IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Τι (δεν) έκανε η Άνγκελα Μέρκελ: Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Πούτιν  και το προσφυγικό.    Η Ελληνική οικονομική κρίση και ο ρόλος της Γερμανίας. Έγιναν πολλά και τραγικά λάθη από όλες τις μεριές, εγχώριες και Ευρωπαϊκές. Με έναυσμα την τελευταία επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Ελλάδα ως (Υπηρεσιακής) Καγκελαρίου, αξίζει να κάνουμε  ένα απολογισμό της Ελληνικής οικονομικής  κρίσης   και του ρόλου της Γερμανίας. Το άρθρο αυτό σε κάποιο βαθμό στηρίζεται σε ένα επιστημονικό άρθρο μου με τίτλο « Why do Countries in Financial Distress Strategically Delay Seeking Help? » που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Government and Economics. Η κρίση Τα αίτια της κρίσης είναι λίγο πολύ γνωστά. Μερικά σημαντικά αίτια ήταν η απροθυμία εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών, η απροθυμία εφαρμογής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ο αλόγιστος δανεισμός με επιτόκια Γερμανίας μετά την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, η αύξηση μισθών πάνω από την παραγωγικότητα (βλέπε C.A. Ioannou, K.N. Kanellop

Σκίτσο του Β. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Λαγκάρντ: Να επανεξεταστούν οι «υπερβολικοί» στόχοι  για τα ελληνικά πλεονάσματα.  Την άποψη ότι οι στόχοι πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% στους οποίους εχει δεσμευτεί η Ελλάδα πρέπει «να επανεξεταστούν με μεγάλη προσοχή» εξέφρασε η μέλλουσα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ, κατά τη διάρκεια ακρόασής της ενώπιον της επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες. Ερωτηθείσα σχετικά με την πάγια θέση του ΔΝΤ για τα ελληνικά πλεονάσματα και το κατά πόσο θα την υπερασπιστεί από τη θέση της προέδρου της ΕΚΤ, η Κρ. Λαγκάρντ ανέφερε: «Η άποψη του ΔΝΤ και η δική μου, μιλώντας ακόμα ως ΔΝΤ, είναι ότι ο στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% της Ελλάδας είναι υπερβολικός και ασκεί υπερβολική πίεση στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας στην οποία στοχεύαμε. Το ΔΝΤ συνεχίζει να έχει την ίδια άποψη και καθώς η Ελλάδα βρίσκεται στη φάση ανάκαμψης είναι κάτι που θα πρέπει να επανεξετά

Η Δημοκρατία ξεκίνησε στην Ελλάδα -αλλά τελευταία η Αθήνα δυσκολεύεται να κάνει την ίδια της την εφεύρεση να λειτουργήσει καλά. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, οι ψηφοφόροι "εκθρόνισαν" την αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, και στράφηκαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη και το συντηρητικό του κόμμα, Νέα Δημοκρατία. Δυστυχώς, δεν αποκλείεται να ακολουθήσει περισσότερη απογοήτευση. Ο νέος ηγέτης κληρονομεί προβλήματα που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλυθούν - και που θέτουν ερωτήματα για την Ευρώπη στο σύνολό της. Παρά τη ραγδαία ύφεση, στη διάρκεια της οποίας το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25% και τα πραγματικά εισοδήματα κατά πολύ περισσότερο, η ανάπτυξη παραμένει υποτονική -πολύ αργή για να αντιμετωπιστεί ένα ποσοστό ανεργίας 18% και ένας λόγος χρέους προς ΑΕΠ που ξεπερνά το 180%. Ο χειρισμός αυτής της σοβαρής οικονομικής οπισθοδρόμησης είναι αρκετά δύσκολος. Το να ζητηθεί υπομονή κατά τη διάρκεια μιας επίμονα ασθενούς ανάκαμψης θα μπορούσε ν

Όσο κοιτάει κανείς τα δεδομένα της οικονομίας, την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και κάνει τις συγκρίσεις με την τελευταία περίοδο πριν την είσοδο στα μνημόνια, θα καταλήξει σε ένα πικρό και απογοητευτικό συμπέρασμα: όπως μπήκαμε στα μνημόνια, έτσι «βγαίνουμε».  Με τα ίδια προβλήματα, με τις ίδιες παθογένειες, απλώς με χειρότερες εξαρτήσεις από τους δανειστές και με τεράστια αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας και των λαϊκων στρωμάτων. Μπήκαμε στα μνημόνια με χρεοκοπημένη οικονομία, αδύναμη παραγωγική βάση, διαλυμένο κράτος, την πολιτική τάξη βουτηγμένη στη φαυλότητα και την αναξιοπιστία, εξαρτημένοι από τις Βρυξέλλες και παραδομένοι στο ευρωπαϊκό κατεστημένο. Βγαίνουμε, δήθεν, αλλά έστω και τυπικά, από τα μνημόνια με τα ίδια φαινόμενα να κυριαρχούν.  Με ένα χρέος δυσθεώρητο, ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς μεγαλύτερο από εκείνο που μας οδήγησε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα, με ξεπουλημένη τ