IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Οι Ρομπέν των Αδαών, οι «ελίτ» και το μέλλον μας. Όντας παιδιά ταυτισθήκαμε με ηρωικές φιγούρες όπως ο Ρομπέν των Δασών και ο Ζορρό. Εντρυφήσαμε σε αναγνώσματα όπως ο Όλιβερ Τουίστ και ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ. Μάθαμε να απεχθανόμαστε την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την παιδική εργασία. Παράλληλα, ταυτίσαμε την απαρχή της «κόλασης» με την απαρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Μισήσαμε τις «ελίτ». Στα μάτια μας οι «ελίτ», οι «ελίτ» κάθε εποχής, αποτελούνταν αποκλειστικά από πλούσιους κυνικούς χαραμοφάηδες. Αγαπήσαμε τους πτωχούς (υπήρχε το χριστιανικό υπόβαθρο γι αυτό). Και μαζί με αυτούς κάθε περιθωριακή εκδήλωση, ακόμη και διανοητικής φτώχειας (και εδώ υπήρχε υπόβαθρο, το σαθρό υλικό της ανθρώπινης φύσης). Μεγαλώνοντας, το άλμα από τον Ρομπέν στον Σούπερμαν και από τον Ζορρό στον Μπάτμαν αποδείχθηκε ένα απλό, απλούστατο βήμα. Και εδώ οι «ελίτ» είναι ένα τσούρμο πλουσίων κυνικών χαραμοφάηδων, συνεπικουρούμενο όμως και από μία χούφτα τρελλών επιστημόνων που σχεδιάζουν, εν αγνοία μας, ένα

  Alain Touraine ( August 1925 – 9 June 2023) Η αντίσταση του υποκειμένου Θανάσης Γιαλκέτσης Τα κυριότερα συστήματα εξουσίας που δρουν στον σύγχρονο κόσμο τείνουν να ελέγχουν τόσο τον αντικειμενικό οικονομικό κόσμο -τον κόσμο των υλικών αγαθών- όσο και τον υποκειμενικό κόσμο, τον κόσμο των αναπαραστάσεων, των γνωμών, των καταναλώσεων Συνέντευξη του Αλέν Τουρέν που δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Télérama στις 13/10/2015 ●   Στο νέο βιβλίο σας « Nous sujets humains » (Seuil 2015), λέτε ότι μετά το τέλος της βιομηχανικής κοινωνίας μπαίνουμε σε μια μετακοινωνική εποχή. Τι εννοείτε; Οι προβιομηχανικές κοινωνίες σκέφτονταν τους εαυτούς τους με όρους ουσιαστικά πολιτικούς. Τα σχολικά βιβλία αναφέρουν τις απόλυτες μοναρχίες, το βασίλειο του νόμου, το έθνος, το κράτος, και οι φιλόσοφοι που τις περιέγραψαν, από τον Μακιαβέλι ώς τον Τοκβίλ, περνώντας από τον Χομπς, τον Λοκ, τον Μοντεσκιέ ή τον Ρουσό, αποκλήθηκαν φιλόσοφοι του δικαίου ή πολιτικοί φιλόσοφοι. Με τη βιομηχανική ε

 Τεχνο-ανθρωπισμός. Ο ανθρωπισμός (humanism) πρόβαλε, από τον 14ο αιώνα στη Δύση, σε ένα σύστημα αξιών με σκοπό και άξονα τον άνθρωπο για την προσωπική και την κοινωνική του ολοκλήρωση. Ενδιαφέρθηκε για τον συνάνθρωπο, την ενσυναίσθηση, το καλό της ανθρωπότητας. Η ανθρωποκεντρική έννοια συνδέθηκε με τις ηθικές αξίες, την ελευθερία, τη λογική, την επιστήμη και με την απόρριψη του υπερφυσικού. Σήμερα που εισήλθαμε στην «ανθρωπόκαινο» περίοδο, έχουμε διαφοροποίηση όσον αφορά τα μέσα που θα προάγουν αυτή την ατομική ολοκλήρωση κατά την οποία παλιότερα κυριαρχούσαν η ηθικοκοινωνική και κοινωνικοπολιτική παιδεία. Τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω των ραγδαίων επιστημοτεχνικών εξελίξεων και του οράματος της μηχανοποίησης του ανθρώπου, το κοινό εννοιακό συνθετικό «ανθρωπισμός» απέκτησε και άλλα νοήματα. Προάγεται η δημιουργία νέου ανθρώπινου είδους που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και θα αποφεύγει τους κινδύνους του νέου (ανθρωπογενούς προέλευσης!) δυστοπικού περιβάλλοντος, επι

ΔΥΣΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Από δύο αναρτήσεις, χθες και σήμερα, προκύπτει η ανάγκη ορισμένων διευκρινήσεων και θα διατυπώσω και μερικές απορίες. 1.- Η σημερινή ανάρτηση έχει να κάνει με το ΝΑΤΟ τις καταστατικές του αρχές και το αν τις πληροί η Σουηδία , μετά την παράδοση στην Τουρκία Κούρδου τον οποίο ζήτησε η Άγκυρα. Νομίζω πως δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πιστεύει πως η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα. Άλλο αν θα μπορέσει να υλοποιήσει την απειλή της. Το ότι την απειλεί είναι αναμφισβήτητο. Και, μάλιστα, την απειλεί και με πόλεμο. Για ορισμένους και αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα είδος υβριδικού πολέμου με την Τουρκία. Αυτού του είδους οι πόλεμοι δεν διεξάγονται, μόνο, απο τις Ένοπλες Δυνάμεις. Όπως λέει ο Στρατηγός Λεοντάρης, ο πόλεμος είναι υπόθεση του κράτους και της κοινωνίας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις θα διεξάγουν το μέρος που τις αναλογεί, δηλαδή, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σ αυτόν τον πόλεμο όλοι μας έχουμε συμμετοχή. Και εμείς ως λαός, ή ως σχολιαστές στα κοινωνικά δίκτ

