IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Μπουρδολογία: η ρύπανση της σκέψης. Πριν από λίγες εβδομάδες πέθανε, πλήρης ημερών, ο διακεκριμένος Αμερικανός φιλόσοφος Χάρι Φράνκφουρτ. Το έργο του επικεντρώνεται, κυρίως, στη βούληση και στην ηθική ευθύνη. Ο Φράνκφουρτ υποστήριζε ότι η ελεύθερη βούληση δεν σημαίνει απουσία εξωτερικών καταναγκασμών αλλά επιλογή επιθυμιών – να επιθυμώ ό,τι επιλέγω να επιθυμώ (π.χ. την αλήθεια, την εγκράτεια ή τη χορτοφαγία). Ενεργώντας ελεύθερα δεν επιλέγω μόνο αυτό που κάνω, αλλά απο-καλύπτω και τι είδους άνθρωπος είμαι. Η κοινή γνώμη γνώρισε τον Φράνκφουρτ όχι από το τεχνικό φιλοσοφικό έργο του, αλλά από το περίφημο δοκίμιό του «On bullshit» («Περί μπουρδολογίας»). Αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά ως άρθρο (1986) και, μετά την τεράστια απήχησή του, ως βιβλίο (2005). Στην εποχή της ατελεύτητης «επικοινωνίας», δεν περνάει βδομάδα που να μην το σκεφθώ. Ο θάνατος του συγγραφέα του υπογραμμίζει τη διαχρονική επικαιρότητα του δοκιμίου του, ιδιαίτερα στην εποχή του Διαδικτύου. Σήμερα που «επικοινωνο

 Rafale: Παρανοϊκές συζητήσεις…  για να μην ελπίζεις ότι θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό στην άμυνα και τη χώρα. Η στάση που τήρησε ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, στη συντριπτική του πλειονότητα, στο ζήτημα της προμήθειας των γαλλικών μαχητικών Rafale F3R, “σκοτώνει” κάθε ελπίδα σταδιακής προσαρμογής της χώρας στην πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, την ελπίδα για ψύχραιμη και όσο το δυνατόν πολιτικά αποφορτισμένη συζήτηση για τα θέματα εθνικής ασφάλειας. Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ (Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA ) Ο εθισμός στις “οπαδικές” συζητήσεις που διεξάγονται σε τηλεοπτικά παράθυρα και στην πολιτική “κλωτσοπατινάδα” αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά ότι “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ”. Το ζητούμενο είναι εάν υπάρχει αρκετός χρόνος, όταν μάλιστα, είναι αμφίβολη η διάθεση του πολιτικού συστήματος να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η νοοτροπία στις συζητήσεις των τηλεοπτικ

  Παρακολούθησα την κιτς εκδήλωση υποδοχής των αεροσκαφών Rafale, που περισσότερο ταίριαζε σε μία τριτοκοσμική χώρα με ηγέτες τύπου Καντάφι και Χουσεϊν, παρά σε μία χώρα της ΕΕ η οποία έχει Δημοκρατία, αυτοπεποίθηση, διεθνές κύρος και αυτοσεβασμό. Οι παρουσιάσεις οπλικών συστημάτων με αυτόν τον τρόπο, με αψίδες από πίδακες νερού που εκτόξευαν πυροσβεστικά οχήματα, με ρητορικές υπερβολές και άκαιρες ιστορικές αναφορές, με μπούρδες περί όπλων που είναι έτοιμα να επιχειρήσουν για την ευρωπαϊκή ειρήνη με την συμμετοχή του Διευθύνοντος της Dassault, του Γάλλου πρέσβυ και της πολιτικής ηγεσίας, προεξάρχοντος του αρχηγού της κυβέρνησης, δεν τιμάει την χώρα μας ούτε ως Δημοκρατία αλλά ούτε και την κυβέρνηση που εμφανίζεται τελείως τριτοκοσμική χωρίς αυτοσεβασμό. Ήταν προφανές ότι όλη η καρακιτς τελετή στήθηκε για να εντυπωσιασθεί η ακροδεξιά υπερ-εθνικιστική πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, γιατί σε κανένα εχέφρονα Δημοκράτη Έλληνα δεν προσέφερε κάτι αυτή η υπερβολή, ει μη μόνον προβληματισμό

www.google.com/search:Μεγαλοοικονόμου+Οικονόμου Π​​ριν από τριάντα χρόνια, ο αείμνηστος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης είχε δώσει συνέντευξη Τύπου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Αιχμηρός ο λόγος του, ως συνήθως, καυτηρίασε την παθολογία της ελληνικής πολιτικής: «Η Ελλάδα», είπε, «δεν είναι μια πολιτική κοινωνία, αλλά ένα είδος τεράστιας οικογένειας, που μέσα της επικρατούν υστερικές κραυγές του τύπου: “Τι μου έκανες, εγώ που σου είχα δώσει τόσα” κ.λπ. […] Δεν υπάρχει πολιτική στην Ελλάδα, υπάρχει προσωπολογία, κουτσομπολιό […]». Αμφιβάλλω αν θα έλεγε κάτι διαφορετικό σήμερα – αυτό είναι το διαρκές δράμα μας. Στον τόπο που γεννήθηκε η πολιτική και η σκέψη, ζούμε, εδώ και δεκαετίες, τον εξευτελισμό της πολιτικής και την αποσάθρωση της σκέψης. Η οξεία οικονομική κρίση από το 2010 και μετά οδήγησε στον περαιτέρω εκφυλισμό του ήδη χαμηλής ποιότητας πολιτικού διαλόγου. Δ εν είναι μόνον η είσοδος της νεοναζιστικής αλητείας στο Κοινοβούλιο, αλλά και η αχαλίνωτη άνοδος της φαιδρότ

  Η αρχαιοπρεπής βάση του π ελώριου Μεγαλέξανδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων | ΑΘΗΝΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΗ   Φοράω χλαμύδα / η αρχαιότητα είναι η τροφή μου / ίσως είμαι αρχαίος κι εγώ «Αντίκα», τραγούδι του ριζοσπαστικού συγκροτήματος  Raspeani Skopjani Η πρόσφατη κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας επανέφερε στην επικαιρότητα τα Βαλκάνια και τις ευαίσθητες πολιτικές και διεθνοτικές ισορροπίες στην άμεση γειτονιά μας. Υπερβολική έμφαση δόθηκε στον αλβανικό εθνικισμό και στον κίνδυνο μιας νέας πολεμικής ανάφλεξης, σύμφωνα με το στερεότυπο της «πυριτιδαποθήκης» που επικρατεί σε κάθε ανάλυση για τα Βαλκάνια. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια στη γειτονική χώρα η κύρια εστία σύγκρουσης και αναταραχής έχει πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά: αιτία είναι η αυταρχική πολιτική του «καθεστώτος» Γκρούεφσκι, η κατάχρηση εξουσίας, οι μαφιόζικες μέθοδοι και τα σκάνδαλα των κυβερνήσεών του. Αποκορύφωμα ήταν η αποκάλυψη ότι 20.000 πολίτες, κρατικοί αξ