IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η στρατηγική διάσταση  των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα εξοπλιστικά προγράμματα αποτελούν ένα κρίσιμο εργαλείο της στρατηγικής εθνικής ασφαλείας. Η στρατηγική διάσταση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. – Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νικολάου Δένδια για τον επαναπροσδιορισμό του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος δρομολόγησαν μια δημόσια συζήτηση για την λογική των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τη σύνδεσή τους με τη στρατηγική εθνικής ασφαλείας. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να συμβάλει σε αυτή τη συζήτηση.   Ως στρατηγική εθνικής ασφαλείας ορίζεται η χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων ενός κράτους ( στρατιωτικών, διπλωματικών, οικονομικών κ.λπ.) για την επιδίωξη πολιτικών στόχων υπό το πρίσμα πραγματικής η ενδεχόμενης σύγκρουσης. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας αποτελεί την πυξίδα ενός κράτους τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας έχει κατά κανόνα μακροχρόνια προοπτική, πολλές φορές μάλιστα έχει χρονικό βάθος δ

 Ανάγκη ασφάλειας χωρίς κουλτούρα ασφάλειας. H αποτροπή επιτυγχάνεται μέσω της καλλιέργειας της πεποίθησης   στον   αντίπαλο  ότι   είσαι   έτοιμος  να αναλάβεις στρατηγικό κόστος για την υπεράσπιση των κεκτημένων. Για πολλούς, η εξ ανατολών απειλή, την οποία δέχεται η χώρα μας, είναι ευδιάκριτη, καθώς στο σταθερό γεωγραφικό δεδομένο έχουν προστεθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η μεταβολή στην ισορροπία ισχύος, οι διακηρυγμένες επιθετικές προθέσεις της Άγκυρας, αλλά και ο αποπροσανατολισμός του εν Ελλάδι συστήματος λήψης αποφάσεων. Για άλλους (ελπίζω όχι πολλούς), η τουρκική απειλή συνιστά μία φενάκη, ένα εφεύρημα ορισμένων «πολεμοκάπηλων» οι οποίοι αρέσκονται να παίζουν με… μολυβένια στρατιωτάκια! Για κάποιους εξ αυτών δεν υπάρχει απειλή και ο Ερντογάν εξαντλείται σε ρητορείες, που δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει στο πεδίο, ενώ ορισμένοι άλλοι πιστεύουν ότι «η Ελλάδα προκαλεί την Τουρκία στο Αιγαίο»! Άλλωστε, γι’ αυτούς, η Ελλάδα «δεν έχει κάνει και λίγα» και η Τουρκία

Εκτόξευση τουρκικού  βαλλιστικού πυραύλου Bora (ή Khan  στην εξαγωγική του έκδοση), πολεμική  κεφαλή 470 kg και ευστοχία <10 m. Το εν λόγω σύστημα υπηρετεί στις τουρκικές ΕΔ από το 2021. Δεν λαμβάνεται υπόψη στην παρούσα μελέτη. Το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο κύριων οπλικών συστημάτων έως το 2030 και κάποιες σκέψεις, χωρίς πανηγυρισμούς. 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 Ειδικού Συνεργάτη Εδώ και κάμποσο καιρό, εμφανίζονται διάφοροι “αμυντικοί αναλυτές” σε διάφορα ΜΜΕ, προσπαθώντας να μας εισάγουν σε μία εικονική πραγματικότητα απόλυτης υπεροχής έναντι του εχθρού. Χρησιμοποιώντας κατά κανόνα παρελθοντικό χρόνο (“τώρα που πήραμε τις Μπελαρά”, “με τα F-35 έχουμε αποκτήσει υπεροχή”) και επιδεικνύοντας κάποιες φανταστικές εμβέλειες πλατφορμών και όπλων (“με το Rafale εγκλωβίζουμε και ρίχνουμε οτιδήποτε σε ακτίνα τουλάχιστον 200 χλμ”), καλλιεργούν το επικρατούν αφήγημα του εφησυχασμού. Όμως, έτσι δημιουργούν σύγχυση στον απλό πολίτη, καθώς το Rafale, αν και θεωρείται ένα πολύ καλό μαχητικό, δε

USS Constellation (FFG-62)  F-35A και FFG-62 CONSTELLATION: Θα περάσουμε από τις διακηρύξεις και την επικοινωνία… ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ; Πανηγυρικό κλίμα καλλιεργεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την εξέλιξη της υπόθεσης των F-35, δηλαδή της έγκρισης από τους αρμόδιους θεσμούς των ΗΠΑ, για την πώλησή του στη σύμμαχο Ελλάδα, ταυτόχρονα με την αντίστοιχη τουρκική για την αποδέσμευση της πλέον προηγμένης έκδοσης των F-16 (Block 70 σε τουρκική υπηρεσία), για την προμήθεια 40 καινούργιων και την αναβάθμιση άλλων 79 F-16 του υπάρχοντος στόλου. Μόλις χθες, ο υπουργός Εθνική Άμυνας έσπευσε… να ανακτήσει την πρωτοβουλία των αμυντικών εξαγγελιών, προσθέτοντας στην εξίσωση την προοπτική δραστηριοποίησης ελληνικών ναυπηγείων για τη ναυπήγηση εφτά φρεγατών FFG-62 Constellation, οι οποίες όμως θα είναι πέριξ των 5.000 τόνων εκτόπισμα, άρα κάτι μικρότερο από τις «ιταλικές FREMM», δηλαδή την κλάση Bergamini, από την οποία προέκυψαν οι FFG-62, οι οποίες ξεπερνούν τους 7.000 τόνους εκτόπισμα. Του Ζαχ

 Ο Ερντογάν φτύνει ξανά Ελλάδα-Δύση στα μούτρα, ώρες μετά το δώρο των F-16 Block 70… Το νέο «ξέσπασμα» του Ερντογάν κατά των… εχθρών που «πέταξε στη θάλασσα», επαναλαμβάνοντας ανερυθρίαστα μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Σμύρνη, εν όψει δημοτικών εκλογών, δεν εκπλήσσει κανέναν. Το «έπεσα από τα σύννεφα» μπορεί να απαγορεύεται για αναλυτές με τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό. Ταυτόχρονα όμως, εκπλήσσει δυσάρεστα η ταχύτητα με την οποία σπεύδουν εγχώριοι «διπλωματικοί κύκλοι» να δικαιολογήσουν τον κατά φαντασία σουλτάνο, αποδίδοντας τις «ρητορικές εξάρσεις» σε προεκλογικές σκοπιμότητες και τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, ότι πήρε… πολύ λιγότερα από την Ελλάδα που εξασφάλισε τα F-35. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ερμηνεία είναι ολοκληρωτικά λανθασμένη. Παντού υπάρχουν οι εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα. Αποδεικνύει όμως το επίπεδο της ανοχής που έχουν αναπτύξει οι δυτικές δημοκρατίες απέναντι στον συγκεκριμένο ηγέτη, ενώ ταυτόχρ