«Καλημέρα σας, είμαι ένας ποιητής».
«Καλημέρα σας, είμαι ένας ποιητής». Όποιος, από τύχη ή ατυχία, συχνά έχει να κάνει με αυτούς που γράφουν στίχους, πέφτει σε άτομα που δεν έχουν την ελάχιστη ντροπή να αυτοαποκαλούνται ποιητές. «Καλημέρα σας, το ξέρετε ότι κι εγώ είμαι ποιητής, κι από τη στιγμή που είμαστε μεταξύ μας θα μπορούσαμε να πάμε για φαγητό και να τα πούμε, εγώ θα έλεγα ότι είμαι ένας εμπειρικός ποιητής που δεν ανήκει σε καμιά σχολή», και προχωρώντας στο ίδιο μοτίβο, ποιητικά. Όποιος, από τύχη ή ατυχία, συχνά έχει να κάνει με αυτούς που γράφουν στίχους, πέφτει σε άτομα που δεν έχουν την ελάχιστη ντροπή να αυτοαποκαλούνται ποιητές. «Καλημέρα σας, το ξέρετε ότι κι εγώ είμαι ποιητής, κι από τη στιγμή που είμαστε μεταξύ μας θα μπορούσαμε να πάμε για φαγητό και να τα πούμε, εγώ θα έλεγα ότι είμαι ένας εμπειρικός ποιητής που δεν ανήκει σε καμιά σχολή», και προχωρώντας στο ίδιο μοτίβο, ποιητικά. Υπάρχει κάτι λάθος σ’ αυτή την αγνότητα; Γιατί στη φράση «είμαι ένας ποιητής» συχνά προσδίδουμε μια ν