IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Παραλυτικά διχασμένη η Ισπανία.   Η "ρουτίνα” των κυβερνήσεων μειοψηφίας και των αλλεπάλληλων προσφυγών στην κάλπη δεν μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Και έσπασε με τον πιο ανησυχητικό τρόπο: την εκτόξευση της ισπανικής ακροδεξιάς στην τρίτη θέση του κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού. Οι βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, οι δεύτερες εντός του 2019 και οι τέταρτες μέσα σε τέσσερα χρόνια, υπήρξαν το παράτολμο στοίχημα του απερχόμενου Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ να διαπραγματευτεί την παραμονή του στην εξουσία από πλεονεκτικότερη θέση έναντι των αριστερών Unidas Podemos και χωρίς την ανάγκη κοινοβουλευτικής στήριξης από τους Καταλανούς αυτονομιστές. Το πείραμα απέτυχε κατά το ότι ούτε η νέα σύνθεση του κοινοβουλίου των 350 εδρών εξασφαλίζει προφανή κυβερνητική πλειοψηφία, ούτε οι διαιρέσεις της χώρας, που έφερε στην επιφάνεια το καταλανικό ζήτημα, επουλώνονται, ενώ η πανευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα της Ισπανίας να μην διαθέτει κοινοβουλευτική ακροδεξιά

Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Στα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης όμως; Οι Καταλανοί ψηφοφόροι προσέρχονται σήμερα στις κάλπες για την ανάδειξη νέου περιφερειακού κοινοβουλίου, σε μία εκλογική αναμέτρηση που προκάλεσε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Mariano Rajoy, στο πλαίσιο της ενεργοποίησης (για πρώτη φορά στα χρονικά) του άρθρου 155 του ισπανικού Συντάγματος, με το οποίο καταλύθηκαν οι αιρετές περιφερειακές αρχές της Καταλωνίας, μετά τη μονομερή διοργάνωση από μέρους τους δημοψηφίσματος απόσχισης, και αναλήφθηκε η διοίκηση της περιοχής απευθείας από τη Μαδρίτη. Η διενέργεια των εκλογών, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την ενεργοποίηση του άρθρου 155, απέβλεπε σε μίαν "επανεκκίνηση”, ώστε η μεν κεντρική κυβέρνηση να μην επωμίζεται το πολιτικό κόστος της επί μακρόν εφαρμογής έκτακτων μέτρων, οι δε αποσχιστικές δυνάμεις της Καταλωνίας να αναδιπλωθούν, όσες τουλάχιστον το επιθυμούσαν, από την άμεση επιδίωξη της ανεξαρτησίας, εφόσον, όπως απ

Η εδαφική ακεραιότητα και η πολιτική ενότητα της Ισπανίας υπό την κυβέρνηση της Μαδρίτης είναι ένα ζήτημα. Οι χειρισμοί του Μαριάνο Ραχόι στο καταλανικό πρόβλημα είναι ένα άλλο. Πρώτη φορά μετά δεκαετίες, στο εσωτερικό χώρας, μάλιστα της πέμπτης μεγαλύτερης στην Ε.Ε., έρχεται στην επιφάνεια ένα αποσχιστικό κίνημα, το οποίο παρότι έχει ιστορία αρκετών αιώνων, αποσταθεροποιεί μια μεγάλη χώρα, ανοίγοντας στον δυτικό κόσμο μέτωπα που θεωρούνταν κλεισμένα. Στην περίπτωση της Καταλωνίας, η φυγή του Κάρλες Πουτζντεμόν και οι γραφικότητες της κεντροδεξιάς, πολύ γενικής, αποσχιστικής άποψης, την οποία εκφράζει το κόμμα του (PDeCAT), θα αποδειχθούν μάλλον ήπιες μπροστά σε όσα πιθανόν συμβούν αν στις εκλογές της 21ης Δεκεμβρίου επικρατήσουν οι πιο σκληροί αυτονομιστές. Εκείνο που δεν παρατηρήθηκε από τους ξένους παρατηρητές και ανταποκριτές τις τελευταίες ημέρες είναι ότι στις υπέρ της αυτονομίας διαδηλώσεις στη Βαρκελώνη πληθαίνουν οι διαδηλωτές που κρατούν τη σενιέρα (την καταλανι

