IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Καστελλόριζο - Ελλάδα Ο Διπλωματικός αγώνας του Βενιζέλου για το Καστελόριζο ως τμήμα της Δωδεκανήσου το 1914.  Δημήτριος- Μερκούριος Κόντης Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, μετά την απόφαση των Έξι Δυνάμεων της 13 ης Φεβρουαρίου του 1914 που απέδιδε το Καστελόριζο στην Τουρκία, προσπάθησε να διεκδικήσει διπλωματικά ό,τι καλύτερο με τη βοήθεια της Γαλλίας αλλά και της Ρωσίας. Ζήτησε εγγυήσεις για τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα του ελληνικού πληθυσμού και επισήμανε πως το νησί ανέκαθεν αποτελούσε τμήμα των Δωδεκανήσων. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να ενταχθεί και αυτό στο καθεστώς, το οποίο οι Δυνάμεις είχαν δεσμευτεί να προσδιορίσουν για τα Δωδεκάνησα μετά από τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1913 αλλά και τα όσα συζητήθηκαν μετέπειτα στην Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη. Εμπόδιο στις ελληνικές διεκδικήσεις αποτέλεσε η στάση της Ιταλίας και η φιλοτουρκική πολιτική που ακολουθούσε το Βερολίνο εκείνη την περίοδο. Στις 27 Ιουλίου του 1913, ο Έλληνας επιτετραμμένος στο Βερολ

   Κακοήθη γερμανικά δημοσιεύματα, στόχος η ελληνική ναυτιλία – με όχημα τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ της ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ. Άλλη μια ευκαιρία να εξαπολύσουν πυρά κατά της Ελλάδας βρήκαν οι Γερμανοί με αφορμή τα κέρδη Ελλήνων εφοπλιστών από συναλλαγές με τους Ρώσους. Το κόμπλεξ της γερμανικής ναυτιλίας απέναντι στην ελληνική είναι επαρκώς τεκμηριωμένο. Μπορεί αυτό να εξηγεί τα δημοσιεύματα. Όμως, είναι ακατανόητη η απραξία της επίσημης Ελλάδας, το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν σαρκάζει συκοφαντικά δημοσιεύματα, που αποπνέουν ζήλεια και κακοήθεια. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Καταρχάς, η ΕΕ δεν έχει επιβάλει εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο , ώστε να παραβιάζεται από πλοία με ελληνική σημαία. Κι αν το επιχείρημα γενικώς και αορίστως είναι η ανάγκη τιμωρίας της Ρωσίας, οι Γερμανοί είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε. Η Γερμανία πρωτοστάτησε στο να μην επιβληθεί εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο και να εξαιρεθεί από τι

  Γερμανοί στρατιώτες με φόντο το φλεγόμενο Δίστομο  Βήματα πριν τον Εμφύλιο: Αντίποινα των Δυνάμεων Κατοχής στην Ελλάδα, 1941-1944. Ο όρος «αντίποινα» υποδηλώνει τις συλλογικές ποινές που επέβαλαν οι αρχές Κατοχής στον άμαχο πληθυσμό. Δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα αλλά εντάσσονται στη λογική της φασιστικής βίας και στην καθυπόταξη των πληθυσμών στην εξουσία του Άξονα. Στα πλαίσια του διεξαγόμενου «ολοκληρωτικού πολέμου» παραμερίστηκε κάθε έννοια ανθρωπίνου δικαίου με ύψιστο στόχο την εξοικονόμηση πολύτιμου γερμανικού αίματος. Η διαταγή του «Διοικητή Ενόπλων Δυνάμεων Νοτιοανατολικής Ευρώπης» στις 28 Οκτωβρίου 1942 είναι χαρακτηριστική από αυτή την άποψη: Όλες οι εμφανιζόμενες εχθρικές ομάδες θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να εξοντωθούν μέχρι τον τελευταίο άνδρα. [...] Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Η υποστήριξη απόψεων, όπως η ακόλουθη: «ο ηρωισμός ενός λαού που αγαπάει την ελευθερία» είναι άτοπη. Πρόκειται για πολυτιμότατο γερμανικό αίμα. Γι αυτό αναμένω από κάθε διοικητή

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Τι (δεν) έκανε η Άνγκελα Μέρκελ: Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Πούτιν  και το προσφυγικό.    Η Ελληνική οικονομική κρίση και ο ρόλος της Γερμανίας. Έγιναν πολλά και τραγικά λάθη από όλες τις μεριές, εγχώριες και Ευρωπαϊκές. Με έναυσμα την τελευταία επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Ελλάδα ως (Υπηρεσιακής) Καγκελαρίου, αξίζει να κάνουμε  ένα απολογισμό της Ελληνικής οικονομικής  κρίσης   και του ρόλου της Γερμανίας. Το άρθρο αυτό σε κάποιο βαθμό στηρίζεται σε ένα επιστημονικό άρθρο μου με τίτλο « Why do Countries in Financial Distress Strategically Delay Seeking Help? » που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Government and Economics. Η κρίση Τα αίτια της κρίσης είναι λίγο πολύ γνωστά. Μερικά σημαντικά αίτια ήταν η απροθυμία εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών, η απροθυμία εφαρμογής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ο αλόγιστος δανεισμός με επιτόκια Γερμανίας μετά την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, η αύξηση μισθών πάνω από την παραγωγικότητα (βλέπε C.A. Ioannou, K.N. Kanellop