IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ο Τόνι Τζαντ υπερασπίζεται το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο σε μια μεγάλη σύνθεση για τη μεταπολεμική Ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου. Η τελευταία έρευνα του βρετανικής καταγωγής ιστορικού που πέθανε πρόωρα το 2010 Το αποφάσισε εκείνον τον παγωμένο Δεκέμβρη του 1989 στην παλλόμενη καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου. «Η μεταπολεμική Βιέννη - όπως και η μεταπολεμική Ευρώπη - ήταν ένα επιβλητικό οικοδόμημα που χτίστηκε πάνω σε ένα παρελθόν για το οποίο δεν μιλούσε κανείς». Τον εντυπωσίαζε ο τρόπος με τον οποίο γρήγορα λησμονούσε η Δύση και εύκολα αποσιωπούσε η Ανατολή, ταμπουρωμένες καθώς ήταν πίσω από αυτό το γεωγραφικό σχίσμα του αίματος και της καταστροφής. Να ήταν άραγε - είτε ρεαλιστικά είτε ακόμη και μεταφυσικά μιλώντας - το ένστικτο αυτοσυντήρησης της Ευρώπης που «σαν την αλεπού, ξέρει πολλά»; Μερικές εβδομάδες νωρίτερα είχε πέσει το Τείχος του Βερολίνου, το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου που τη διχοτομούσε από τον Αύγουστο του 1961. Αλλά «τώρα το μέλλον της Ευρώπης εμφανιζόταν π...

... η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πράγματι, οι χώρες που έχουν αδύναμο κοινωνικό κράτος πλήττονται περισσότερο από την κρίση σε σύγκριση με τις χώρες που έχουν ισχυρότερο κοινωνικό κράτος. Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η θετική πορεία της οικονομίας σχετίζεται με την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους και όχι το αντίστροφο. Αυτό σημαίνει ότι η παρατηρούμενη κρίση του ευρώ δεν σχετίζεται με τη βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους. ... Κρίση και κοινωνικό κράτος Οι πραγματικές αιτίες για την ύφεση που πλήττει την Ευρωπαϊκή Ενωση Του Σάββα Ρομπόλη Το μείγμα της περιοριστικής κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής και της απελευθέρωσης των αγορών που εφαρμόζεται στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θεωρεί το κοινωνικό κράτος ως παραγωγό δαπανών που επιβάλλεται επιστημονικά και πολιτικά εσφαλμένα να μειωθεί η εξέλιξή τους. Κι αυτό γιατί το κοινωνικό κράτος, ορθά κατά την άποψή μας, αποτελεί θεσμό μεταφοράς πόρων από γενεά σε γενεά και ως εκ τούτου οι συντάξεις και τ...

(1) για την αντίληψη πως οι χώρες που υφίστανται την κρίση έχουν πρόβλημα λόγω του βάρους που σωρεύτηκε από τις υψηλές δημόσιες δαπάνες  ...   τα στοιχεία λένε άλλα. (2) ο βασικός παράγοντας που καθορίζει τις αποδόσεις των ομολόγων δεν είναι το ύψος του δημοσίου χρέους κάθε χώρας, αλλά αν ο δανεισμός αυτός γίνεται στο εθνικό νόμισμα της εκάστοτε κυβέρνησης ή όχι (3) Το άλλο πράγμα που πρέπει να ξέρετε είναι ότι παρατηρώντας την τρέχουσα κρίση, η συνταγή της λιτότητας έχει αποτύχει όπου κι αν εφαρμόστηκε Οι θρύλοι της αποτυχίας Paul Krugman  ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times Ιδού πώς τελειώνει το ευρώ - όχι με «μπαμ», αλλά με «μπούνγκα- μπούνγκα». Πριν από λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγέτες επέμεναν πως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παραμείνει οπωσδήποτε στο ευρώ, αποπληρώνοντας τα χρέη της στο ακέραιο. Τώρα, με την Ιταλία να πέφτει στον γκρεμό, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς το ευρώ μπορεί να επιβιώσει. Αλλά ποιο είναι ...