  Η Μαδρίτη πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει να δημιουργήσει την αντίληψη ότι η εξ ορισμού απάντησή της σε μια δημοκρατική έκφραση που δεν της αρέσει (αντισυνταγματική ή μη) είναι να ανασταλεί η τοπική κυβέρνηση, να αγνοηθεί η δημόσια βούληση και να επιβληθεί πιο απομακρυσμένη εξουσία. Υποστηρικτές της ενότητας συμμετέχουν σε διαδήλωση στο κέντρο της Βαρκελώνης, τον Οκτώβριο του 2017. JON NAZCA / REUTERS Μετά από μια μυστική, μερικώς μποϊκοταρισμένη ψηφοφορία την Παρασκευή, το Καταλανικό Κοινοβούλιο κήρυξε την ανεξαρτησία από την Ισπανία [1]. Λόγω της δικής του συντριπτικής ψήφου, ως απάντηση η ισπανική κυβέρνηση ασκεί τώρα άμεση κυριαρχία στην Καταλονία [2] και θα θέσει σε αναστολή τις δυνάμεις ασφαλείας της Καταλονίας, διακόπτοντας τους θεσμούς αυτοδιοίκησης της περιοχής για πρώτη φορά την ιστορία της χώρας ως δημοκρατία. Η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Ada Colau, μπορεί να έχει δώσει την πιο ενδεδειγμένη περίληψη [3] των εξελίξεων της Παρασκευής, λέγοντας ότι η Μαδρίτη έχει

Η Καταλονία κήρυξε την ανεξαρτησία της.     ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:        “Καίγεται” η Ισπανία:  Το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα αποκλείει αναγνώριση της Καταλονίας.   Απρόβλεπτες είναι στο εξής οι εξελίξεις σχετικά με την κρίση της Καταλονίας, καθώς οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν στην απόλυτη ρήξη. Το καταλανικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας της περιφέρειας από την Ισπανία. «Ναι» στην ανεξαρτησία ψήφισαν 70 βουλευτές. Δέκα βουλευτές ψήφισαν «όχ ι» και 2 βουλευτές λευκό.   Μετά την απόφαση της τοπικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε μονομερή ανεξαρτησία, η Ολομέλεια της Ισπανικής Γερουσίας, αποφάσισε τη επικύρωση των μέτρων, που ζητούσε η κυβέρνηση, για να θέσει, κατ’ εφαρμογήν του Άρθρου 155 του Συντάγματος, υπό τον έλεγχό της την Καταλονία και να καθαιρέσει την τοπική κυβέρνηση. Σημειώνεται πως από την ψηφοφορία για την ανεξαρτησία στο Καταλανικό κοινοβούλιο αποχώρησαν οι βουλευτές του Σοσιαλιστικού, του Λαϊκού Κόμματος και του κόμματος των Πολιτών (Ciudadanos

Γιατί είναι δύσκολη η εφαρμογή του δικαιώματος για αυτοδιάθεση στη μετα-αποικιακή εποχή. Το αίτημα της Καταλονίας και τα περιθώρια αντίδρασης. Τι δείχνει το παράδειγμα των Κούρδων και του Νότιου Σουδάν. «Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα δω κάτι τέτοιο στην πόλη μου», μου είπε περίλυπος ένας φίλος από τη Βαρκελώνη. Πολλοί άλλοι στην Ευρώπη, χωρίς συναισθηματικούς δεσμούς με την Καταλονία , είχαν βαθύτατα ενοχληθεί από τις  σκηνές χάους και βίας  σε μια από τις πιο όμορφες και επιτυχημένες πόλεις της Ευρώπης. Όντας αντίθετος στον αγώνα για ανεξαρτησία, ο φίλος μου ήταν θυμωμένος τόσο με την απόφαση της καταλανικής κυβέρνησης να διεξάγει δημοψήφισμα ανεξαρτησίας, όσο και με τη βίαιη αντιμετώπισή του από την κυβέρνηση στη Μαδρίτη. Όπως γνωρίζει πολύ καλά,  η τραγωδία της περασμένης Κυριακής  είναι ότι η αντίδραση της Ισπανίας προσέφερε στην Καταλονία τις εικόνες που θα ενισχύσουν την υπόθεσή της, δίνοντας ενδεχομένως ώθηση στην πορεία της προς την απόσχιση. Οι Καταλανοί αυτονομιστές