IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η επιμονή των δανειστών σε μια λαθεμένη πρακτική υπέκρυπτε δύο πράγματα: το πρώτο ήταν ο έντονος εκνευρισμός από άλλους παίκτες για το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε προλάβει και είχε πιάσει πολλά κρίσιμα πόστα στην περιοχή. Το δεύτερο ότι η Ελλάδα έπρεπε να «κοντύνει», να επιστρέψει στα μικρά μεγέθη των προηγούμενων δεκαετιών Η δυναμική επέκταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν το ισχυρό προγεφύρωμα για την επέκταση και εδραίωση των ελληνικών επιχειρήσεων στην περιοχή. Ολα έγιναν με μεγάλη ταχύτητα, γεγονός που δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης σε άλλους παίκτες. Η χώρα μας απέκτησε πολιτική ισχύ στην περιοχή και τον φθόνο των ανταγωνιστών της. Ολα αυτά συνέβησαν χτες! Σήμερα η κατάσταση εξελίσσεται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Το κουβάρι τυλίγεται και πάλι και επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, εγκαταλείποντας τις κτήσεις του παρελθόντος. Το προγεφύρωμα, η παρουσία των ελληνικών τραπεζών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, καταρρέει και οι φί

Η ΕΚΤ υπονομεύει τη βαλκανική παρουσία των ελληνικών συστημικών τραπεζών για να αντικατασταθούν από γερμανικές, γαλλικές και άλλες τράπεζες Υποσκάπτεται μεθοδικά από την ΕΕ η θέση των ελληνικών τραπεζών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των βαλκαν ικών κρατών. Με παρότρυνση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Εποπτείας της ΕΚΤ, οι κεντρικές τράπεζες της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, της Σερβίας, της ΠΓΔΜ, αλλά ακόμη και της Τουρκίας και της Κύπρου αποφάσισαν να διατάξουν τις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στις αντίστοιχες χώρες να μηδενίσουν κυριολεκτικά την κατοχή τους σε ομόλογα ή έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους! Επιπροσθέτως, να μη διατηρούν καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες, να μη δανειοδοτούν ελληνικές επιχειρήσεις ή Ελληνες ιδιώτες κ.λπ. Το πρόσχημα με το οποίο υπέδειξε αυτά τα μέτρα η ΕΚΤ προς τις κεντρικές τράπεζες των Βαλκανίων ήταν η προστασία των βαλκανικών οικονομιών από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας. Η ουσία είναι ότι η

Οι τράπεζες και η «βαλκανική παγίδα» Την αλόγιστη πολιτική των «καλών καιρών» δεν επιτρέπεται να διαδεχτεί η πολιτική της εγκατάλειψης των βαλκανικών λαών Μέχρι τις τελευταίες εβδομάδες του 2008, η πιστωτική επέκταση στις βαλκανικές χώρες έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που έφταναν έως 70% και 80%. Το μεγάλο μέρος από αυτά τα δάνεια ήταν σε ξένο συνάλλαγμα (ευρώ, ελβετικό φράγκο κ.λπ.). Κι αυτό γιατί οι γειτονικές οικονομίες πάσχουν από μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών και στηρίζονταν για την κάλυψή τους στην εισροή ξένων κεφαλαίων. Αυτά τα ελλείμματα είχαν φτάσει σε τόσο επικίνδυνο σημείο, ώστε να προκαλούν έντονο εκνευρισμό στις διεθνείς αγορές, ήδη στα τέλη της άνοιξης 2008. Οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες (κυρίως η Eurobank, δευτερευόντως η Πειραιώς), πέρυσι το καλοκαίρι έγιναν αποδέκτες αυτού του εκνευρισμού των ξένων θεσμικών επενδυτών. Οι ξένοι μέτοχοί τους εξέφρασαν την ανησυχία τους στις ελληνικές τράπεζες, ότι η επιθετική επεκτατική πολιτική που ακολουθούσαν τις εξέθετε