(...) Η κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν της παγκοσμιοποίησης.   (...) οι δυτικές πολιτικές ελίτ ταύτισαν τα συμφέροντα των εταιρειών με τα συμφέροντα των κρατών και δρομολόγησαν την παγκοσμιοποίηση, διευκολύνοντας τη μετανάστευση της παραγωγής προς την Ασία, προς χώρες με πολύ χαμηλότερο κόστος εργασίας. Ο διαχωρισμός της παραγωγής από την κατανάλωση, όμως, είναι εκρηκτική αντίφαση. Οι κοινωνίες στην Ευρώπη έχουν στερηθεί θέσεις εργασίας και τα κράτη έσοδα (...) οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατέφυγαν στο δανεισμό. (...) Η πολιτική ρίζα της οικονομικής κρίσης επανέρχεται στο προσκήνιο Του Σταυρου Λυγερού Αέρας αισιοδοξίας πνέει στην Ευρώπη μετά την απόφαση της συνόδου κορυφής, αλλά η πραγματικότητα είναι πιο σκοτεινή από όσο παρουσιάζεται. Η διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους δεν είναι όση απαιτείται για να το καταστήσει εξυπηρετήσιμο, αλλά αποτελεί βάση για να πατήσει μια σφαιρική πολιτική ανάταξης της ελληνικής οικονομ...

(...) Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Ο Καρλ Μαρξ μπορεί να υπερεκτίμησε τις αρετές του σοσιαλισμού, αλλά είχε δίκιο όταν υποστήριζε ότι η παγκοσμιοποίηση, ο ανεξέλεγκτος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός, και η αχαλίνωτη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου εις βάρος του κόσμου της εργασίας προς όφελος του κεφάλαιου μπορεί να οδηγήσει τον καπιταλισμό στην αυτοκαταστροφή (...) Η αστάθεια της ανισότητας ΤΟ ΒΗΜΑ/ The Project Syndicate Αυτή τη χρονιά παρακολουθήσαμε ένα παγκόσμιο κύμα κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής και αστάθειας - μάζες ανθρώπων να ξεχύνονται στους δρόμους, πραγματικούς και εικονικούς: η Αραβική Άνοιξη, η εξέγερση στο Λονδίνο, οι διαδηλώσεις της μεσαίας τάξης του Ισραήλ κατά των ακριβών ενοικίων και του υψηλού πληθωρισμού που υποσκάπτει το βιοτικό τους επίπεδο, οι διαμαρτυρόμενοι Χιλιανοί μαθητές και φοιτητές, η καταστροφή αυτοκινήτων πλουσίων στην Γερμανία, το κίνημα κατά της διαφθοράς στην Ινδία, η αυξανόμενη δυστυχία λόγω της δ...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ .   Εάν δεν ελεγχθούν οι αγορές, θα ιδιωτικοποιηθούν τα κράτη, μετατρέποντας τους Πολίτες είτε σε θλιβερά, εξαθλιωμένα υποζύγια των αυτονομημένων κεφαλαίων τους, είτε σε υπηκόους απολυταρχικών καθεστώτων “Χωρίς να θέλω να υποστηρίξω τη Γερμανία, νομίζω ότι δεν αποτελεί τον αληθινό «τρομοκράτη» της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Ο λόγος είναι πως, πίσω από την «τευτονική» πολιτική, τις τράπεζες και τη γερμανική οικονομία, κρύβεται ο «μεγάλος αδελφός» - το Καρτέλ. Δεν υπάρχει γερμανική οικονομία, ούτε γερμανικές τράπεζες - όλα, μα όλα, είναι «ξένων συμφερόντων». Ελάχιστοι είναι οι φορείς εξουσίας, οι οποίοι διοικούνται από «Γερμανούς». Για παράδειγμα, στο Βερολίνο ακόμη και η τέχνη (θέατρα, μουσική, ορχήστρες κλπ) ευρίσκονται, ανήκουν δηλαδή, σε «ξένα» χέρια. Εμφανίζοντας την Γερμανία σαν «εχθρό» και «τρομοκράτη», κρύβουμε τον πραγματικό μας αντίπαλο – ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ . Η μοναδική δυνατότητα να αντισταθούμε απέναντι στην οικονομική εξουσία τω...