IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Αμερικανός στρατιώτης σε βάση στο Αφγανιστάν παίζει ηλεκτρική κιθάρα. Ο κίνδυνος όμως παραμονεύει. Απροειδοποίητα μπορεί οι μελωδίες των χορδών να δώσουν τη θέση τους στο κροτάλισμα των όπλων. Φωτ. A.P. Photo / Dima Gavrysh  Πώς ολοκληρώνονται οι ατέλειωτοι πόλεμοι των ΗΠΑ.    Σε βαρυσήμαντο άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs την άνοιξη του 2020, ο τότε υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία, Τζο Μπάιντεν, έδωσε το περίγραμμα της εξωτερικής πολιτικής που εννοούσε να ασκήσει εφόσον κέρδιζε τις εκλογές. Κεντρική θέση κατείχε η δέσμευσή του ότι θα τερματίσει τους «ατέλειωτους πολέμους» των ΗΠΑ – κατά κύριο λόγο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, που κλείνουν φέτος 20 και 18 χρόνια αντιστοίχως, ξεπερνώντας κατά πολύ κάθε άλλο πόλεμο στην αμερικανική ιστορία, αλλά και τη στρατιωτική εμπλοκή της υπερδύναμης στις πολυετείς συρράξεις της Υεμένης, της Συρίας και της Σομαλίας. «Πρέπει να συνεχίσουμε να εστιάζουμε στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, αλλά το να πα

https://thearabweekly.com/ three-us-troops-wounded-attack-iraqs-taji-base  Η πρόσφατη αναζωπύρωση της κρίσης στο Ιράκ: Τι συμβαίνει; Όλος ο κόσμος ασχολείται με την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Στην Μέση Ανατολή, ωστόσο, η κατάσταση δεν δείχνει να ηρεμεί. Οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων αντίπαλων παρατάξεων συνεχίζεται. Στην Λιβύη, την Υεμένη και την Συρία ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μάλιστα μια νέα φάση συγκρούσεων μεταξύ των αμερικανικών δυνάμεων και μέρους της σιιτικής πολιτοφυλακής στο Ιράκ. Η σύγκρουση αυτή θυμίζει ανάλογες συγκρούσεις που είχαν προηγηθεί, αλλά και που ακολούθησαν την δολοφονία του Qassem Soleimani, στις αρχές του 2020, η οποία, όπως ο αναγνώστης θυμάται, παραλίγο να οδηγήσει σε έναν ιρανο-αμερικανικό πόλεμο. Τι συμβαίνει τώρα; Την περασμένη Τετάρτη (11/3) πραγματοποιήθηκε πυραυλική επίθεση στην στρατιωτική βάση Taji, η οποία βρίσκεται βορείως της Βαγδάτης. Κατά την επίθεση 15 – 30 ρουκέτες Ka

 Το κρίσιμο δίλημμα των ΗΠΑ στο Ιράκ. Τα παράδοξα της παρουσίας αμερικανικών δυνάμεων στη χώρα και ο ρόλος του Ιράν. Τα στρατιωτικά δεδομένα στην περιοχή, η μάχη κατά του ISIS και το σενάριο παραμονής υπό την ομπρέλα «διεθνούς συνασπισμού». Οι φόβοι Ευρώπης-Καναδά. Η αμερικανική παρουσία στο Ιράκ ταλανίζεται από παράδοξα. Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε προεκλογική εκστρατεία με πλατφόρμα την ελαχιστοποίηση της παρουσίας Αμερικανών στρατιωτών στην περιοχή, αλλά αναγκάστηκε να αυξήσει τον αριθμό τους. Οι Ιρακινοί είναι διχασμένοι, κατά κύριο λόγο ταγμένοι στις τάξεις ακραίων, για το μέγεθος της παρουσίας των ΗΠΑ. Το Ιράν επί μακρόν ήθελε να αποχωρήσουν όλες οι ξένες δυνάμεις του ΝΑΤΟ που πολέμησαν τον ISIS στο Ιράκ και το Λεβάντε, με εξαίρεση τη φάση που το ISIS δυνάμωσε σε βαθμό που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν η Τεχεράνη και η φίλιες προς αυτή δυνάμεις. Η μετά-2011 προθυμία των ιρακινών να φιλοξενήσουν τις ΗΠΑ είχε μεταπτώσεις: όταν ο ISIS προέλαυνε, η βοήθεια των αμερικ

