IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το… “δεδομένος” φυγείν αδύνατον! Βίοι παράλληλοι F-35 και πολιτική στο “ουκρανικό” Ποια σχέση μπορεί να έχουν η διαδικασία απόκτησης του μαχητικού F-35A Lightning II με την πολιτική της Ελλάδας στο Ουκρανικό; Φορώντας “δυτικά γυαλιά”, η προφανής ερμηνεία είναι ότι το μοναδικό εν υπηρεσία αεροσκάφος πέμπτης γενιάς το προμηθεύονται οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουν συλλογικά τον ρωσικό αναθεωρητισμό. Πάντα φορώντας τα δυτικά γυαλιά. Η πραγματική ομοιότητα, όμως, αφορά την ελληνική πολιτική προσέγγιση και στα δυο θέματα. Αυτή προσφέρεται για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Του Ζαχαρία Μίχα ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) (*) Ξεκινώντας από τον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία, η στάση της Αθήνας ήταν ακαριαία. Κατήγγειλε τη ρωσική εισβολή με ύφος μάλιστα που τίναζε στον αέρα κάθε γέφυρα με τη Μόσχα. Ταυτίστηκε με την Ουκρανία και την ενίσχυσε με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με οπλικά συστήματα, τα οποία στις ελλ

Μόνον έτσι η γεωπολιτική μπίζνα μπορεί να είναι win – win, διαφορετικά απλώς ψάχνετε για κορόιδα. Στις 10 Μαΐου προγραμματίζεται να συζητηθεί  στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων,  το κείμενο της νέας Συμφωνίας  για τις Αμερικανικές βάσεις στην χώρα μας  ( MDCA ) , ενώ δυο μέρες μετά,  στις 12 Μαΐου  δηλαδή, η συγκεκριμένη συμφωνία  μπαίνει για συζήτηση στην ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής . Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Εν τω μεταξύ…  Οι   εξελίξεις  στην Ουκρανία…  Ο δυναμισμός  με τον οποίο ενεπλάκησαν οι Αμερικανονατοϊκοί  ΚΑΙ  στην περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων…  Η επαπειλούμενη γενίκευση  του πολέμου  με την πυρηνική απειλή να καταλαμβάνει εξέχουσα θέση  στην ρητορική των εμπλεκομένων. Και φυσικά…  Η εξευτελιστική εργαλειοποίηση των προθύμων  – με προεξάρχουσα την πολιτική τάξη της χώρας μας – στην προβολή ισχύος την οποία σταδιακά ξεδιπλώνουν οι Αμερικανοί στον χώρο της Βαλκανικής αλλά και ευρύτερα στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης,  είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που επανα

ΚΑΚΕΣ vs. ΚΑΛΕΣ στρατιωτικές εισβολές και κατοχές! ΗΠΑ, Ουκρανία και ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ. Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα της Ουκρανίας έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους «καθεστωτικούς» απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετ

  Είμαστε μήπως οι κατά Ουίνστον Τσόρτσιλ  “χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας”; Πολλές οι φωνές που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Βεβαίως, και όλοι πρέπει να έχουν άποψη. Το κακό είναι να φανατίζεται κανείς με εκδηλώσεις οπαδικής συμπεριφοράς. Κανείς δεν διαθέτει τη μία και μόνη αλήθεια. Αυτή, την κρατά η Ιστορία στα χέρια της. Δάκρυα για την Ουκρανία, ύβρεις για τη Ρωσία. Κανείς και καμία κουβέντα για την Ελλάδα. Κολλημένοι όλοι, σαν τα καλά παιδιά με τα καλοσιδερωμένα παντελονάκια που θέλουν να γίνονται αρεστά στον δάσκαλο, επαναλαμβάνουν την τσίχλα πως εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα στο πλευρό των συμμάχων μας. Να μην παρεξηγηθώ: να είμαστε, είναι κι αυτό το ελληνικό φιλότιμο που δεν μας αφήνει. Τι γίνεται, όμως, όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τις δεσμεύσεις τους; Όταν στη σκέψη τους κυριαρχεί ο ρεαλισμός και όχι το συναίσθημα; Όταν βάζουν πάνω απ’ όλα το δικό τους συμφέρον που ξέρουν τον τρόπο να το προσαρμόζουν στα μέτρα των συμφωνιών που έχουν υπογράψει; Α

    Ενεργειακή κρίση:     υπάρχει άλλος δρόμος;   Ενέργεια, Έθνος, Οικονομία.  Ο ενεργειακός τομέας αποτελεί τον καθοριστικότερο τομέα για το σύνολο της εθνικής οικονομίας και του εθνικού βίου. Η αλήθεια αυτή δεν αποτελεί συνείδηση των πολιτών, ούτε όμως και κεντρικό κριτήριο και άξονα των πολιτικών που οι κυβερνήσεις ακολουθούν, ιδιαίτερα την τελευταία 25ετία. Υπάρχουν ασφαλώς εξηγήσεις για αυτή την κατάσταση, οι οποίες σχετίζονται με την κυριαρχία αντιλήψεων και πολιτικών που έχουν ως πυρήνα τους την αποδοχή ότι ο υφιστάμενος καπιταλιστικός τρόπος εκμετάλλευσης και διαχείρισης κάθε φυσικού και κοινωνικού πόρου είναι ο ωφελιμότερος. Αντίληψη που έχει επανειλημμένα δείξει τα όρια της (με καταστροφικό μάλιστα τρόπο), αλλά κατορθώνει να επιβιώνει και να αναπαράγεται. Μιλώντας, όμως, καθαρά και πέρα από τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των δυνάμεων του κεφαλαίου και του κέρδους, οφείλουμε να αναδείξουμε βασικές αλήθειες.  Το κάθε τι -κυριολεκτικά το κάθε τι ως αγαθό και υπηρεσία- έχει μ

Στην κυριολεξία «προτεκτοράτο». Τι είναι προτεκτοράτο; Διαβάζουμε στο Λεξικό: «Είναι η συμβατική (κατά σύμβαση – αμοιβαία συμφωνία) σχέση μεταξύ δύο κρατών, κατά την οποία το ένα από αυτά, η λεγόμενη προστάτιδα δύναμη, αναλαμβάνει την “προστασία” του άλλου, δηλαδή τη διεύθυνση των εξωτερικών υποθέσεών του, σχέση η οποία αποτελεί στην πραγματικότητα νομική μορφή εξάρτησης του προστατευόμενου κράτους από την προστάτιδα δύναμη» («Πάπυρος», τόμος 10, σελ. 50). Το Λεξικό Μπαμπινιώτη καταγράφει τρεις εκδοχές της λέξης προτεκτοράτο: «1. Το καθεστώς που εδραιώνεται με συμφωνία μεταξύ κρατών, από τα οποία το ένα ελέγχει ως προστάτιδα δύναμη το άλλο, στου οποίου τις εσωτερικές υποθέσεις αναμειγνύεται αποφασιστικά. 2. Το κράτος που τελεί υπό τον έννομο έλεγχο προστάτιδας δύναμης έχοντας απολέσει την εθνική του αυτοδιάθεση. 3. Το κράτος που έχει ουσιαστικά χάσει την εθνική του αυτοδιάθεση και βρίσκεται υπό τον έλεγχο άλλου ισχυροτέρου» (σελ. 1.519). Αν διαθέτουμε στοιχειώδη γλωσσική εντιμότητα (π