IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  MICHAEL VAN DEN WIJNGAARD VIA GETTY IMAGES «Δεν υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί ή “αγγελικό κουρδιστήρι” το οποίο τοποθετείται στην πλάτη των ανθρώπων προκαλώντας κατά παραγγελία συμπεριφορές», γράψαμε πρόσφατα σε αναφορά με προσδοκίες για τις μελλοντικές στάσεις και αποφάσεις των κατοίκων της «ΠΓΔΜ» μετά την συμφωνία των Πρεσπών. Η θεώρηση αυτή των πραγμάτων αφορά πρωτίστως τα φιλελεύθερα και κομμουνιστικά ιδεολογήματα αρχαϊκής κοπής. Οι ρίζες τους πάνε ακόμη πιο πίσω στις «συμπαντικές λογικές» μερικών απελπισμένων Στωικών των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων. Παρά το γεγονός ότι Μεταψυχροπολεμικά είναι απόλυτα παρωχημένα στις σύγχρονες κοινωνίες λόγω κεκτημένης ταχύτητας συνεχίζουν ακόμη να υπάρχουν ανάμεικτες διεθνιστικές εκδοχές μέσα στις οποίες ανακατεύονται σοφιστικά, υλιστικά και μεταμοντέρνα / εθνομηδενιστικά θεωρήματα και ιδεολογήματα. Δηλαδή, χάος.  Μεταμφιέσεις ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος  Επιδιώκοντας ή προσδοκώντας να διαμορφώσουν διαφορετικά τους ανθρώπους κα

Πού βρέθηκαν τόσοι Έλληνες να χλευάζουν την έννοια της πατρίδας, να απαξιώνουν κάθε τι που εμφανίζεται ελληνικό, να καταδικάζουν κάθε πολιτική που υπερασπίζεται εδάφη και κυριαρχίες της χώρας και να περηφανεύονται ότι είναι αντιεθνικιστές; Μα, στα ελληνικά πανεπιστήμια, στα απομεινάρια μιας εμμονικής αριστεράς και, κυρίως, στα κονδύλια αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, που μετά το ’80 χρηματοδότησαν ανθρώπους σε χώρες όπου η έννοια πατρίδα ήταν φρένο στην παγκοσμιοποίηση. Επειδή η παγκοσμιοποίηση είναι το αύριο του καπιταλιστικού συστήματος. Και ο μόνος που μπορεί να καθυστερήσει το χτίσιμό του είναι τα σύνορα. Οι πατρίδες. Αν δεν υπήρχαν πατρίδες δεν θα υπήρχαν και σύνορα. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο αριστερός διεθνισμός ταυτίζεται στο στόχο αυτό με τον καπιταλισμό! Όχι πατρίδες, όχι σύνορα. Όπως άλλωστε ταυτίζονται και στο μείζον: Ότι ο άνθρωπος είναι οικονομικό ζώο και ότι όλα τα της ζωής του εξαρτώνται από την οικονομία. Και ταυτίζονται και στο ότι ευ

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ του ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ I Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ Το Κυπριακό έτσι όπως μέσα από την επιμήκυνση του ιστορικού χρόνου μπορούμε σήμερα να το δούμε, θέτει ευθέως το πρόβλημα των σχέσεων ανάμεσα στον ελληνικό λαό και τους λαούς της Τουρκίας και τα πραγματικά διλήμματα που τίθενται στους πολίτες και τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία. Θέτει δηλαδή επί τάπητος, χωρίς αναγκαστικά να τα εμπεριέχει ως όλον, τα μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν στο λυκόφως του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την κατάρρευση του ολοκληρωτισμού στην Ανατολική Ευρώπη. Όλες οι μαγικές λέξεις ελευθερία, πατριωτισμός, διεθνισμός, εθνικισμός, κρατισμός, ρατσισμός, ισότητα, δημοκρατία, διαφορά, αυτοδιάθεση, συνωστίζονται στην Πράσινη Γραμμή· εκεί που σταματάνε τα ψέματα και ανεμίζουν τουρκικές σημαίες. Δεν γνωρίζω αν θα βρισκότανε κανείς να αμφισβητήσει σοβαρά το γεγονός ότι οι σχέσε