IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ένοπλες Δυνάμεις: “Μάθε παιδί μου ΓΡΑΜΜΑΤΑ” με δάσκαλο… Δένδια.  Οι ολιγωρίες θα έχουν νομοτελειακά αντίτιμο, το οποίο θα καταβάλει η χώρα… Σε κατάσταση αναμονή βρίσκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις. Όχι μόνο εν όψει κρίσεων, αλλά και μέχρι να λάβουν σάρκα και οστά οι προθέσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, να τις μεταρρυθμίσει, ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Επειδή διακηρύξεις περί μεταρρυθμιστικών προθέσεων έχουμε ζήσει και στο παρελθόν, καλό θα ήταν να δούμε κάποιες βασικές παραμέτρους που θα οδηγούσαν αυτή την πρόθεση να μετατραπεί σε προσπάθεια και εν συνεχεία να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα… Του Ζαχαρία Μίχα ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Βασικότερο μέρος αυτής της μεταρρύθμισης και χωρίς πρόθεση καμίας υπερβολής, θα ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις να θυμηθούν τον βασικό τους σκοπό : να πολεμήσουν και να νικήσουν στην περίπτωση που η χώρα υποχρεωθεί να υπερασπίσει τα όσι

 Ειδησούλες και σχόλια ατάκτως ερριμμένα.  28Η Οκτωβρίου (I) Το γεγονός του τριημέρου 26 – 28 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν ούτε η παρέλαση, ούτε το ηρωικό  ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Παυλόπουλου, ούτε η παρουσία της Φώφης και του Λεβέντη στην εξέδρα. Ήταν η απονομή Χρυσού Μεταλλίου Α΄ Τάξεως από το Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Ινστιτούτο στον ΥΕΘΑ κ. Πάνο Καμμένο (λόγοι δεν αναφέρθηκαν). Συγκινήθηκα… Άξιος… 28Η Οκτωβρίου (II) Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στο κόσμο που -Έχει δύο εθνικές γιορτές -Δίνει σύνταξη και αυτοκίνητο στους βουλευτές -Διαθέτει ιδιαίτερο κανάλι στη Βουλή, ενώ υπάρχουν ακόμη τρία (3) Εθνικά. -Διαθέτει πληθώρα υπαλλήλων σε βουλευτές, τ. Πρωθυπουργούς, τ. Προέδρους βουλής. -Διαθέτει τάγματα αστυνομικών για “προστασία” πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, χηρών Πρωθυπουργών, ενώ οι πολίτες τρομοκρατούνται και σκοτώνονται στους δρόμους (αν ταξιδέψετε οδικώς από Αθήνα – Λαμία σπανιότατα θα συναντήσετε ένα αστυνομικό όχημα). -Χρηματ

Η Ελλάδα μετά τα γεγονότα του 1974 ανέστειλε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής Υβριδικού Πολέμου, τόσο για την αντιστροφή των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο όσο και για τη διαφύλαξη των καλώς νοούμενων εθνικών συμφερόντων σε περιοχές γειτονικών κρατών όπου διαβιούν ελληνικές μειονότητες ή κοινότητες. Η αδράνεια επεκτείνεται και στην άμυνα έναντι των πληροφοριακών επιχειρήσεων που διεξάγουν γειτονικά κράτη, τα οποία επιδίδονται συστηματικά: Στην άσκηση ψυχολογικών επιχειρήσεων, με φυσική μεταφορά προπαγανδιστικού υλικού και χρήση του διαδικτύου, ραδιοτηλεοπτικών μέσων και μηχανισμών πίεσης/άσκησης επιρροής (lobbying) προς τη διεθνή κοινή γνώμη και κέντρα λήψης αποφάσεων. Στην παραχάραξη της Ιστορίας, την οικειοποίηση της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, την αποσιώπηση των γενοκτονιών και της απροκάλυπτης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων που διαβιούν στα γειτονικά κράτη. Σε προσπάθειες υπονόμευσης του ηθικού των Ελλήνων με ή

(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Συμέλα Παντζαρτζή) Το ξημέρωμα της 3 Σεπτεμβρίου του 1843 στρατιωτικό άγημα πολιόρκησε τα ανάκτορα, υποχρεώνοντας τον Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα. Η συμπόρευση της εμβληματικής μορφής του στρατηγού Μακρυγιάννη, όπως και άλλων επιφανών στρατηγών με το λαϊκό αίτημα, νομιμοποίησε και τα πολιτικά κόμματα στη διεκδίκηση συντάγματος. Τα πολιτικά κόμματα την «εποχή εκείνη» είχαν ισχνά ερείσματα στη συνείδηση της κοινωνίας, διότι εξυπηρετούσαν κυρίως ξένα κέντρα εξουσίας (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Αυτή ήταν η πρώτη παρέμβαση του στρατού στις πολιτικές υποθέσεις του νεοσύστατου νεοελληνικού κράτους. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Γουδί το 1909 αποτελούν ένα νέο κεφάλαιο της συμμετοχής του ελληνικού στρατού στην πολιτική ζωή. Το κίνημα του 1909, απαρτιζόμενο κυρίως από χαμηλόβαθμους αξιωματικούς, αποτέλεσε ισχυρή τομή στην επίδραση του στρατού στις πολιτικές και ιστορικές εξελίξεις στη χώρα, εγκαθιστώντας στη χώρα τον Βενιζέλο ως τον κύριο εκφραστή των α

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πρέπει να αντιληφθούν ότι καμία συνθήκη ή διεθνής νόμος δεν μπορεί να μας προστατεύσει, αν δεν είμαστε σε θέση να αμυνθούμε, ή να είμαστε σε θέση να επιφέρουμε τέτοια πλήγματα στον αντίπαλο, το οποίο να καταλήγει στο να αποθαρρύνει, να αποτρέπει κάθε επιθετική διάθεση. Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει Αμυντικά Δόγματα που ανάγονται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μία παθητική διπλωματική στρατηγική (αν υποθέσουμε ότι έχουμε τέτοια) η οποία στηρίζεται στο γνωστό «δε διεκδικούμε τίποτε αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτε» και μας αναγκάζει να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα. Είναι προφανές ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας αδυνατεί να αντιληφθεί στοιχειώδη αμυντικά ζητήματα και δεν συνειδητοποιεί παράλληλα, ποια είναι η κατάλληλη διπλωματική τακτική για την χώρα μας. Ας μην ξεχνάμε ότι πόλεμος και διπλωματία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κατά τη γνώμη μου όμως, και η στρατιωτική ηγεσία δεν πάει πίσω, εγκλωβισμέ