Το κτίριο της Federal Reserve στην Ουάσιγκτον, τον Σεπτέμβριο του 2019. T. J. Kirckpatrick / The New York Times / Redux Το λυκόφως της οικονομικής αυτοκρατορίας της Αμερικής. Το οικονομικό bullying της Ουάσινγκτον θα διαβρώσει την ισχύ της .  Ο ιστοριογράφος της πτώσης της Αθήνας έδωσε το όνομά του στην «παγίδα του Θουκυδίδη», δηλαδή την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι πιθανός όταν μια ανερχόμενη δύναμη αντιμετωπίζει μια καθιερωμένη. Αλλά η πραγματική παγίδα του Θουκυδίδη που αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον αφορά λιγότερο στο αναπόφευκτο της σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων παρά στον επίμονο πειρασμό της αυτοκρατορικής εξουσίας. Όταν οι Ιρακινοί νομοθέτες ψήφισαν να διώξουν τις αμερικανικές δυνάμεις από την χώρα νωρίτερα αυτόν τον μήνα, η απάντηση της διοίκησης του Trump ήταν γρήγορη και δυναμική: Αρνήθηκε να αποσυρθεί και, επιπλέον, απείλησε με οικονομικά αντίποινα, λέγοντας ότι θα παγώσει τους λογαριασμούς του Ιράκ στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Η απειλή φαίνεται να ήταν απο

   Τι δρομολογεί η εκτέλεση του στρατηγού Σουλεϊμανί. Σε ανάρτησή του στο Twitter στις 29 Νοεμβρίου του 2011 o ιδιώτης τότε Ντόναλντ Τραμπ υποστήριζε: "Προκειμένου να επανεκλεγεί, ο Μπαράκ Ομπάμα θα ξεκινήσει πόλεμο με το Ιράν”. Όμως η εκτίμηση αυτή ουδέποτε επαληθεύτηκε – αντιθέτως κατά την δεύτερη θητεία του ο Ομπάμα πρωταγωνίστησε στην συνυπογραφή της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, αυτήν από την οποία ο Τραμπ ως πρόεδρος έσπευσε, παρά τη διεθνή αποδοκιμασία, να αποσύρει τις ΗΠΑ εγκαινιάζοντας την πολιτική της "μέγιστης πίεσης” κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η πολιτική αυτή απέτυχε. Παρά τις εξοντωτικές κυρώσεις, το Ιράν αρνήθηκε να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία από θέση αδυναμίας. Για την ακρίβεια, αρνείται και να συνομιλήσει καν με τις ΗΠΑ, όσο οι νέες κυρώσεις παραμένουν στη θέση τους. Αντιθέτως, προέβη είτε ευθέως είτε δια περιφερειακών συμμάχων του, όπως οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης, σε επιθετικές κινήσεις όπως τα, υποτί

Το μεγάλο δίλημμα της Μέσης Ανατολής. Στην ευρύτερη Μέση Ανατολή αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα δύο αντίρροπες δυναμικές. Την πρώτη εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Ανουάρ Γκαργκάς, μιλώντας την Κυριακή στον Στρατηγικό Διάλογο του Άμπου Ντάμπι, όπου κάλεσε τα αραβικά κράτη να εκμεταλλευτούν το "κρίσιμο” 12μηνο που ακολουθεί, ώστε να οικοδομήσουν μια περισσότερο σταθερή περιφερειακή τάξη, θεμελιωμένη σε νέες αξίες και στον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας. Η ομιλία του Γκαργκάς ήταν επενδεδυμένη με την ρητορική ενός αραβικού εθνικισμού, εν μέσω καταγγελιών το ότι το Ιράν και η Τουρκία έχουν αποκτήσει την ελευθερία να επεμβαίνουν στις υποθέσεις των γειτόνων τους. Όμως πίσω από τις γραμμές γίνεται σαφές ότι το "άνοιγμα” των ΗΑΕ απευθύνεται και σε αυτές τις χώρες. "Η επιλογή που μας προσφέρεται παρουσιάζεται συχνά ως ένα ψευδές δίλημμα: σύγκρουση ή υποταγή", τόνισε ο Γκαργκάς, απορρίπτοντας λ.χ. σε ό,τι αφορά το Ιράν

Τον Οκτώβριο του 2001, η Ουάσινγκτον ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Υπήρχε μια μόνο χώρα στόχος, στην οποία, λίγο περισσότερο από μια δεκαετία νωρίτερα, οι ΗΠΑ είχαν τερματίσει έναν μακροχρόνιο πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, Κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου είχαν χρηματοδοτήσει, εξοπλίσει ή υποστηρίξει ένα σύνολο ισλαμιστικών φονταμενταλιστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας ενός πλούσιου Σαουδάραβα. Το όνομά του: Οσάμα Μπιν Λάντεν. Μέχρι το 2001, το Αφγανιστάν κυριαρχήθηκε σχεδόν ολόκληρο από τους Ταλιμπάν. Την ίδια ώρα, η προεδρία του Τζορτζ Μπους του νεότερου και η κυβέρνησή του, άρχισαν να κάνουν γεωπολιτικά όνειρα, εμπνεόμενα και από την αναφορά του τότε υπουργού Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, μόλις λίγες μέρες μετά  τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ότι έχουν εντοπιστεί τρομοκρατικές ομάδες σε περισσότερες από 60 χώρες. Το «στοιχείο» αυτό το ανέφερε ο Μπους στην ομιλία του στην στρατιωτική ακαδημία του Ουέστ Πόιντ, κηρύσσοντας και τυπικ