IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στην ομιλία του προς το έθνος, ο πρωθυπουργός Μπένιαμιν Νετανιάχου παραδέχθηκε χθες (20 Ιουλίου -ΣτΜ) ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι μια μάχη για την  ύπαρξη του Εβραϊκού Κράτους. Ο Νετανιάχου έχει δίκιο. Το δε  Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει αυτή τη μάχη.  Δεν μπορεί καν να προσδιορίσει το τί θα σήμαινε μια νίκη. Σίγουρα η μάχη δεν αφορά τις σήραγγες ή την υπόγεια επιχείρηση των μαχητών, οι σήραγγες είναι απλά τα όπλα της αντίστασης και όχι η αντίσταση αυτή καθαυτή.  Το Ισραήλ παρασύρθηκε  από τη Χαμάς και τους μαχητές της Γάζας σε ένα  πεδίο μάχης μέσα στο οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει,  ενώ η Χαμάς έθεσε τους όρους, επέλεξε το πεδίο και συνέθεσε τους απαραίτητους όρους για την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου βίας. Για δέκα μέρες ο Νετανιάχου έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει μια χερσαία επιχείρηση του ισραηλινού στρατού. Αντιμετώπιζε την πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία  το Ισραήλ δεν διαθέτει τη στρατιωτική απάντηση στην παλαιστινιακή αντίσταση.  Ο Νετανιάχου γν

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη 1. Γάζα Ξέρετε γιατί το Ισραήλ επιτίθεται στη Γάζα σήμερα, κάπου αλλού αύριο και στο σύνολο της γεωγραφικής επικράτειας που το περιβάλλει οποτεδήποτε ; Ας ξεκινήσουμε απο το βασικό: διότι μπορεί. Το κράτος που ίδρυσε υπάρχει απο την δεκαετία του σαράντα και μπορείτε να προσθέσετε λιγότερον απο έναν αιώνα ,απο τότε που άρχισε να διαμορφώνεται η επιθυμία και τα εργαλεία, πολιτικά και ιδεολογικά, γιά να το ιδρύσει. Αφαιρώ τελείως απο την  σκέψη μου τον ορθολογισμό, την παρατακτική ,σειραϊκή εξέλιξη και τους μοιραίους συνειρμούς. Ακόμη και εκείνο το κεφάλαιο με τους ιστορικούς λόγους ή επιχειρήματα. Μένω μόνον στο ενδεχόμενο να ειρηνεύσει ο τόπος και να συνυπάρξουν στην Παλαιστίνη και σε μιά περιφερειακή ζώνη χιλίων χιλιομέτρων οι κάτοικοι του μυχού της ανατολικής Μεσογείου ειρηνικά. Δεν βλέπω κανένα τέτοιο ενδεχόμενο, σε βάθος πολλών δεκαετιών μπροστά μας. Το Ισραήλ ασκεί προληπτικό πόλεμο και συχνά προληπτικές επιθέσεις, χωρις

Κάθε φορά που οι παλαιστινιακές οργανώσεις Φατάχ και Χαμάς κατορθώνουν να υπερβούν τις διαφορές τους, το Ισραήλ μετέρχεται όλα τα μέσα για να υποδαυλίσει την ενδοπαλαιστινιακή προσέγγιση. Αυτό συμβαίνει και τώρα σε σημείο ώστε να διερωτάται κανείς ποιοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών των τριών Ισραηλινών και του ενός Παλαιστίνιου εφήβου που πυροδότησαν τις εξελίξεις. Η αεροπορική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, λίγες ώρες αφότου οι δύο πλευρές συμφώνησαν τον περασμένο Απρίλη σε συγκρότηση κυβέρνησης ενότητας, η προειδοποίηση του πρωθυπουργού Νετανιάχου προς τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, «ότι θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ της ειρήνης με το Ισραήλ ή με τον ισλαμιστή εχθρό του», η δήλωση του ΥΠΕΞ Λίμπερμαν ότι η υπογραφή από τον Αμπάς μιας συμφωνίας συμφιλίωσης με τη Χαμάς θα ισοδυναμεί «με την υπογραφή του τέλους των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής» και όσα ακολούθησαν, αποδεικνύουν ότι το Ισραήλ δεν επιθυμεί την

Επισκέπτομαι συχνά για τη δουλειά μου τα κατεχόμενα στην Παλαιστίνη. Θα ‘λεγες ότι, λόγω δημοσιογραφίας, τηλεόρασης και παλαιστινιακών, αλλά και ισραηλινών ντοκιμαντέρ, είμαι εξοικειωμένος με το Παλαιστινιακό. Ωστόσο, αυτό που ζήσαμε, με άλλους πέντε συναδέλφους από την Ευρώπη και την Αμερική, το Σάββατο 11 Μαΐου, σε ένα ερειπωμένο χωριό έξω από στην Ιερουσαλήμ, δεν ξέρω αν περιγράφεται με όσα θα διαβάσετε και θα δείτε . Ο Αλι Μπαρακάτ, 73 χρόνων, κάτοικος του χωριού, έχει δύο γιους στη φυλακή. Ο ένας καταδικάστηκε σε 11μηνη φυλάκιση γιατί εισήλθε παρανόμως στην Ιερουσαλήμ. Ήταν υπότροπος. Την πρώτη φορά είχε φυλακιστεί για τρεις μήνες. Ο δεύτερος γιος συνελήφθη για πρώτη φορά. Καταδικάστηκε κι αυτός σε τρεις μήνες. Και οι δυο μπήκαν στην Ιερουσαλήμ, η οποία απέχει είκοσι λεπτά με τα πόδια από το χωριό τους, για να δουλέψουν. Επισήμως δεν έχουν άδεια εργασίας. Ωστόσο, και εκεί, η παράνομη φτηνή εργασία είναι για τους ξεχασμένους και από τους τρεις θεούς της ιερής πόλης, ο μονα