IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τι αναγκάζει μια επικριτική πεθερά να περάσει από τη φάση του απλού υψώματος του φρυδιού «με νόημα» στην απροκάλυπτη απόρριψη; Το ξέσπασμα ενός μεγάλου καβγά (επειδή, ας πούμε, συνελήφθη να παρακολουθεί τη νύφη); Ο χρόνος (ώς εδώ και μη παρέκει); Το πλήρωμά του πάντως ήρθε για τις σχέσεις Αμερικής - Γερμανίας: Για πρώτη φορά από το 2008 το οικονομικό επιτελείο των ΗΠΑ αφήνει τις διακριτικές συστάσεις και κατακρίνει ανοιχτά τη γερμανική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης. Αν και η εξαμηνιαία αμερικανική αναφορά για τις παγκόσμιες νομισματικές συνθήκες σπανίως υπεισέρχεται σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής άλλων χωρών, αυτή τη φορά «δεν κρατήθηκε». Είναι πολύ μεγάλη η αμερικανική δυσαρέσκεια με το γερμανικό παράδοξο, το οποίο αναμένει ανάπτυξη στην περιφέρεια της Ευρωζώνης την ίδια ώρα που «την ανταγωνίζεται»: Περιμένει δηλαδή να αυξηθούν οι εξαγωγές της Ελλάδας, για παράδειγμα, χωρίς οι Γερμανοί να αυξήσουν σημαντικά τη ζήτηση για ελληνικά προϊόντα ή υπηρεσίες. «Η Γ

Με υποδομές από την εποχή Κάιζερ και την αξιοζήλευτη «εργασιακή ανακωχή» να φθίνει, η παραγωγή στη Γερμανία γίνεται δύσκολη και δαπανηρή. Και αρχίζει να στριμώχνει τα στατιστικά. Ποια στοιχεία δεν αναφέρονται σε καμία προεκλογική εκστρατεία.  Από τότε που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση, όλοι ζηλεύουν τη Γερμανία για την οικονομική της επιτυχία. Απολαμβάνει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη και έχει σχεδόν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Είναι επίσης η βιομηχανική ατμομηχανή της Ευρώπης, με πλεόνασμα συναλλαγών που ανταγωνίζεται εκείνο της Κίνας. Εν όψει όμως των γενικών εκλογών τον επόμενο μήνα, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Γερμανοί έχουν επαναπαυθεί. Η βιομηχανία-μεταποίηση κινδυνεύει να χάσει το πλεονέκτημά της και κανένα από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα δεν μιλάει γι' αυτό στην προεκλογική του εκστρατεία. Η βιομηχανική επιτυχία της Γερμανίας είναι το αποτέλεσμα ενός σπάνιου συνδυασμού από καλή τύχη και επιδράσεις των προηγούμενων οικονομικών μεταρρυθμίσεω

(...) οι όροι υπό τους οποίους λειτουργεί σήμερα η ΟΝΕ είναι αποτέλεσμα ελλιπούς σχεδιασμού, ήτοι της μη ολοκληρωμένης πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης . Αυτός είναι ο λόγος που η χρηματοδότηση των κρατών μελών για να επωμισθούν μόνες τους την επίλυση των προβλημάτων τους δεν είναι η ενδεδειγμένη απάντηση.  Οι επιβαλλόμενες πολιτικές λιτότητας δεν μπορούν να διορθώσουν τις υφιστάμενες οικονομικές ανισορροπίες στην ευρωζώνη . Η σταδιακή και μερική εξομοίωση των διαφορετικών επιπέδων παραγωγικότητας απαιτεί μια  κοινή -ή τουλάχιστο στενά συντονισμένη- δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική πολιτική .  Εφ' όσον δεν επιθυμούμε οι ακολουθούμενες πολιτικές να μεταλλάξουν την Ευρώπη σε μια τέλεια τεχνοκρατία, ας ρωτήσουμε τους ίδιους τους πολίτες τι σκέφτονται για τη  δημοκρατική λειτουργία του πυρήνα της Ευρώπης . (...) Σε ένα πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε μεγάλες εφημερίδες της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας, της Ιταλίας και της Ισπανί

Ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών Στάινμπρουκ ως υπουργός Οικονομικών του υπό την Μέρκελ Μεγάλου Συνασπισμού πρωταγωνίστησε το 2008-09 στην υιοθέτηση μιας στάσης εθνικής περιχαράκωσης απέναντι στην κρίση που άρχιζε να πλήττει την Ευρωζώνη. Στα μέσα του περασμένου Μαρτίου πλειοδότησε σε λαϊκισμό απαιτώντας «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο, με το επιχείρημα να πληρώσουν οι μαφιόζοι και οι ολιγάρχες της Ρωσίας και όχι οι Γερμανοί φορολογούμενοι. Προχθές, Δευτέρα, επανήλθε δριμύτερος και κατηγόρησε τη Μέρκελ ότι ετοιμάζει νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, που θα το πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Η προεκλογική τακτική του Στάινμπρουκ είναι καταστροφική για το κόμμα του: Αντί να επιτεθεί μετωπικά σε μια πολιτική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη Γερμανία στην ύφεση -τα πρώτα μηνύματα έχουν φθάσει με την πτώση των εξαγωγών στην Ευρωζώνη- επιτίθεται στη Μέρκελ γιατί η ρητορική της δεν αντιστοιχεί με τις πράξεις της. Αν στην τοποθέτηση της Μέρκελ προστεθεί και

(...) Δεν υπήρχε ανάγκη για βούρδουλα.  Εκεί που δεν υπάρχει παλικαριά και αγάπη για την ελευθερία οι τύραννοι δεν έχουν ανάγκη τον βούρδουλα, ούτε τον δήμιο.  Την θέση του βούρδουλα πήρε ο αβάσταχτος φόρος και το τοκογλυφικό χρέος. (...) Από την ιστορία είναι γνωστό ότι η αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δηλαδή ένα είδος Ευρωπαϊκής Ένωσης της εποχής, καθώς μετέτρεπε τους υπηκόους της σε μαλθακούς υπόδουλους της πιο παρασιτικής και αδίστακτης άρχουσας τάξης που είχε γνωρίσει μέχρι τότε ο κόσμος άρχισε η κοινωνία στο σύνολό της να αποσαθρώνεται και να παρακμάζει σε βαθμό πρωτόγνωρο μέχρι τότε. Η προσωπική ικανότητα και παλικαριά, η αγάπη για τη λευτεριά και το δημοκρατικό ένστιχτο της μάζας που θεωρούσε όλες τις υποθέσεις της πολιτείας σαν δικές της και είχαν κάνει την παλιά Ρώμη μεγάλη, είχαν εξαφανιστεί παντελώς. Την θέση τους είχε πάρει ο παρασιτισμός σ’ όλο του το μεγαλείο και η κοινωνική ηθική του όχλου, που σαν συρφετός ζούσε από τις αγαθοεργίες, ή τους ε