IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 «Η στρατηγική της ήπιας δύναμης και πως την εφαρμόζει ο Ερντογάν» - Δημ.Σκουτέρης. Η τουρκική εξωτερική πολιτική, που ακολουθεί ο Ερντογάν-σχεδιασμένη από τον πρώην πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου κατ’ εντολή της εθνικής τους αστικής τάξης- δείχνει να είναι πολύ αποτελεσματική. Η επιλογή της στρατηγικής της ήπιας ισχύος που εφαρμόζεται στις περιοχές των Βαλκανίων, του Καυκάσου, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Νότιας/Νοτιοανατολικής Ασίας και της Νότιας Αμερικής του δίνει την δυνατότητα, να εμφανίζει την Τουρκία στις κοινωνίες των προαναφερόμενων περιοχών   ως ένα νέο αναδυόμενο αλλά και ισχυρό παράγοντα στο περιφερειακό και παγκόσμιο πλαίσιο. Με αιχμή την θρησκεία-τον τούρκικο «πολιτισμό»-την εκπαίδευση επιδιώκει η κυβέρνηση του γειτονικού μας κράτους την διαρκώς αυξανόμενη την εμβάθυνση της τουρκικής επιρροής. Προς τούτο αξιοποιεί κρατικές ή ημικρατικές οντότητες όπως : η Diyanet ( Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Παιδείας που όμως υπάγεται απευθείας σ

Το μήνυμα του Χριστού. Σε όλες τις εποχές, για ορισμένες ομάδες που αναφέρονταν στον χριστιανισμό των Ευαγγελίων, ο Χριστός μπόρεσε να αντιπροσωπεύει ένα πολιτικό είδωλο, αυτόν που προαναγγέλλει μια νέα κοινωνική τάξη Συνέντευξη του ιστορικού Ζαν-Λικ Πουτιέ που δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό L’ Obs ● Η διδασκαλία του Ιησού περιέχει κάποιο πολιτικό μήνυμα; Τα Ευαγγέλια καταδεικνύουν αντίθετα ότι αρνείται να θίξει τα εγκόσμια ζητήματα. Αυτό εκφράζεται ιδίως με την περίφημη φράση: «Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Ο Ιησούς λέει ακόμα: «Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Με την άρνησή του αυτή απογοητεύει ορισμένους από τους μαθητές του. Επειδή υπήρχε τότε, στη ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας, μια ισχυρή προσδοκία, εκείνη της έλευσης ενός Μεσσία, ο οποίος θα ηγούνταν μιας εξέγερσης του εβραϊκού λαού εναντίον των Ρωμαίων. Ο Ιησούς όμως αρνείται να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, αρνείται να γίνει ο «βασιλιάς των Ιουδαίων» – τίτλος που θα τον γράψουν οι Ρωμαί

 Μεσσιανισμός: Ψυχικό ρήγμα ή Ανορθολογισμός; «Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από σωτήρες». Το κύρος της θέσης αυτής – που ενέχει στοιχεία αξιώματος – επιβεβαιώνεται καθημερινά από ανθρώπους, λαούς ή έθνη που αναζητούν την πρόοδο και τη σωτηρία τους σε πρόσωπα ή δυνάμεις έξω από αυτούς. Η προσμονή, όμως, και η ελπίδα για ατομική ή εθνική ανάταση ή σωτηρία, όταν εγκλωβίζονται στη λατρεία μιας ιδέας ή προσώπου, τότε συνυφαίνουν το περιεχόμενο μιας συμπεριφοράς, γνωστής ως Μεσσιανισμός. Ο μεσσιανισμός ως φαινόμενο βαδίζει παράλληλα με τον άνθρωπο και την ιστορία των εθνών. Σταθερή παράμετρος του φαινομένου στη διαχρονικότητά του ο χρόνος και ιδιαίτερα το μέλλον. Κι αυτό γιατί το μέλλον αποτελούσε κι αποτελεί μέχρι και σήμερα τον μεγάλο άγνωστο για τον άνθρωπο. Τις προοπτικές και τη διαχείρισή του οι άνθρωποι και οι λαοί την πραγματώνουν άλλοτε με την σκληρή προσπάθεια και την εργασία, άλλοτε την εναποθέτουν στην εξουσία της τύχης και των φυσικών δυνάμεων και άλλοτε στις ι

  Θρησκείες και Γυναίκα. Ο μισογυνισμός των θρησκειών πηγή δυστυχίας. Ωδή  στις  Γυναίκες,  ‘στο  μισό  του ουρανού’, σε όλα  ‘τα κορίτσια της βροχής’  του πλανήτη που  αγωνίστηκαν  και αγωνίζονται για την κοινωνική ισότητα  και  τη  λευτεριά,  για  έναν  καλύτερο  κόσμο.   Γυναίκα: Μάνα, γιαγιά, αδελφή, φίλη, σύντροφος, συνάδελφος, κόρη. Γυναίκα Μούσα μου.   Υπάρχει η απόλυτα εσφαλμένη αντίληψη ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, με αποτέλεσμα πολλοί αμόρφωτοι, ημιμαθείς και κομπλεξικοί άνδρες να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα με περιφρόνηση, με υπεροψία και με εχθρότητα. Εχθρότητα που φτάνει ακόμα και μέχρι τον ατομικό ή και τον ομαδικό βιασμό και τη θανάτωση γυναικών. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, αλλά με την φύση της εκάστοτε θρησκείας και εξουσίας. Όλες οι θρησκείες θεωρούν τη γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα. Κάποιες μάλιστα την θεωρούν ‘σκουλήκι και όργανο του σατανά’. Όσο θα υπάρχουν τέτοιες θρησκείες του μίσους και εκμεταλλευτικές