  Έρχεται η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας;   Τετραήμερη εργασία, τριήμερη ξεκούραση και περισσότερο ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια. Και όλα αυτά με ίδιες αποδοχές. Για τους περισσότερους εργαζόμενους όλα αυτά μοιάζουν με άπιαστο όνειρο. Οι υποστηρικτές του νέου εργασιακού μοντέλου δεν μιλούν όμως μόνο για ικανοποιημένους εργαζόμενους, αλλά και για αύξηση της παραγωγικότητας. Το Βέλγιο θεσπίζει την τετραήμερη εργασία, κρατώντας ωστόσο σταθερό τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα να επιλέγουν αν θα συμπληρώσουν τις ώρες τους σε τέσσερεις ή πέντε μέρες. Σύμφωνα με τον βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο στόχος είναι η ενισχυθεί η δυναμικότητα της οικονομίας και να συνδυαστεί καλύτερα το επάγγελμα με την οικογένεια. Μερικές άλλες χώρες ή μεμονωμένες εταιρίες έχουν δοκιμάσει ή εξετάζουν το νέο εργασιακό μοντέλο που λέγεται πως ωφελεί την οικονομία και τους εργαζόμενους: Ισλανδία Από το 2015 μέχρι το 2019 η Ισλανδία δοκίμασε την τετραήμερη εργασία

  Τα πέντε μεγαλύτερα επιστημονικά επιτεύγματα  της χρονιάς που φεύγει.   Εργοστάσια που θα «αποτοξινώσουν» την ατμόσφαιρα από το βαρύ πέπλο του CO2. Διαστημικοί καθρέφτες ικανοί να ρίξουν φως στην αρχή του χώρου και του χρόνου. Γενετικά «ψαλίδια» που θα γεμίσουν τη φαρέτρα μας με καινοτόμα φάρμακα αλλά και... τα ράφια με τρόφιμα. Και φυσικά εμβόλια, τα εργαλεία που μετατρέπουν τους αόρατους θηρευτές μας σε θηράματα. Το 2021 δεν είχε μόνο κακές ειδήσεις. Σε μικρά και μεγάλα εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, επίμονοι άνθρωποι με ιώβεια υπομονή συνέχισαν την πάλη του είδους μας με το άγνωστο και το επικίνδυνο. Για μια ακόμη χρονιά, η επιστήμη απέδειξε ότι η γνώση είναι η απάντηση στις προκλήσεις και τα ερωτήματα που δοκιμάζουν την ανθρωπότητα. Ε μβόλια: Οι θηρευτές... των θηρευτών μας Έναν χρόνο πριν οι εμβολιασμοί κατά του κορονοϊού μόλις ξεκινούσαν. Το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου 9,1 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου είχαν χορηγηθεί παγκοσμίως και 4,57 δισεκατομμύρια άνθρωπο

2022: «Ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια ελάχιστων  και η «επανάσταση» της παραίτησης».     Είναι μέρες   απολογισμού σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο,   για τη χρονιά που πέρασε . Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα , τα ίδια που έκαναν καθημερινά στον εαυτό τους οι μαθητές του   ΠΥΘΑΓΟΡΑ (5 ος αιώνας π.Χ.) τα βράδια, πριν να   κοιμηθούν:   «Τι σφάλμα έκανα σήμερα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;». Και είναι αναγκαίος ο απολογισμός, διότι, θα πρέπει να ακολουθήσει ο προγραμματισμός   για τη χρονιά που έρχεται.   Και από δω,   αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, τα … “ζόρικα”! Βρισκόμαστε στην κυοφορία και στην μετάβαση της νέας πραγματικότητας παγκοσμίως. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τι θα ακολουθήσει. Στοιχίζονται στην αφετηρία, η Μεγάλη επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης,   ο Ψηφιακός καπιταλισμός ως μετεξέλιξη της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευ

Η έρημος Ατακάμα (Desierto de Atacama) βρίσκεται στη βόρεια Χιλή. Αποτελεί ουσιαστικά μια άνυδρη πεδιάδα αποτελούμενη από λεκάνες αλάτων, άμμου και ξερής λάβας, εκτεινόμενη από τις Άνδεις έως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Έχει ηλικία 15 εκατομμυρίων ετών και είναι 100 φορές πιο ξηρή από την δεύτερη ξηρότερη περιοχή της Γης, την Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Μάλιστα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ της πλέον μακροχρόνιας ξηρασίας, καθώς έχει καταγραφεί περίοδος 400 ετών χωρίς βροχή, έως το 1971.      Η συνολική της επιφάνεια είναι 181.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα (μεγαλύτερη της Ελλάδας). Το ύψος της βροχής ανέρχεται μόλις στο 1 mm ετησίως, κατά μέσον όρο. Είναι περιοχή πλούσια σε ορυκτό πλούτο, καθώς και σε αστρονομική παρατήρηση λόγω του υψόμετρου και του ανέφελου συνήθως ουρανού που επικρατεί. Το φαντασμαγορικό τοπίο κάποιων σημείων, έχει χρησιμοποιηθεί και ως μοντέλο για την προσομοίωση συνθηκών στα εδάφη του πλανήτη Άρη. Παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε μια από τις πιο ξηρές πε