IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 COMMONS WIKIMEDIA Οι Σταυροφόροι καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ Ιούλιος 1099: Η λεηλασία της Ιερής Πόλης. Η κατάληψη της  Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους  και οι φρικτές σφαγές που ακολούθησαν.   Η Ιερουσαλήμ θεωρείται η ιερή πόλη για τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες: τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Από τα μέσα του 7ου αιώνα η ιερή πόλη είχε κατακτηθεί από τους μουσουλμάνους κατά την πρώτη φάση της αραβοϊσλαμικής επέκτασης. Η πόλη παρέμεινε σε μουσουλμανική κυριαρχία μέχρι το καλοκαίρι του 1099, οπότε και έφτασαν στην περιοχή τα στρατεύματα της Α΄ Σταυροφορίας, η οποία είχε διακηρυγμένο σκοπό την «απελευθέρωση» των Αγίων Τόπων και της Ιερουσαλήμ από τους μουσουλμάνους. Ήταν Ιούνιος του 1099. Οι Σταυροφόροι είχαν φτάσει πια έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ‧ είχαν ξεκινήσει δυο χρόνια πριν από την κεντρική και δυτική Ευρώπη. Αφού διέσχισαν τη βαλκανική, έκαναν στάση στην Κωνσταντινούπολη, πέρασαν στη Μικρά  Ασία όπου κατατρόπωσαν τ

Οι Σταυροφορίες των παιδιών στις αρχές του 13ου αιώνα, ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική ένδειξη της έκφρασης της Πίστης στον Μεσαίωνα.  Πηγαίνοντας με Στεγνά Πόδια Στον Παράδεισο. Η Σταυροφορία των παιδιών (1212).  Οι Σταυροφορίες των παιδιών στις αρχές του 13ου αιώνα, ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική ένδειξη της έκφρασης της Πίστης στον Μεσαίωνα. Μιας Πίστης που απαιτούσε την πλήρη εμπιστοσύνη στις πληροφορίες, στους θρύλους και στις αφηγήσεις των προσκυνητών των Αγίων Τόπων γιατί προσδοκούσε μια εύκολη πρόσβαση στον Παράδεισο, στην αιώνια σωτηρία της ψυχής. Οι Σταυροφόροι άλλωστε με απόφαση του πάπα δεν περνούσαν από την δοκιμασία του Καθαρτηρίου και οι ηγεμόνες -βασιλείς ή στρατηγοί των Σταυροφοριών- είχαν την γενική αναγνώριση και τον σεβασμό από τους πιστούς. Ο Άγιος Λουδοβίκος Ζ’, βασιλιάς της Γαλλίας, αγιοποιήθηκε όχι μόνο για την ευσεβή, λιτή ζωή του αλλά και γιατί ηγήθηκε σε δύο σταυροφορίες στην 7η σταυροφορία στην Αίγυπτο και την 8η στην Τυνησία όπου και ξεψύχησε

  SYLVAIN SONNET VIA GETTY IMAGES Όταν ένα καινούριο εμβληματικό έργο γεννιέται συχνά δέχεται μόνο κριτικές. Όταν πεθαίνει όλοι το θρηνούν. Γιατί δεν είναι οι ίδιοι. Το έργο έχει στο μεταξύ γίνει ιστορικό. Ανήκει στην κληρονομιά του λαού που έζησε δίπλα του, γενιές ολόκληρες, συχνά πολλές χιλιάδες χρόνια. Φυσικά όταν είναι να γεννηθεί το αναθέτουν στους καλύτερους. Και το έργο από συμβολικό γίνεται σύμβολο. Και όταν γίνεται παρανάλωμα του πυρός, όπως έγινε σήμερα με την NotreDamedeParis, εγείρεται η ιστορία που το συνοδεύει. Και αν το έργο καταστραφεί από εμπρηστές ή από βόμβες του εχθρού – που είναι το ίδιο και το αυτό – η ιστορία εξεγείρεται. Αυτό το τελευταίο έγινε με μια άλλη Notre Dame της Γαλλίας, την Παναγία της Ρενς η οποία είναι εξίσου συμβολική με την Παναγία των Παρισίων - και μάλιστα γοτθικότερη - γιατί είναι αυτός μέσα στον οποίο έγινε η στέψη όλων των βασιλέων της Γαλλίας, χωρίς εξαίρεση. (Μόνο η στέψη του Ναπολέοντα Α’ ως Αυτοκράτωρ έγινε στην Παναγία των Παρισ

Πως μπορεί να εξηγηθεί η απότομη κατάρρευση του Βυζαντίου μετά την ήττα στη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071; Το Βυζάντιο είχε υποστεί σοβαρές στρατιωτικές ήττες και στο παρελθόν και παρά ταύτα ανέκαμπτε. Αυτή τη φορά όμως, παρά το ανορθωτικό έργο των Κομνηνών (1081-1180), οι Σελτζούκοι Τούρκοι και οι διάδοχες τουρκικές ηγεμονίες θα παραμείνουν αδιατάρακτα κυρίαρχοι του κεντρικού οροπεδίου της Μ. Ασίας, τουρκοποιώντας και εξισλαμίζοντας σταδιακά το σύνολο της Ανατολίας. Τα έτη 1081-1180 είχαν μόνον ένα λούστρο ευημερίας και είναι λάθος να επιτρέπει κανείς τη σύγκριση μεταξύ των κυβερνώντων της περιόδου 1025-1071 και των ικανών Κομνηνών να κρύβει το γεγονός ότι ορισμένες σημαντικές εξελίξεις που άλλαξαν ριζικά την ιστορία του Βυζαντίου είναι κοινές και στις δύο περιόδους.   Τι μεσολάβησε λοιπόν μεταξύ του θανάτου του Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου το 1025 και του Μαντζικέρτ; Πώς η πιο δυνατή, πλούσια και πολιτισμένη επικράτεια στον Χριστιανικό κόσμο, μια επικράτεια που τα σύνορ