IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο στόχος της δίκαιης κοινωνίας.   Με το βιβλίο του « Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα » (Πόλις 2014) ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ένας από τους εγκυρότερους μελετητές του φαινομένου των οικονομικών ανισοτήτων. Στο τελευταίο μεγάλο έργο του « Capital et ideologie » (Seuil 2019) ο Πικετί καταθέτει τις προτάσεις του για την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας και σκιαγραφεί το σχέδιο ενός «συμμετοχικού σοσιαλισμού». Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε στο ιταλικό περιοδικό «L’ Espresso». ● Καθηγητή Πικετί, μάθαμε ότι μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου ζούμε σε έναν μετα-ιδεολογικό κόσμο. Στο βιβλίο σας «Κεφάλαιο και ιδεολογία» γράφετε ότι «η ανισότητα δεν είναι οικονομική ή τεχνολογική· είναι ιδεολογική και πολιτική». Τι εννοείτε όταν μιλάτε για ιδεολογία; Η ιδεολογία είναι η προσπάθεια της κοινωνίας και των ατόμων να βρουν μιαν απάντηση στο ερώτημα ποια είναι η δίκαιη κοινωνία και οικονομία. Συγκεκριμένα αυτό σημαίνει να δώσουν έ

  Έχει ο καιρός γυρίσματα! Το 1979-80, με την εκλογή της Θάτσερ στη Βρετανία και του Ρέιγκαν στις ΗΠΑ, άρχιζε η επέλαση ενός παγκόσμιου ρεύματος «νεοφιλελευθερισμού», που συντάραξε όλη την ανθρωπότητα, τερματίζοντας, μαζί με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τον (σύντομο κατά Χομπσμπάουμ) Εικοστό Αιώνα του Κρατισμού και του Κράτους Πρόνοιας, που είχε προηγηθεί. Αυτό το κύμα, ο «κύκλος» του νεοφιλελευθερισμού συνέβαλε, αλλά και ενισχύθηκε, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του λεγόμενου «Υπαρκτού Σοσιαλισμού». Παρά τις πολύ μεγάλες παραχωρήσεις που έκαναν στους νεοφιλελεύθερους και τις «Αγορές», ιδίως με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, παραχωρήσεις η σημασία των οποίων δεν φάνηκε αμέσως, Γαλλία και Γερμανία διατήρησαν όλη αυτή την περίοδο αρκετά από τα χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας, του κρατικού σχεδιασμού και παρεμβατισμού και ενός ουσιαστικά «σοσιαλδημοκρατικού» κοινωνικού συνεταιρισμού, που χαρακτήρισαν τον ευρωπαϊκό πυρήνα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα το δίπολο

Η χθεσινή είδηση αναφέρει το εξής: Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. Δ της παρ 1 του άρθρου 57 του ν.4472/2017 (ΦΕΚ 74 Α), καταργείται το άρθρο 2 του ν.1545/85 (ΦΕΚ 91 Α). Να το «μεταφράσουμε»: Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε πως μετά την ψήφιση του τέταρτου μνημονίου, καταργείται το επίδομα των 73,73 ευρώ τον μήνα που δινόταν για πέντε μήνες σε ανέργους 20-29 χρόνων. Κάπως έτσι, αρχίζουν να μπαίνουν σε τάξη τα οικονομικά της χώρας! Το επίδομα αυτό δινόταν από το 1985 σε νέους ανθρώπους που βρίσκονται στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους, οι οποίοι ήταν άνεργοι και παρέμεναν γραμμένοι στα μητρώα ανέργων για ένα χρόνο. Το συνολικό ποσό που καταβαλλόταν σ αυτούς τους πέντε μήνες έφτανε το ιλιγγιώδες ποσό των 366.85 ευρώ. Καμία κυβέρνηση από τότε που θεσπίστηκε ως σήμερα, δεν τόλμησε να το «πειράξει». Το έκανε η σημερινή που αυτοχαρακτηρίζεται και αριστερή. Οι 153 και ιδιαίτερα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι το ψήφισαν; Και αν δεν γνωρίζουν γι αυτό, γνωρίζουν πως

'Έρευνα - γροθιά στο στομάχι:  Η κρίση «τσάκισε» τη ζωή των πολιτών.   ΤΟ 34% ΞΟΔΕΥΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 75% ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝ Άκρως ανησυχητικά είναι τα ευρήματα πανελλαδικής έρευνας για τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων, την κατάσταση της υγείας τους καθώς και της πρόσβασής τους σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ενδεικτικό είναι ότι ένας στους πέντε Έλληνες δήλωσε ότι τον τελευταίο χρόνο δεν μπορούσε να τραφεί ικανοποιητικά ο ίδιος ή η οικογένειά του εξαιτίας οικονομικών λόγων! Την ίδια στιγμή, το 34% του πληθυσμού ξοδεύει περίπου το 75% των εισοδημάτων του για την κάλυψη λογαριασμών και χρεών και το 15% ξοδεύει το σύνολο του εισοδήματός του για τους ίδιους λόγους. Μάλιστα ποσοστό 33,13% αντιμετωπίζει αρκετές ή πολύ σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε οφειλές και λογαριασμούς. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από την πανελλαδική έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), τα

Χτες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος δήλωσε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και πως κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλη καταστροφή. Να μου επιτρέψει ο πρόεδρος να πω ότι η καταστροφή είναι που δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος. Και δεν είναι που δεν υπάρχει τώρα κοινωνικό κράτος. Είναι που δεν υπήρχε και πριν. Δεν υπήρχε ούτε την εποχή που ο ίδιος ήταν υπουργός σε κυβερνήσεις. Και επειδή ο λαός έχει κοντή μνήμη και οι πολιτικοί ακόμα πιο κοντή θα πω ότι η σημερινή παντελής ανυπαρξία κοινωνικού κράτους δεν είναι παρά η κατεδάφιση της προηγούμενης παράγκας, που οι κυβερνήσεις πουλούσαν στο λαό για κοινωνικό κράτος. Οι δύο περίοδοι πριν και τώρα δεν είναι συγκρίσιμοι. Η ύπαρξη κοινωνικού κράτους είναι συγκρίσιμη μόνο με την ίδια την  ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ  του κοινωνικού κράτους. Με το τι είναι κοινωνικό κράτος. Και μπορώ να περιγράψω με λεπτομέρειες τη δομή του σε χώρες που λειτουργεί, ακόμα και στην αντιστεκόμενη Γαλλία. Για να μη λέμε