IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πως έβλεπαν οι Άραβες τους Αρχαίους Έλληνες  και τους Βυζαντινούς. Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονταν οι Άραβες τους Βυζαντινούς, τους αιώνιους εχθρούς τους, με τους οποίους πολέμησαν για οκτώ αιώνες. Για τους “ar-Rum” ή “al-Rum” (Ρωμαίοι-Ρωμιοί), υπάρχουν θετικές αναφορές στο Κοράνι, στο 30ο κεφάλαιο που ο Μωάμεθ τους το αφιερώνει. H εικόνα που έχουν οι Άραβες αποτελεί μια υποκειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας και δεν την αντικατοπτρίζει. Ο όρος που χρησιμοποιούν για τους Βυζαντινούς είναι “al-Rum” (δηλαδή Ρωμαίοι). Την Αυτοκρατορία την ονομάζουν “Bilad al-Rum” (Χώρα των Ρωμαίων). Γνωρίζουν ότι η χώρα αυτή δεν είναι ομοιογενής, αλλά κατοικείται από διάφορους λαούς. Κύρια έθνη είναι οι “al-Rum” και οι “Saqaliba” (σλαβικοί πληθυσμοί). Αναφέρουν επίσης τους Αρμένιους, τους Ρως, τους Πατσινάκες, τους Βούλγαρους κ.ά. Την εποχή των Σταυροφοριών οι Άραβες θα έρθουν αντιμέτωποι με δύο διαφορετικά είδη “απίστων”, τους πολιτισμένους Βυζαντινούς “al-Rum

Ελάχιστοι σήμερα θα γνώριζαν τον Αβδελραχμάν, αν δεν είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στον κάμπο του Πουατιέ, στις 17 Οκτωβρίου του 732. Κι ίσως, ακόμα πιο λίγοι θα είχαν ακούσει για τον Κάρολο Μαρτέλλο, αν δεν ήταν αυτός που νίκησε και σκότωσε τον Αβδελραχμάν. Τη σημαδιακή εκείνη ημέρα, η αραβική εξάπλωση στην Ευρώπη αναχαιτίστηκε οριστικά στη νότια Γαλλία. Κι έγινε η αφορμή να προσφερθεί στο πιάτο ένα βασίλειο και να προκύψει μια αυτοκρατορία. Κατά τις γραφές, ένα από τα τρία πρέπει να συνέβη: Ή ο Αδάμ και η Εύα, όταν εκδιώχτηκαν από τον παράδεισο, κατέφυγαν στη Χετζάζη (το προς την Ερυθρά θάλασσα κομμάτι της σημερινής Σαουδικής Αραβίας), οπότε οι Άραβες είναι κατευθείαν απόγονοί τους. Ή είναι απόγονοι του Ισμαήλ, γιου του Αβραάμ και της υπηρέτριάς του Αγάρ (εξού και Ισμαηλίτες ή Αγαρινοί). Ή κατάγονται από τον Καχτάν, εγγονό του Σιμ που ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νώε. Ολα αυτά προέκυψαν βέβαια, αφότου οι Αραβες ασπάστηκαν τον ιουδαϊσμό. Νωρίτερα, πίστευαν

Μηχανισμός  των Αντικυθήρων Είναι γενικά γνωστό το ενδιαφέρον των Αράβων για τις επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις που είχαν κατακτηθεί στον ελλαδικό χώρο από τη κλασική αρχαιότητα. Εξάλλου αδιάψευστος μάρτυρας του ενδιαφέροντος αυτού αποτελεί το πλήθος των επιστημονικών και τεχνικών αρχαιοελληνικών έργων τα οποία έχουν διασωθεί μόνο στα αραβικά. Αναφέρουμε ενδεικτικά το «Περί λόγου αποτομής Α΄, Β΄» του Απολλώνιου, τα «Κατασκευή κανονικού επταγώνου», «Ωρολόγιον», «Περί κύκλων εφαπτομένων αλλήλων», «Αρχαί Γεωμετρίας», του Αρχιμήδη, το «Περί πυρείων κατόπτρων» του Διοκλή, τα «Πνευματικά» του Φίλωνα, τρία βιβλία από τα «Μηχανικά» του Ήρωνα, τα βιβλία 4,5,6,7 από «Αριθμητικά» του Διόφαντου, και άλλα. Ισχυριζόμαστε, ότι η Δύση, όχι μόνο διδάχτηκε να μετρά από τους Άραβες, αφού εφοδιάστηκε απ΄ αυτούς με την πιο απλή ευέλικτη και λειτουργική γλώσσα των αριθμών που επινοήθηκε ποτέ – το Ινδοαραβικό σύστημα αρίθμησης - όχι μόνο ήλθε, μέσω των Αράβων, σε επαφή με την αρχαία Ελλ