παραμορφώνει τον χωροχρόνο κατά τέτοιο τρόπο ώστε τα σωματίδια της ύλης ή της ακτινοβολίας να στρέφονται προς τη μάζα της μελανής οπής. Να διευκρινίσω εδώ ότι ο όρος «μαύρη τρύπα», που επινοήθηκε το 1967 από τον Αμερικανό αστρονόμο Τζον Γουίλερ, δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια, αλλά σε μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει, δεν αντανακλάται ούτε το φως ούτε άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και άρα είναι σε μας «αόρατη», δηλαδή, σκοτεινή, μαύρη. Η σύλληψη της ιδέας, ότι μπορεί να υπάρχουν