IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ερημοποίηση, επισιτιστική ασφάλεια, πανδημίες:  Κοινή λύση για κοινές απειλές. 17 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα για την καταπολέμηση της ερημοποίησης εν μέσω πανδημίας. Η οποία πανδημία απειλεί την επισιτιστική ασφάλεια στον αναπτυγμένο κόσμο λόγω περιορισμών στο διεθνές εμπόριο τροφίμων και στις μεταφορές πρώτων υλών και εργατικού δυναμικού. Απειλεί και τον αναπτυσσόμενο κόσμο, ως ‘λιμός βιβλικών διαστάσεων’, όχι ο πρώτος… Το φετινό μήνυμα της Διεθνούς Σύμβασης για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης ουσιαστικά αφορά στην επισιτιστική ασφάλεια αφού εστιάζει στις σχέσεις γης, παραγωγής και κατανάλωσης «τροφής, ζωοτροφών και ινών» και στα αειφορικά πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης. Προσυπογράφει το Μανιφέστο ενός δικτύου 700 σεφ από 70 χώρες που προτρέπει τους καταναλωτές να υιοθετήσουν ‘ορθές’ διαιτητικές πρακτικές και συνήθειες και λιγότερο σπάταλους τρόπους κατανάλωσης, να αλλάξουν τις κουζίνες και τις κοινότητες τους και να ζητήσουν από κυβερνήσεις και εταιρείες να α

 Επενδύσεις και περιβάλλον  για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Οι Επενδύσεις είναι το ζητούμενο στην Ελλάδα της παρατεταμένης κρίσης. Οι Επενδύσεις φέρνουν φρέσκο χρήμα στην αγορά, δημιουργούν θέσεις Απασχόλησης, αναμοχλεύουν την Παραγωγή και Μεταποίηση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ως βασικό ζήτημα την Κυκλική Οικονομία, στα πλαίσια μίας ευρύτερης Περιβαλλοντικής Πολιτικής. Ας δούμε λοιπόν τον συσχετισμό και τις συνέργιες των 2 μεγάλων αυτών Πολιτικών. Υπάρχουν πολλές Επιχειρήσεις που χρειάζονται ενίσχυση της Παραγωγικής διαδικασίας, έχουν αυξημένο κύκλο εργασιών και θέλουν να επεκταθούν με νέες Επενδύσεις. Ταυτόχρονα μεγάλες Νέες Επενδύσεις στην Ελλάδα χρονίζουν, π.χ. επένδυση Ελληνικού Αθηναϊκής Ριβιέρας, Σκουριές Ολυμπιάδας, Άφαντου Ρόδου, AtalantiHills, Υδατοδρόμια, Λιμάνια, Cosco. Εφόσον ξεκινήσουν οι Επενδύσεις αυτές, είναι δεδομένο ότι θα γίνει επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας. Χιλιάδες θέσεις απασχό

Πώς θα τρέφονται 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι  σε λίγα χρόνια; Πώς θα τρέφονται 10 δισεκατομμύρια κάτοικοι που θα έχει η γη το 2050; Θα έχει εξασφαλιστεί η διατροφική ποιότητα και παράλληλα θα έχουν μειωθεί οι ανισότητες, δεδομένου ότι τουλάχιστον 821 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό;  Η σίτιση ενός ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού που αναμένεται να φτάσει τα δέκα δισεκατομμύρια μέχρι το 2050, με υγιεινά και βιώσιμα τρόφιμα, θα είναι αδύνατη χωρίς να μετασχηματισθούν οι διατροφικές συνήθειες, να βελτιωθεί η παραγωγή των τροφίμων και να μειωθούν τα διατροφικά απορρίμματα, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της επιτροπής EAT-Lancet. Ταυτόχρον, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι κυβερνήσεις στον κόσμο θα πρέπει να βγάζουν 185.000 ανθρώπους από την πείνα, κάθε μέρα και για τα επόμενα 12 χρόνια, προκειμένου να επιτύχουν τους παγκόσμιους στόχους για την εξάλειψη της πείνας και του υποσιτισμού έως το 2030. Η εξάλειψη της πείνας στον κόσμο είναι ένας από τους Στόχο

«Ο καπιταλισμός, πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε ένα ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, επιθετικό, ενεργοβόρο, καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του εγώ και όχι του εμείς. Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής,Ο ανθρωπολογικός τύπος της ιδιώτευσης, της απάθειας, της συναλλαγής, της αλλοτρίωσης, είναι μέρος του προβλήματος που έχουμε να επιλύσουμε». Tα γονίδια, ο καπιταλισμός, η πολιτική εξουσία ή η έλλειψη εκπαίδευσης είναι υπεύθυνες για το γεγονός ότι η μετάβαση σε μια βιώσιμη κοινωνία δεν επιτυγχάνεται, παρόλο που το θέλουμε αρκετοί-με την έννοια του κρίσιμου αριθμού-πολίτες; Όταν, για μια ακόμη φορά για παράδειγμα, το σχέδιο κάποιου να καταναλώσει λιγότερο κρέας και γλυκά αποτυγχάνει, ποια είναι η πραγματική αιτία; Τι οδηγεί τους ανθρώπους και τις κοινωνίες να επιλέγουν μέσα που φέρνουν την αλλαγή, ή μέσα που την εμποδίζουν; Είνα

[...] Εμείς δε χρησιμοποιούσαμε τον όρο "αποκέντρωση". Προτιμούσαμε το "επανατοπικοποίηση". Συνδέαμε τον τόπο εγκατάστασής μας με τον "ου τόπο".  Την ουτοπία που ξέραμε ότι δεν υπήρχε κάπου και που θα έπρεπε να τη δημιουργήσουμε. "Να δημιουργήσουμε τον κόσμο μας, μέσα στον κόσμο που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας". Ήταν το σύνθημά μας. Επιστροφή, αλλά όχι προς τα πίσω! Επιστροφή... προς τα μπρος! Ήταν το άλλο σύνθημά μας [...] Για εμάς ένας άλλος κόσμος δεν θα είναι μόνο στο μέλλον εφικτός, είναι ήδη ΥΠΑΡΚΤΟΣ στο παρόν. [...] Είναι ο κόσμος ενός μικρού - προς το παρόν κινήματος «διαφορετικών» πολιτών-προσώπων- που την προηγούμενη 30ετία προσπαθούσαν "δια του παραδείγματος" να αναδείξουν ένα άλλο τρόπο ζωής και να προτείνουν μια διαφορετική κοινωνικοπολιτική πράξη και δράση, πέρα από το κυρίαρχο νεοελληνικό κοινωνικό παράδειγμα και την πολιτική-κομματική στάση.  Σήμερα στα πλαίσια της συνολικής κρίσης και του "ναυαγίου&qu