IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η σύγκρουση στην Ουκρανία διαφέρει από κάθε άλλη των τελευταίων δεκαετιών επειδή η αντιπαράθεση των Μεγάλων Δυνάμεων είναι άμεση, σώμα με σώμα, αν και όχι (ακόμα τουλάχιστον) ένοπλη. Η σύγκρουση μεταφέρθηκε από την Περιφέρεια, τη Μ. Ανατολή, τον Καύκασο κλπ στην καρδιά της Ευρώπης και δεν έχει που αλλού να πάει, εδώ είναι το τέρμα. Τρεις μήνες πριν να εισβάλει ο Χειμώνας ο Πούτιν αποφάσισε να χτυπήσει την Ευρώπη όχι στο ευαίσθητο πετρέλαιο/αέριο αλλά στα αγροτικά προϊόντα. Η σύγχυση στην Αθήνα είναι αστεία υπόθεση μπροστά στον πανικό στις Βρυξέλλες, ιδίως των γειτόνων της Ρωσίας.  Οι εμπειρογνώμονες λένε ότι η Λετονία αλλά και οι άλλες Βαλτικές χώρες, η Φινλανδία, η Πολωνία (θερμή υπέρ των αντιρωσικών κυρώσεων) πλήττονται καίρια και άμεσα. Όταν μάλιστα κανείς δεν είναι βέβαιος ότι το ρωσικό εμπάργκο θα κρατήσει μόνο ένα χρόνο και ουδείς μπορεί να μετρήσει το πλήγμα στον τουρισμό του χρόνου. Η Μόσχα περίμενε ότι οι επόμενες κυρώσεις της Δύσης θα ήταν στον αγροτικό τομέα κα

(...) Αν στην πολιτική της για τα μνημόνια, η «ριζοσπαστική αριστερά» έκανε, παρόλα αυτά, αναμφισβήτητες προόδους, εκεί που συναντά ακόμα σχεδόν αξεπέραστες δυσκολίες, όπως μαρτυρά η υπόθεση Σαμπιχά, είναι στην αντίληψή της για το έθνος, την εξωτερική πολιτική, τη γεωπολιτική. Σε πολύ μεγάλο βαθμό η ιστορία του νεώτερου ελληνισμού, είναι ιστορία αγώνα για εθνική ύπαρξη απέναντι στην Ανατολή και, ακόμα περισσότερο, τη «σταυροφορική» Δύση που θέλησε να τσακίσει κάθε αυτόνομη ελληνική ύπαρξη, πριν κάθε εξόρμησή της κατά της σλαβικής/ισλαμικής Ανατολής. Αυτή τη γεωπολιτική πραγματικότητα αντανακλά η ελληνική πολιτική ιστορία μετά το 1821, αυτό είναι το κυπριακό ζήτημα. ‘Οποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν μπορεί να κάνει πολιτική στην Ελλάδα (...) Χαρακτικά ΒΑΣΩΣ ΚΑΤΡΑΚΗ Αν έχουν κάτι κοινό και αν κάτι τι επιβεβαιώνουν τα πραξικοπήματα του 1967 και 1974, η εισβολή του 1974, το σχέδιο Ανάν και τα Μνημόνια Ελλάδας-Κύπρου, είναι η διαρκής, σοβαρή απειλή κατά της εθνικής ανεξαρτησ

