IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε χθες το βράδυ στην Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια. Mίλησε για να πει ότι μόνον μια κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να δώσει «πολιτική σταθερότητας και αίσθημα ασφάλειας στην χώρα», να καλέσει σε πανστρατιά και επαναπατρισμό όλους τους απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του κόμματος, και να διακηρύξει πως «ορθώς καταψηφίσαμε την συμφωνία των Πρεσπών» διότι «δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου το 2008». Και για να διαμηνύσει επίσης πως στην μεγάλη συντηρητική παράταξη «φοράμε μία φανέλα κι είναι αυτή της Ελλάδας» και ότι «το καλοκαίρι του 2015 εμείς κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια, όταν άλλοι έκαναν καριέρα τον αντιευρωπαϊσμό». Για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του δεν είχε να πει πολλά παρά το κενό της δεκαετούς σιωπής– «έλεγα πάντα την αλήθεια», είπε μόνον. Αποθεώθηκε, χειροκροτήθηκε και σκόρπισε ρίγη κομματικής συγκίνησης, όπως συνέβη και με το βίντεο με το οποίο συνοδεύθηκε η είσοδός του στο Βελλίδειο: Ένα βίντεο 15 λεπτών μ

(...) το πρόβλημα, δεν το έχουν οι πολιτικοί που προωθούν τέκνα, ανίψια κλπ. Ούτε οι επίγονοι που θεωρούν σχεδόν αυτοδίκαια πως τους ανήκει μια θέση στη Βουλή. Το έχει εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, που τους επιβραβεύει. Εκείνο το μεγάλο κομμάτι, που θεωρεί πως αρκεί ένα πολιτικό όνομα για να τους εκπροσωπεί καλά... Διαβάζοντας το "Βήμα της Κυριακής", σκόνταψα σ’ ένα άρθρο . Όχι στον τίτλο του που αναφερόταν στις ιδιωτικοποιήσεις. Αλλά στον συγγραφέα. Είχε την υπογραφή "Καραμανλής Κώστας Αχ.". Το ονοματεπώνυμο γνωστό. Εκείνο το "Αχ", με προϊδέασε, μ’ έκανε ν’ αναφωνήσω και εγώ ένα δικό μου "αχ". Το δικό του "Αχ", παρέπεμπε στον Αχιλλέα, αδελφό του ιδρυτή της Ν.Δ. και θείο του πρωθυπουργού που το 2009, θέλησε να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται από την εξουσία όταν τα πράγματα ζόρισαν. Το δικό μου "αχ" παρέπεμπε στην εύλογη νομίζω εκτίμησή μου, πως ένας ακόμα Καραμανλής ετοιμάζεται για να μπει στην πολιτική. Β