Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ευρώπη

Η ιδιοπροσωπία της Ευρώπης: ανάμεσα στην Μεσόγειο και την Αμερική.

Εικόνα
Πριν από ακριβώς έναν αιώνα, την επομένη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Paul Valery έθεσε το ζήτημα της παρακμής της Ευρώπης: “θα μετατραπεί άραγε σε αυτό που είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή σε ένα μικρό ακρωτήριο της ασιατικής ηπείρου;”. ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ Συμπληρώνονται εφέτος τριάντα χρόνια από την δημιουργία του Institut frangais des relations internationales, ένα από τα σημαντικότερα think-tanks στον κόσμο. Στην επέτειο αυτή ο ιδρυτής του Thierry de Montbrial προειδοποίησε ότι, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αλλάξει πορεία, απειλείται με εξαφάνιση. Στην ίδια ομιλία κάλεσε τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα έργο συλλογικής ψυχανάλυσης: να θέσουν επί τάπητος, όχι μόνον τις σκέψεις τους, αλλά και τις arriere-pensees. Ανάμεσα στις δύο αυτές προειδοποιήσεις παρεμβάλλονται δραματικές διακυμάνσεις της ευρωπαϊκής υπόθεσης. ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Απαντώντας στην αγωνία για την ευρωπαϊκή παρακμή, ο Richard von Couvenhove-Kalergi και ο Aristide

Η ιδιοτελής δυτική ανάγνωση για τον Ελληνισμό.

Εικόνα
Όταν δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, στην Ευρώπη κυριαρχούσε, ελέω διαφωτισμού, ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό, πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο. Το νέο κράτος όφειλε να συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα να είναι δηλαδή ένα νεωτερικό κράτος-έθνος. Συνεπώς, η Δύση και οι ντόπιοι εκπρόσωποι της προώθησαν ένα μοντέλο νεορομαντικού εθνικισμού, επιχειρώντας να επιβάλουν στους Έλληνες μια εθνική συνείδηση αρχαιόπληκτης παρθενογένεσης. Σε αυτό το πλαίσιο, παρέθεσαν και παραθέτουν την ιστορία του μεσαιωνικού Ελληνισμού σαν μια περίοδο σκοταδισμού, όχι ιδιαίτερα διαφορετική απ την οθωμανική! Τα εθνώνυμα Ρωμιός και Γραικός καταπολεμήθηκαν από ποικίλους «διαφωτιστές» και μέχρι σήμερα παρουσιάζονται σαν υποτιμητικά. Με λίγα λόγια, οι δυτικές δυνάμεις έραψαν την ελληνική ιστορία στα δικά τους μέτρα και σταθμά, προκρίνοντας μόνο το κομμάτι της κλασικής αρχαιότητας, το οποίο και αποτελούσε την βάση του σύγχρονου πολιτισμού τους. Ως δια μαγείας «παρέλειψαν» την περίοδο της πρώτη

Ένα φλουρί το κεφάλι…

Εικόνα
Σύμφωνα με μια πλειάδα νέων ιστορικών  (σοβαρών κι όχι αποδομητών) οι πόλεμοι μεταξύ των εθνών στη νεώτερη Ευρώπη μπορούν να εκληφθούν και ως  ένας διαρκής εμφύλιος πόλεμος , στον βαθμό που τα έθνη αυτά μπορούν να θεωρηθούν  αδελφά έθνη . Η περίοδος αυτού του ακατασίγαστου εμφυλίου κατ’ αυτούς τους ιστορικούς προσδιορίζεται από το 1648 (Συνθήκη της Βεστφαλίας) έως σήμερα.      Και, όντως,  απ’ τη Συνθήκη της Βεστφαλίας και μετά, τα ευρωπαϊκά κράτη λαμβάνουν εν πολλοίς τις κατ’ αρχήν μορφές που με διάφορους μετασχηματισμούς (πολιτειακούς και πολιτικούς) φθάνουν διά των πολέμων και της ειρήνης έως την εποχή μας.      Και είναι όντως αλήθεια  ότι τα ευρωπαϊκά έθνη δια των  μεταναστεύσεων  και των  προσμείξεων , είναι κατά τα πλείστα χαρακτηριστικά τους και τηρουμένων των  ιδιομορφιών – ιδιοπροσωπείων , έθνη μεταξύ τους  αδελφά .      Αλλά , αν τα έθνη αυτά ήταν μεταξύ τους αδελφά,  δεν ήταν αδελφές μεταξύ τους οι άρχουσες τάξεις . Η κάθε μία απ’ αυτές στο εθνικό ή πολυεθνικό τ

Το μυστικό σχέδιο διεθνούς χειραφέτησης της Γερμανίας

Εικόνα
Οι κρυφές επιδιώξεις του Βερολίνου έναντι του Τραμπ - Τι κράτος είναι η Γερμανία; Λίγες ημέρες πριν παραδώσει την προεδρία της Γερμανίας στον Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ο Γιοακίμ Γκάουκ μιλώντας σε μια τελετή στο πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ για τον εορτασμό των 25 χρόνων της ομώνυμης συνθήκης, υπογράμμισε την ανάγκη χειραφέτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ. « Έχει έρθει η ώρα που η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η Γερμανία, που για καιρό βρήκαν ασπίδα προστασίας κάτω από την ηγέτιδα δύναμη, πρέπει να γίνουν πιο ανεξάρτητες και αυτόνομες ». Έκανε ιδιαίτερη μνεία στην ιδιαίτερη ευθύνη της ΕΕ για τη σταθερότητα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, που « δικαίως προϋποθέτει αύξηση των αμυντικών δαπανών ». Αναφέρθηκε επίσης στη ραγδαία άνοδο του δεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη και υπογράμμισε ότι « σημαντικό είναι να μην παίζουν οι εθνικές κυβερνήσεις διπλό παιχνίδι, να συμφωνούν σε επίπεδο Βρυξελλών και στην συνέχεια να επικρίνουν τις αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο ή να τις αντιστρατεύονται»… Πίσω από