'Εργα της ΒΑΣΩΣ ΚΑΤΡΑΚΗ Αραγε ο πατριωτισμός, δηλαδή η υπεράσπιση της χώρας, του λαού και της κοινωνίας, αποτελεί στην εποχή μας κάτι «ξεπερασμένο», ένα «μη πρόβλημα», που «θολώνει τα κρίσιμα πεδία της Αριστεράς», όπως διατείνονται κάποιοι από το χώρο της, ή μήπως παραμένει πάντα ένα πραγματικό πρόβλημα, που στις μέρες μας επανέρχεται με ανανεωμένη οξύτητα, ώστε η Αριστερά να μην μπορεί να το αγνοεί; Σε πρόσφατη ομιλία του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διευκρίνισε ότι ο «αριστερός πατριωτισμός» αποτελεί έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες της πολιτικής του. Αναφέρθηκε στον Αρη Βελουχιώτη, ο οποίος στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής τόνιζε ότι ενώ το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, «εμείς έχουμε πατρίδα τις πεζούλες μας, που είναι το μοναδικό καταφύγιό μας». Οσοι υποστηρίζουν ότι ο πατριωτισμός είναι παρωχημένο πρόβλημα, επικαλούνται γι' αυτό κάποια υποθετική νέα πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, αυτή η αναφορά θα είχε βάση εάν είχε όντως δημιουργηθεί νέα π

(...) Η συζήτηση που ακολούθησε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές είχε μεγάλο ενδιαφέρον. ... Δυστυχώς, όμως, κυριάρχησε η συζήτηση επί της τακτικής -διεύρυνση προς το «κέντρο» ή την «αριστερά»-, ένας αφηρημένος «πατριωτισμός» και κάποιες οργανωτικές γενικολογίες. Ολα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύ καλά εάν δεν κάλυπταν την οραματική ισχνότητα του ΣΥΡΙΖΑ, τα προγραμματικά στερεότυπα της Αριστεράς, την ανυπαρξία ενός business plan για τη χώρα. Δεν φτάνει η καταδίκη της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας σε όλους τους αντιπολιτευτικούς τόνους. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα όραμα προκειμένου να εμπνευστεί την ανοικοδόμησή της. Ενα όραμα που δεν θα έχει σχέση ούτε με τον κρατικό γραφειοκρατικό καπιταλισμό του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και της «αριστερής» σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ούτε και με τη μετατροπή της Ελλάδας σε ειδική οικονομική ζώνη αποικιακού τύπου. Οσο δεν προβάλλεται μια εξαντλητικά επεξεργασμένη πολιτική, οικονομική και πολιτισμική πρόταση εκ μέρους της Αριστεράς

(...)   ενώ τα κοινωνικά κινήματα αναβιώνουν, ενώ ριζοσπαστικοποιείται η κοινωνική δυσαρέσκεια, η Αριστερά υπό όλες τις εκδοχές της δεν ενισχύεται, αλλά φθίνει· αντίθετα, το ακροδεξιό Μέτωπο της Λεπέν εμφανίζεται ως πρώτος αποδέκτης της κοινωνικής δυσφορίας και της αντισυστημικής ζήτησης. Ομως αυτό δεν αποτελεί γαλλική ιδιομορφία, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, με μοναδική εξαίρεση τη χώρα μας. (...) Ενώ ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται σε πρωτοφανή αναβρασμό, με κινητοποιήσεις που υπερβαίνουν όλα τα πολιτικά κόμματα και εργατικά συνδικάτα, οι «εξουσιοδοτημένοι» (sic) εκπρόσωποι της Αριστεράς έχουν την αξίωση να διδάξουν στους απλούς ανθρώπους το πώς γίνεται και πού απαρέγκλιτα οδηγεί ο αγώνας για την επιβίωση, για την αξιοπρέπεια και την πραγματική δημοκρατία. Αλλα πράγματα επιθυμεί ο απλός πολίτης, για άλλα ομιλεί ο παραδοσιακός λόγος της Αριστεράς. (...) Συγκλονίζεται η Γαλλία από απεργιακά κινήματα, με επικεφαλής τους σιδηροδρομικούς και εργαζομένους στ

