Ανατομική & γνωσιολογία της όρασης.
Σημαντικές ανακαλύψεις της νευροφυσιολογίας μας οδηγούν στο ανοίκειο αλλά και αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι δεν βλέπουμε τίποτα με τα... μάτια μας. Αυτό που καταγράφεται από τα μάτια μας και αυτό που τελικά αντιλαμβανόμαστε οπτικά δεν ταυτίζονται: ο οπτικός μας εγκέφαλος βλέπει πολύ περισσότερα από αυτά που του «διηγούνται» τα μάτια Λέγεται συχνά ότι τα μάτια είναι σαν τις φωτογραφικές μηχανές: αποτυπώνουν μηχανικά ακριβείς «εικόνες» του εξωτερικού κόσμου και τις αποστέλλουν στα ανώτερα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου. Πρόκειται για μια τεχνολογική αναλογία ιδιαίτερα παραπλανητική αφενός επειδή δεν περιγράφει καμιά από τις βασικές διεργασίες της όρασης και αφετέρου επειδή συσκοτίζει τις ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην παθητική φωτογράφηση και την ενεργητικότατη, εύπλαστη και κυρίως δημιουργική βιολογική όραση. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η ανακριβής μηχανιστική αναλογία, δηλαδή η εξομοίωση της λειτουργίας του ματιού με τη φωτογραφική μηχανή, θα ήταν σχεδόν