IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τέλος εποχής. Και ξανά τέλος εποχής. Τοποθετήσαμε αυτή την ταμπέλα σε τόσα περιστατικά –γεγονότα σημαντικά ή μικρά, με συμβολική συμπύκνωση– που δεν έχει μείνει χώρος για να καρφιτσώσουμε ούτε ένα ελάχιστο σημαιάκι αφετηρίας. Ας είναι. Μια ταμπέλα ακόμη: ο Π. Κωστόπουλος παρουσιάστηκε αυτοβούλως στο αστυνομικό τμήμα, πρωί, και συνελήφθη για χρέη προς το Δημόσιο (προφανώς η δίκη πήρε αναβολή). Ο Πέτρος Κωστόπουλος αποτελεί ενσάρκωση του τόκου που το παρόν μας πληρώνει στα δάνεια του παρελθόντος. Τον σημαιοφόρο του μεγάλου άδειου που έγινε τρόπος ζωής, στόχος ζωής, κυνήγι ύπαρξης. «Είμαστε όλοι Κωστόπουλοι» διαφήμιζαν τα σκουπιδοέντυπά του, περιγράφοντας τον ίδιο ως ενσάρκωση ενός τρόπου για να υπάρχεις, του μόνου αποδεκτού τρόπου για να υπάρχεις, ως δυνατότητα του οποιουδήποτε για την κατάκτηση του πιο νανοειδούς μεγαλείου. «Είμαστε όλοι Κωστόπουλοι », αυτοδημιούργητοι που κατέβηκαν από το χωριό για να κατακτήσουν τις βλαχομπαρόκ Βερσαλίες των Αθηνών. Ντοπαρισμένοι με απολιτίκ

Για χρόνια, μας τα είχαν ζαλίσει με το στυλ. Το δίδασκαν συνέχεια μέσα από τα περιοδικά τους ως ειδήμονες. Εκατοντάδες glossy σελίδες τυπώθηκαν, κανόνες ανδρισμού τέθηκαν και κάθε είδους «βλαχιές» κατακεραυνώθηκαν να λοιδωρήθηκαν. Όμως, οι περίφημοι «αυτοδημιούργητοι» εκδότες, η πρώτη γενιά του νέου πλούτου, μόλις τα πράγματα έσφιξαν, αποδείχθηκε ότι ήταν απλοί τρακαδόροι που θα έκαναν κάθε είδους γυφτιά για να μην πληρώσουν τα μικροχρέη τους, στους ανθρώπους που δούλευαν γι΄ αυτούς. Αυτοί που δίδασκαν class, όχι μόνο δεν μπόρεσαν να επιδείξουν τον στοιχειώδη αυτοέλεγχο - που ως γνωστόν, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του στυλ – αλλά βούτηξαν στα Interni, στα Kiton, στα Frank Muller και στα Cayenne, όπως ακριβώς κάποιος πεινασμένος βλάχος βουτάει στον μπουφέ. Και τώρα με τα ζόρια της κρίσης που τα προσχήματα έπεσαν, φάνηκε το πραγματικό κύτταρο: Αντί για «άρχοντες», όπως πόζαραν, αποδείχθηκαν τζάμπα κουραδόμαγκες της καφετέριας (ή μάλλον του «σουσάδικου»). Γιατί στα δύσκολα ξε