IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Για να αλλάξει η Αθήνα. Το μεγάλο πολιτικό θέμα για την πόλη της Αθήνας είναι οι ταράτσες της. Αυτός ο αχανής, σκληρός, ανεκμετάλλευτος χώρος που πνίγει την ελληνική πρωτεύουσα, που την πυρώνει το καλοκαίρι, που την ασχημαίνει από κάθε σημείο. Ακούγεται ίσως παράδοξο πώς ένα θέμα κατεξοχήν λειτουργικό και αισθητικό μπορεί να είναι μοχλός πολιτικής πρωτοβουλίας και να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα της πόλης, που το θυμόμαστε κάθε φορά που οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν. Η αλλαγή της Αθήνας μέσα από ένα συντονισμένο, ευρύ και πολύπτυχο πρόγραμμα για τη διευθέτηση του θέματος των ταρατσών συνδέεται άμεσα με το μέλλον της πόλης. Η αλλαγή μπορεί να γίνει σε διάστημα λίγων ετών από τη στιγμή που θα οριστεί το πλαίσιο διυπουργικά και η όλη διαδικασία μπορεί να μεταμορφώσει την πόλη και να ανοίξει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Φανταστείτε όλες αυτές τις επιφάνειες από γηρασμένο τσιμέντο και πλάκες να γίνουν όμορφες στέγες, από χίλια δυο φιλικά στο περιβάλλον υλικά που παρέχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική

  Αφοσιωμένος «βοτανολόγος» του άγνωστου Λυκαβηττού «Αντέχεις να πάμε από εδώ;» Ο Αντώνης Ζώης, γεννηθείς στο Φοινίκι Θεσπρωτίας το 1930, ανησυχεί για τον γράφοντα, κατά αρκετές δεκαετίες νεότερό του, τον οποίο ξεναγεί στις πλαγιές του Λυκαβηττού. Εχουμε βγει από το βατό μονοπάτι και έχουμε αρχίσει να ανηφορίζουμε προς ένα σημείο που ο κ. Ζώης αποκαλεί «κοιλάδα της χαρουπιάς». «Λένε ότι είναι έργο Πικιώνη», πληροφορεί την «Κ» όταν φτάνουμε σε ένα μαγευτικό μικρό ξέφωτο περιστοιχισμένο από χαρουπιές και αριές (αειθαλείς βελανιδιές), με τριών ειδών παπαρούνες να ματώνουν το τοπίο (ο ξεναγός μας ενθουσιάζεται όταν τις εντοπίζει και εξηγεί τις διαφορές μεταξύ τους) και την ευωδία του χαμομηλιού να διαπερνά τον ανοιξιάτικο αέρα. Πρώην καθηγητής Αρχαιολογίας στα Πανεπιστήμια των Αθηνών και των Ιωαννίνων, γνώστης τεσσάρων ξένων γλωσσών, μονομανής λάτρης του Λυκαβηττού, στην καταγραφή της χλωρίδας του οποίου έχει αφιερώσει τα τελευταία 16 χρόνια της ζωής του, αλλά και ποιητή