IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των Ουκρανών:  Έχει “τουρκικούς” λόγους να φοβάται η Ελλάδα; Οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας κυριαρχούνται από την ουκρανική αντεπίθεση που έχει φέρει θετικά αποτελέσματα στην περιοχή του Χαρκόβου. Η Ρωσία δείχνει πολύ αργά αντανακλαστικά στην αντίδρασή της, γεγονός που επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών. Προβλήματα ροής πληροφοριών στην ηγεσία ή ουσιαστική αδυναμία; Το τι είναι αλήθεια θα φανεί προσεχώς. Στην Αθήνα, ωστόσο, οφείλουν οι αρμόδιοι να αναλύσουν ελληνοκεντρικά τα γεγονότα, εκτιμώντας ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, αναλόγως της τροπής που θα λάβουν οι εξελίξεις… Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Προς το παρόν παρατηρείται η συνήθης αντιμετώπιση. Την ανάγκη ελληνοκεντρικής οπτικής αντικαθιστά ο οπαδισμός. Το φιλορωσικό μπλοκ δείχνει μουδιασμένο με τις εξελίξεις στο Χάρκοβο, ενώ από την άλλη το αντίστοιχο φιλοδυτικό πανηγυρίζει. Σημασία έχει ότι απουσιάζει η συνείδηση των

  Sarmat nuclear missile Γιατί το παράθυρο της πυρηνικής καταστροφής  είναι ορθάνοικτο στην Ουκρανία. Οι έχοντες πραγματική συναίσθηση της κατάστασης που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ανησυχούν σφόδρα για το σπιράλ ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα. Αυτό θα μπορούσε να φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Αν υπάρχει ένα βασικό συμπέρασμα που ταυτόχρονα ενισχύει αυτή την ανησυχία, είναι ότι η Δύση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, στερείται σε αυτή την ιστορική συγκυρία ηγεσιών, όπως αυτές που κατόρθωσαν, έστω και με ισχυρή δόση τύχης, να διατηρήσουν την «ισορροπία του τρόμου» στον Ψυχρό Πόλεμο. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Οι ΗΠΑ δείχνουν εδώ και χρόνια ότι δεν κατόρθωσαν ποτέ να εγκαταλείψουν τη συγκρουσιακή λογική με τη Ρωσία. Για τους «κυνικούς» αναλυτές της διεθνούς ασφάλειας, αυτό ήταν σχεδόν αναμενόμενο, αφού η πραγματικότητα που επ

Υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος. Ο υφ. Παιδείας 'Αγγελος Συρίγος στον «Ε.Κ.»:  Κάποιοι θεωρούν ότι στη διπλωματία η συνέπεια  δεν είναι αρετή.   Υπάρχει μια μακραίωνη θλιβερή ιστορία για τις γραμμές «των αντιπάλων», που φαίνεται δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, οικονομικά, πολιτικά και θρησκευτικά συμφέροντα, η οποία ξεπερνάει κάθε ελπίδα να γίνει ο κόσμος καλύτερος, αφού για την ανθρωπότητα ο πόλεμος είναι ό,τι της έχει απομείνει τελικά, σαν το μοναδικό «δίκαιο» μέσο επιβίωσής της. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ισχυροί των Μεγάλων Δυνάμεων, μας έβαλαν εκ νέου σε αντίπαλα στρατόπεδα, τα οποία δυστυχώς για μας τους «οπαδούς», στηρίζονται επάνω σε ένα βάθρο πολλαπλών αντιφάσεων εκ μέρους τους, κακών υπολογισμών και ασυγχώρητων στρατηγικών λαθών, που αλλάζουν το σκηνικό του κόσμου για τα επόμενα χρόνια. Ενας πολιτικός, αλλά και νομικός, υφυπουργός Παιδείας της ΝΔ, αλλά και αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπισ

    Γιατί η Δύση έχει την ευθύνη  για την κρίση στην Ουκρανία. Μια άλλη οπτική σε άρθρο του 2014 από τον Τζον Μερσχάιµε ρ , κ αθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.    Το κείµενο του Τζον Μερσχάιµερ, εκτενή αποσπάσματα του οποίου αναδημοσιεύει σήμερα η «Κ», φιλοξενήθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό Foreign Affairs, στο τεύχος Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου 2014 , μερικούς μήνες μετά την εισβολή στην Κριμαία από τον ρωσικό στρατό τον Φεβρουάριο του 2014. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη στη Δύση, σύμφωνα με την οποία o πρόεδρος Πούτιν είναι ένας παράλογος και ριψοκίνδυνος φιλοπόλεμος ηγέτης που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη Μεγάλη Ρωσία, ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου είχε εξαρχής υποστηρίξει ότι την κύρια ευθύνη για την κρίση την έχουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πε

Επόμενη εστία έντασης η Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η σύγκρουση Ρωσίας - Δύσης δεν έχει, και δεν μπορεί να έχει, ως μοναδικό της μέτωπο τη φλεγόμενη Ουκρανία. Το αποδεικνύουν αυτό οι εντάσεις που συσσωρεύονται το τελευταίο διάστημα γύρω από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η λεπτή ισορροπία που εγκαθιδρύθηκε με τη Συμφωνία του 1995, δίνοντας μια άμεση λύση αλλά όχι μια μακρόπνοη ρύθμιση μετά από τρία χρόνια πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, διακυβεύεται όσο ποτέ άλλοτε. Και όπως σχεδόν οτιδήποτε αφορά τα Δυτικά Βαλκάνια, οι εντάσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις εσωτερικές τριβές ή τις εκκρεμότητες προηγούμενων δεκαετιών, αλλά και με αναμέτρηση εξωτερικών δυνάμεων δι' αντιπροσώπου. Η Βοσνία του Ντέιτον αποτελεί μια χαλαρή συνομοσπονδία δύο οντοτήτων: της Κροατο-Μουσουλμανικής Ομοσπονδίας και της Σερβικής Δημοκρατίας. Όμως η τελευταία, ήδη από τον Δεκέμβριο έχει υιοθετήσει ψήφισμα αποκοπής της από τις κεντρικές δομές σε φορολογικό, δικαστικό και στρατιωτικό επίπεδο. Ο επικεφαλής της Σερβικής Δημοκρα