IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Διευρύνοντας την ηθική μέριμνα  σε μη ανθρώπινες μορφές ζωής.  «Ειδισμός» είναι η μεροληπτική στάση τού να αποδίδει κανείς κάποια ιδιαίτερα και δήθεν ανώτερα χαρακτηριστικά στο βιολογικό είδος όπου ανήκει. Ετσι, πρέπει να θεωρούνται αθεράπευτα ειδιστές όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι το ανθρώπινο είδος διαφέρει ριζικά και άρα είναι «ανώτερο» από τα υπόλοιπα είδη ζώων. Ενώ η αντίθετη άποψη και ο αγώνας για την ισοτιμία και τα δικαιώματα κάθε μορφής ζωής αποκαλείται «αντιειδισμός» ● Η ναρκισσιστική ειδιστική προκατάληψη υπέρ του είδους μας δεν είναι καθόλου αθώα, αφού νομιμοποιεί τις μισαλλόδοξες και καταστροφικές συμπεριφορές των ανθρώπων απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα. Αντίθετα με τις μεταφυσικές εικασίες του παρελθόντος, οι σύγχρονες επιστήμες (από την Εξελικτική Βιολογία και τη Γενετική μέχρι την Ηθολογία), συνεπικουρούμενες από τις πιο πρόσφατες κατακτήσεις των επιστημών του εγκεφάλου και του νου (τις Νευροεπιστήμες και τη Γνωσιακή Ψυχολογία) μάς προσφέρουν μια πολύ πιο ρε

Το αν η ηθικότητά μας είναι βαθιά ριζωμένη στη βιολογία μας και άρα εκδηλώνεται ως συνέχεια και συνέπεια του εξελικτικού μας παρελθόντος ή αν, αντίθετα, η εμφάνιση του «ηθικού» ανθρώπινου είδους αποτέλεσε ριζική τομή ή άλμα ως προς το εξελικτικό του παρελθόν, είναι ίσως το πιο αποφασιστικό ερώτημα για την κατανόηση της καταγωγής της ηθικής. Αν όμως κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά έχει τις ρίζες της στο προανθρώπινο εξελικτικό μας παρελθόν, τότε πώς νομιμοποιούνται οι κοινωνικά επιβεβλημένοι ηθικοί κανόνες και οι δήθεν προσωπικές ηθικές «επιλογές» μας; Και πόσο αντικειμενική μπορεί να θεωρηθεί η βεβαιότητά μας ότι η «ηθικότητα» αποτελεί ένα αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο; Οπως θα δούμε, η εντυπωσιακή πρόοδος στην κατανόηση των βιολογικών προϋποθέσεων της ανθρώπινης φύσης και οι εντυπωσιακές ομοιότητες με άλλα «κατώτερα» ζωικά είδη μας επιβάλλει πλέον να αναθεωρήσουμε πολλές μεταφυσικές βεβαιότητες του παρελθόντος, όπως π.χ. την αποκλειστικά πολιτισμική ή πνευματική προέλευση τ