(...) Η Ελλάδα «πρωτοπορεί» μέχρι τώρα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, είναι το «πειραματόζωο», υφιστάμενη πρόγραμμα ταχείας μετατροπής σε «μεταμοντέρνα» τριτοκοσμική αποικία, με δραματική συμπίεση βιοτικού επιπέδου και κοινωνικών δικαιωμάτων/ κατακτήσεων, κατάργηση εθνικής ανεξαρτησίας και διακυβέρνηση από τρόικα πιστωτών, με «Βουλή» απλό πρωτοκολλητή αποφάσεων ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Μνημονιακό πρόγραμμα που απεδέχθη ασμένως η ελληνική ιθύνουσα τάξη, από τις πλέον διεφθαρμένες, εξαρτημένες από το εξωτερικό και αμόρφωτες σε όλη την ήπειρο! Πρόγραμμα που δείχνει όλο και πιο αναποτελεσματική δυστυχώς να ανακόψει/ανατρέψει η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Μετατρεπόμενη σε «αποικία χρέους», «μαύρη τρύπα» της ηπείρου, η Ελλάδα (από έτους και η Κύπρος) προσφέρει την αναγκαία εμπειρία για τη μετατροπή όλης της Ευρώπης σε δικτατορία του Χρήματος, των Αγορών (που δεν θέλουν βέβαια να βλέπουν και θίγουν όσοι εστιάζονται αποκλειστικά στο θέμα «Γερμανική Ευρώπη»). Δεν είναι η μόνη υπηρεσία που προσφέρει στην Αυτ

(...)  Γιατί επιτέλους ανέβηκε παντού στην Ευρώπη η ακροδεξιά και οι ευρωσκεπτικιστές; Αν κάποιος πιστεύει ότι ανέβηκαν επειδή  κυκλοφορούν κουρεμένοι και δέρνουν, είναι απλώς ανόητος- η Λεπέν κομψή γαλλίδα, ο Φάρατζ σωστός Burberry’s. Οι καταγγελίες δεν νικούν το «τέρας». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η αντιφασιστική προπαγάνδα της εποχής της ευημερίας- ωραία λόγια προς λίγο-πολύ χορτάτους- δεν πιάνει. Είμαστε σε σκληρές εποχές κι όποιος δεν λέει τα σύκα-σύκα, έχασε. Ο κόσμος έχει απέναντί του: Μετανάστευση, Υποτέλεια, Εξάρτηση, Φτώχεια. Η ακροδεξιά παίζει με τις συνέπειες: ρατσισμό και  εθνικισμό. Τι κάνει η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα; (...) Η κυβέρνηση είναι σε αποσύνθεση, η ΧΑ δεν είναι δύναμη ανατροπής, η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορική νίκη. Σε κάθε ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων κάθε συνεπές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει αυτό το τρίπτυχο. Δυστυχώς υπάρχει συνοπτικός αντίλογος:  Α) Η κυβέρνηση είναι σε αποσύνθεση αλλά παραμένει, δεν ανατρέ

Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σηματοδοτεί την πολύ ευχάριστη εξέλιξη «απελευθέρωσης» ενός σημαντικού μέρους ψηφοφόρων από τα μνημονιακά κόμματα, τη σαφή αποδοκιμασία πολιτικών που συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα. Ταυτόχρονα όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει, δυστυχώς, να έχασε μια ιστορική ευκαιρία να ανακόψει τις μνημονιακές πολιτικές, σταθεροποιώντας ή/και ανατρέποντας τη δικτατορία των πιστωτών που επιβλήθηκε στη χώρα, δια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.  Αν κάτι επιβεβαίωσαν οι ευρωεκλογές είναι ότι  η Ελλάδα δεν θέλει τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, αλλά δεν έχει ακόμα πεισθεί για την αξιοπιστία της κύριας διαθέσιμης εναλλακτικής, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει στην πλειοψηφία της δύσπιστη και καχύποπτη απέναντι στο κόμμα της αριστεράς. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ασφαλώς μεγάλη πολιτικο-εκλογική, αν και όχι την «ιστορική» νίκη που ο ίδιος διατείνεται. Το να χρησιμοποιεί κανείς ιστορικο-παραταξιακά κριτήρια του τύπου «για