IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το γεφύρι της Πλάκας  ( Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ) Ο χρόνος απειλεί τα σύμβολα της παράδοσης και δοκιμάζει την αντοχή των αξιών. Το γεφύρι της Πλάκας ήταν ένα μόνο από τα θαύματα της Ηπείρου   Ο χαµός του γεφυριού της Πλάκας αντηχεί στην καρδιά µου σαν ηπειρώτικο µοιρολόι. Φοβάµαι όταν τα γεφύρια πέφτουν πίσω µας, γιατί στην πραγµατικότητα γκρεµίζονται εµπρός µας. Οταν οι δρόµοι της επιστροφής κόβονται, αποµονώνεται το δηµιουργικό γονίδιο του µέλλοντος και µας κοιτάζει αµήχανα από την αντίπερα όχθη, αδύναµο να διαβεί τον ποταµό. Είναι κακός οιωνός. Ανησυχώ όταν ο χρόνος και η αδιαφορία νικούν τα σύµβολα, την αλληλεγγύη, τη µαστοριά και την οµορφιά. Λυπάµαι όταν οι φηµισµένοι ηπειρώτες µαστόροι, ο µαστρο-Μπέκας και το συνεργείο του, οι πετράδες, οι χτίστες και οι βοηθοί τους πεθαίνουν δυο φορές και παρασέρνει και σκορπά τα µέλη τους ο Αραχθος. Οχι, δεν φταίει ο κραταιός ποταµός. Ταίριαξε τόσο πολύ µε το γεφύρι της Πλάκας που καθώς εστίαζα πάνω του το φωτογραφικό βλέµµα

(...) Η ψαροκασέλα επανήλθε θριαμβευτικά στη ζωή μας, μαζί της και η παράδοση που αρνηθήκαμε και πληγώσαμε. Η οποία αποδεικνύεται (ευτυχώς) εφτάψυχη και άκρως ικανή να συνδιαλεχθεί αρμονικά και δημιουργικά με την εξέλιξη, το νέο, το μοντέρνο. Αυτή είναι η εκδίκησή της. Αλλά και η δική μας ευκαιρία να θυμηθούμε πράγματα που είχαμε ξεχάσει και που σήμερα - στην εποχή, επιπλέον, της ομογενοποίησης, όπου όλα τα σπίτια μοιάζουν να είναι το ίδιο σπίτι - γλυκαίνουν την καθημερινότητά μας. (...) Αφού υποβαθμίσαμε και πετάξαμε τα ταπεινά αντικείμενα του πατρικού σπιτιού, τώρα πληρώνουμε αδρά για να τα αποκτήσουμε ξανά Παρατηρώ κάτι ολόλευκα, άκρως μινιμαλιστικά, νησιώτικα σπίτια στις σελίδες των περιοδικών, η αναπαλαίωση των οποίων θα πρέπει να στοίχισε πολλά χρήματα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, διακοσμητές και όποιος άλλος συμμετείχε στο φιλόδοξο σχέδιο μπορούν να είναι υπερήφανοι για τη δουλειά τους. Με πιο υπερήφανους από όλους του