IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Μεταξύ Γολγοθά και Δαμασκού. Μόλις 220 χιλιόμετρα χωρίζουν την Ιερουσαλήμ από τη Δαμασκό. Στα χρόνια του Ιησού παίζει να ήταν υπόθεση τεσσάρων ημερών, με άλογα, καμήλες ή πεζή. Ο Σαούλ θα χρειάστηκε ακόμη παραπάνω, τυφλωμένος και σαστισμένος από το υπερφυσικό κάλεσμα που τον φώτισε, αφού πρώτα τον συσκότισε. Τέτοιες συγκλονιστικές μεταστροφές -ο διώκτης μεταμορφώνεται σε ηγέτη των διωκόμενων, ο βασανιστής σε γιατρό του πόνου, ο διάβολος σε αρχάγγελο θεού- είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθούν χωρίς επίκληση του μεταφυσικού. Κι ίσως αυτό παρακίνησε αρθρογράφο των Financial Times (Martin Sandbu) να δει στη ρητορική του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ «μια μεταστροφή πιο ριζική και από αυτήν του Aποστόλου Παύλου στον χριστιανισμό, στον δρόμο προς τη Δαμασκό». Δεν ξέρω πώς ακριβώς προέκυψε η επιφοίτηση της Γκεοργκίεβα, του Μάλπας, του Γκουρία, που είναι επικεφαλής των τριών οργανισμών, και όλων των τεχνοκρατών που επί δεκαετίες επέδραμαν ως τιμωροί ιππότες της Αποκάλυψης στις οικ

Κορυφαίοι οικονομολόγοι του ΔΝΤ τοποθέτησαν την περασμένη εβδομάδα μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του κυρίαρχου οικονομικού δόγματος. Ανεπαισθήτως εξέδωσαν το πιστοποιητικό θανάτου του νεοφιλελευθερισμού. ''Για να διασφαλίσουν τον πλούτο τους κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν ρύθμιση στη δημοκρατία αντί στον καπιταλισμό''                                                                                            Ταρίκ Αλί Σε μια από τις γνωστότερες ιστορίες του Αστερίξ, οι περίφημοι πειρατές αρχίζουν να βυθίζουν μόνοι τους το πλοίο τους μπροστά στους Γαλάτες, που τους παρακολουθούν εμβρόντητοι. Η ίδια έκφραση ειλικρινούς απορίας πρέπει να σχηματίστηκε την περασμένη Πέμπτη και στα πρόσωπα χιλιάδων οικονομολόγων και αναλυτών που παρακολούθησαν το ΔΝΤ να βυθίζει τη ναυαρχίδα του « πειρατικού » στόλου του: του νεοφιλελευθερισμού. Σε έκθεσή τους με τίτλο « Ο υπερτιμημένος νεοφιλελευθερισμός » , τ ρεις κορυφαίοι οικονομολόγοι από το τμήμα ερευνών του ΔΝΤ (Jo

Κριτική στο νεοφιλελευθερισμό εκ των έσω, και μάλιστα από οικονομολόγους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποτελεί γεγονός που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Το ΔΝΤ το οποίο έχει κατηγορηθεί από πολλές πλευρές για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει σε όσες χώρες έχει κληθεί να προσφέρει τη βοήθεια του, για πρώτη ίσως φορά, οικονομολόγοι του παίρνουν αποστάσεις αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα αυτής της «συνταγής». Οι τρεις οικονομολόγοι του ΔΝΤ, στο άρθρο τους το οποίο δημοσιεύεται στο τεύχος Ιουνίου του περιοδικού «Finance & Development» του Ταμείου, εκφράζουν επιφυλάξεις συνολικά για το οικονομικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, εκτιμώντας ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σθεναρά υποστήριξε στην περίπτωση της Χιλής για παράδειγμα ο Μίλτον Φρίντμαν, «αντί να οδηγήσουν στην ανάκαμψη ορισμένες φορές διευρύνουν την κοινωνική ανισότητα θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την αειφόρο ανάπτυξη». Υπό τον τίτλο «Neoliberalism: Oversold?» οι οικο

 Το Ταμείο εντυπωσιάζει, κατακρίνοντας αυστηρά τα βασικά στοιχεία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, κυρίως τη μείωση των δημοσίων δαπανών και την απελευθέρωση των χρηματαγορών, χαρακτηρίζοντας το φάρμακο ως δηλητήριο – ηχητικό    Το ΔΝΤ αποτελούσε ανέκαθεν ένα σύμβολο φανατικού μίσους, για όλους τους επικριτές της παγκοσμιοποίησης – κυρίως επειδή θεωρείται ως ο βασικότερος οργανισμός προώθησης του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Εύλογα λοιπόν έχει εκπλήξει ένα πρόσφατο άρθρο του τμήματος έρευνας του Ταμείου, το οποίο καταδικάζει αυστηρά πολλές παραδοσιακές συνταγές της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ( πηγή ). Ειδικότερα, όταν κάποιες χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα στη χρηματοδότηση τους, κυρίως όσον αφορά το εξωτερικό τους χρέος, τότε είναι υποχρεωμένες να απευθυνθούν στο ΔΝΤ –  το οποίο λειτουργεί ως ο δανειστής ύστατης ανάγκης, παρέχοντας τους τα απαιτούμενα χρήματα, έναντι «ανταλλαγμάτων».  Πρόκειται για τις διαρθρωτικές αλλαγές, όπως αποκαλούνται – κατ’ ευφημισμό βέβαια, αφού στην